Mitch Case, posiadający certyfikat trenera PTR, mistrz technik USRSA i tester rakiet TENNIS.com od dziesięciu lat, zapewnia występ za kurtyną podczas prestiżowego wydarzenia turystycznego.
© AFP za pośrednictwem Getty Images
Kiedy gracze zdobywają tak ważny tytuł, jak BNP Paribas Open, zwyczajowo dziękują litanii kibiców. Zwykle zaczyna się od trenerów i rodziny, a kończy na trenerach, agentach, kibicach, sponsorach, dzieciakach od podawania piłek, a może nawet na sile wyższej. Jednak ktoś, kto był o wiele cenniejszy niż nawet boska interwencja, często pozostaje nierozpoznany. Podłużnicy turniejowi są trochę jak sędziowie przewodniczącego — zauważa się ich tylko wtedy, gdy coś pójdzie nie tak.
Przy tak wielu zmiennych na korcie, które są poza ich kontrolą, gracze potrzebują spokoju ducha, że ich sprzęt nie jest jednym z nich. Kalifornijski wiatr pustynny może powodować krnąbrny forhend, ale ich rakiety i naciągi nie mogą być źródłem żadnego zamieszania. Właśnie dlatego gracze pokładają wiarę w pewnych rękach w pokoju tenisowym Indian Wells. Gracze wiedzą, że rakieta jest tak dobra, jak dobre są naciągi, a te naciągi są jednymi z najlepszych na świecie.
Pokój do naciągania w Indian Wells jest wyposażony i prowadzony przez Head. Mitch Case jest częścią zespołu naciągowego od 2021 roku. Jest także certyfikowanym trenerem PTR, mistrzem techniki USRSA oraz TENNIS.com tester rakiet przez ostatnią dekadę. Można śmiało powiedzieć, że on i jego koledzy w naciągowni znają się na sprzęcie. Poprosiliśmy go o występ za kurtyną podczas głośnego wydarzenia w trasie.
P. Grasz na strunach w IW już od kilku lat. Opisz, jak wygląda pomieszczenie na naciągi podczas ważnego wydarzenia w trasie.
CASE: Szczerze mówiąc, nie jest to zbyt efektowne. Przestrzeń jest w całości przeznaczona na wykonywaną pracę. Mamy miejsce na 11 głównych podłużnic i maszyn, część środkową, w której rakiety są przygotowywane do nawleczenia i szablonu po nawleczeniu, część recepcji dla zawodników, trenerów lub otoczenia, w której można zrzucać i podnosić rakiety, oraz część zaplecza z dodatkowy automat, napoje, przekąski i podstawowe artykuły. Oprócz 11 podłużnic mamy dwóch członków zespołu, którzy pracują w obszarze centralnym, dwóch podłużnic przy recepcji/zapasowych oraz dwóch lub trzech menedżerów z kierownika, którzy pomagają i pracują z sali. Podobnie jak wiele innych niezbędnych usług turniejowych, jesteśmy zlokalizowani w tymczasowej przyczepie tuż obok strefy graczy na stadionie – (w Indian Wells) jesteśmy najbliżej stadionu, aby umożliwić szybkie i łatwe przywożenie i odbieranie graczy rakiety.
Spośród podłużnic/recepcji ośmiu członków zespołu ma doświadczenie w turniejach wielkoszlemowych, a pozostałych pięciu ma doświadczenie Mistrza 1000. To bardzo mocny zespół.
Jeśli chodzi o atmosferę, wcale nie jest tak, jak myśli większość ludzi: interakcja Stringera z zawodowymi graczami jest zazwyczaj dość minimalna. Większość interakcji ma miejsce z personelem recepcji i członkiem drużyny gracza, (na przykład) trenerem, partnerem uderzeniowym, rodzicami itp. Czasami gracze i trenerzy przywitają się lub zażartują z sali – szczególnie jeśli rozpoznaję członków drużyny z innych turniejów – ale w większości przypadków jest to bardzo szybkie „Witam. Czy mogę je dostać na jutro na 10:00? Dzięki do zobaczenia później.'
obraz rakiety tenisowej
Sala strunowa Indian Wells
gra w piłkę tenisową na rurze
P: Jak wygląda Twój typowy dzień naciągania w IW pod względem liczby godzin i ilości rakiet?
PRZYPADEK: Początki turnieju są zawsze najtrudniejsze. Największą liczbę rakiet obserwujemy od niedzieli do czwartku pierwszego tygodnia (kwalifikacje do 1. rundy). W tym okresie przyjmujemy ponad 300 rakiet dziennie, czyli od 30 do 40 rakiet na każdą strunę, w zależności od harmonogramu. W miarę postępu turnieju i zmniejszania się liczby graczy i meczów, rakiet będzie coraz mniej.
Zwykle docieramy do pokoju między 7.00 a 7.30 rano – czasami wcześniej, jeśli naciąg ma ogromny stos rakiet „naciągniętych rano” (niektórzy gracze proszą, aby rakiety były nawleczone rano w dniu meczu lub trening), a co najmniej dwóch lub trzech naciągników pozostanie na boisku do zakończenia ostatniego meczu dnia, na wypadek gdyby zajdzie potrzeba „na korcie” (kiedy zawodnik potrzebuje naciągniętej rakiety podczas meczu).
P: Czy przydzielana jest Ci grupa konkretnych graczy, czy jest to raczej konfiguracja typu „zmiana na wezwanie”?
PRZYPADEK: Tak, recepcja przydziela graczy do konkretnego podłużnika. Zapewnia to spójność na kilku poziomach: techniki podłużnicowej i używanej maszyny. Chociaż wszyscy naciągowcy są ekspertami w swojej dziedzinie, niewielkie różnice w technice mogą potencjalnie powodować niewielkie różnice w wyczuciu lub wydajności u najbardziej wrażliwych graczy. Proces przypisywania graczy do podłużnicy powoduje również, że rakiety znajdują się na tej samej maszynie, na wypadek jakichkolwiek różnic w działaniu maszyn względem siebie.
Istnieją dwie sytuacje, w których gracz będzie miał inną podłużnicę lub maszynę:
- Jeżeli zawodnik wysyła piłkę na kort, ale jego naciąg znajduje się w środku innej rakiety lub jest niedostępny z innego powodu.
- Jeśli jego naciąg poszedł do domu, w takim przypadku gracz zostanie przydzielony do nowego naciągnika.
P: Jaki był najbardziej szalony lub najbardziej stresujący dzień, jaki miałeś – w tym roku lub w jakimkolwiek innym – niezależnie od tego, czy była to liczba nawleczonych ramek czy szybkość dostawy?
PRZYPADEK: Myślę, że najbardziej stresujący dzień na turnieju miałem w 2022 r. Pewnego ranka o różnych porach miałem dostarczyć 14 rakiet i ledwo dotrzymałem jednego z terminów przez skórę zębów (z pomocą mojego kolegi z drużyny, Willa Devine’a, który pomógł wyprostować niektóre moje patyki, abym mógł dalej naciągać).
Najbardziej stresująca była dla mnie rakieta dla gracza, który wymagał najwyższego napięcia, jakie mogła osiągnąć maszyna. Ustawiamy naprężenie na maksimum, przy maksymalnym ustawieniu wstępnego rozciągnięcia, które naciąga jeszcze mocniej, aby usunąć część pełzania ze sznurka. Maszyna naciągnie około 95 funtów na każdą strunę (Luxilon 4G); Czekałem, aż pęknie naciąg lub rakieta.
Inna sytuacja, która przychodzi mi na myśl, to sytuacja, w której w zeszłym roku jeden z moich zawodników znalazł się na korcie. Kiedy rakieta wleciała do pokoju, w trzeciej kwarcie zawodnik przegrywał 0:4, więc trwała walka o to, by rakieta wróciła na kort. Podczas naciągania mój współlokator Nico Ionesco podawał mi wyniki meczów, aby mnie zmotywować. Mówił rzeczy w stylu: „Właśnie się zepsuła… Potrzebuje tej rakiety!” i „Ona ma spadek 15-30, lepiej się pospiesz!” Kiedy kończyłem pałkę, ochroniarz przebił bańkę Nico i powiedział mi, że mecz już się skończył; przez cały czas podawał mi fałszywe wyniki, gdyż w trzeciej partii zawodnik szybko przegrał 1-6. Cały ten stres natychmiast zamienił się w śmiech.
jak grać w badmintona youtube
W większości przypadków stres ma charakter kumulacyjny. To kilka dni z rzędu późnych nocy i wczesnych poranków, związanych ze złym snem, zmęczeniem spowodowane zmianą strefy czasowej, długimi godzinami skrupulatnej pracy, obolałymi częściami ciała, prawie każdym posiłkiem na wynos lub stadionowym jedzeniem, utratą godziny snu na rzecz czasu letniego i być z dala od domu. Z pewnością jest to maraton, który czasami wymaga dużej siły psychicznej. Dobrze jest cieszyć się ludźmi, z którymi współpracujesz, i dobrze się bawić, kiedy tylko możesz to znaleźć!
Mitch Case (drugi od prawej) i zespół naciągników z Indian Wells.
P: Jakie trendy zauważyłeś podczas tras koncertowych, jeśli chodzi o wybór strun i napięcie?
PRZYPADEK: Wszędzie panuje napięcie. Jak wspomnieliśmy, gracz poprosił o najwyższą, jaką maszyna może osiągnąć, i kolejne naciągi o wadze 22 funtów. W tym roku najniższe napięcie, jakie naciągnąłem, wyniosło 19,5 kg (43 funty), a najwyższe 27 kg (59 funtów). Jestem pewien, że inne podłużnice miały szerszy zakres.
Jeśli chodzi o wybór strun, większość graczy korzysta z pełnych konfiguracji poli. Jednakże obserwujemy wzrost zarówno kombinacji jelit/poli, jak i poli/poli. Wielu graczy używa na krzyżach innej struny lub grubości struny.
P: Jaki jest najbardziej nietypowy układ strun, jaki założyłeś?
OBUDOWA: Pełna moc Luxilon ALU przy 10 kg (22 funtów), cztery węzły — założę się, że wiele główek przekładni zgadnie gracza. Całe łóżko strunowe porusza się podczas tkania krzyżyków, co jest dość dziwne.
Druga to rakieta, o której wspomniałem wcześniej: Full Luxilon 4G przy najwyższym możliwym napięciu, dwa węzły (jeden kawałek sznurka, wzór ATW).
P. Co jest preferowanym wyborem w pokoju naciągaczy: kawa czy napoje energetyczne?
PRZYPADEK: Przekąski i napoje szybko znikają w naciągowni. Lider naszego zespołu, Julian Li, zawsze zaopatruje salę w mnóstwo smakołyków, takich jak chipsy, ciasteczka, mieszanki szlaków, orzechy itp. — szybkie dawki węglowodanów i/lub białka, które zapewnią nam energię na cały dzień.
Pijemy dużo kawy, napojów gazowanych, Gatorade i wody, ale myślę, że najbardziej godnym uwagi napojem jest ulubiony napój energetyczny Mike’a Stephensa: Goat Fuel.
Większość posiłków jemy na miejscu, od sprzedawców turniejowych. Kanapka Reuben z Sherman’s Deli to ulubiona kanapka od kilku lat. Moim ulubionym posiłkiem jest sałatka Coachella Forever z Chef Tanya’s Kitchen.
P: Mieszkasz i pracujesz w Connecticut. Masz młodą rodzinę. Mimo to chcesz i chcesz podróżować po całym kraju przez kilka tygodni, aby grać na profesjonalnych zawodach. Jaka jest atrakcja?
PRZYKŁAD: Kilka rzeczy wydaje mi się atrakcyjnych. Po pierwsze, Indian Wells to „piąty turniej” – to wspaniałe miejsce, w którym panuje niezwykle pozytywna energia. To fajna rzecz, być częścią.
Zawodowo zostać poproszony o grę na jednym z najważniejszych turniejów na świecie to naprawdę duży zaszczyt. To trudna rzecz do odrzucenia.
A skoro mowa o honorze zawodowym, to jedyna szansa, jaką mam, aby pracować z tą konkretną grupą ludzi – od menedżerów w Head, po personel recepcji, personel centrum i pracowników biurowych. Możliwość współpracy z tą grupą umysłów jest wyjątkowa. Mamy okazję poznać pomysły dotyczące trendów w sprzęcie i zawodnikach, techniki naciągania i najlepszych praktyk, a także przeprowadzić burzę mózgów ze światowym liderem w branży sprzętu sportowego. Wiele się dzięki temu nauczyłem i przez te wszystkie lata świetnie się bawiłem z kolegami z drużyny.
jak grać w tenisa ziemnego
Ostatecznie jest to połączenie trzech poprzednich czynników oraz wyzwania. Żartuję z moimi zawodnikami w domu, że to mój ulubiony sport ekstremalny: niektórzy biegają w maratonach… Gram w Indian Wells.
