GOAT Race to nasze 10-częściowe spojrzenie wstecz na czasy, kiedy walka o tytuł Wielkiego Szlema mogła potoczyć się inaczej.
OBEJRZYJ: Novak Djokovic siedzi przy biurku Tennis Channel po zdobyciu rekordowego 23. tytułu Wielkiego Szlema.
Czy wyścig o tytuł Wielkiego Szlema Wielkiej Trójki wreszcie się zakończył? Wygląda na to, że tak. Teraz, kiedy (prawdopodobnie) znamy zwycięzcę, spoglądamy wstecz na czasy, kiedy ten trwający dwie dekady maraton mógł potoczyć się inaczej.
Więcej na temat Wyścig KOZÓW , 10-częściowa seria prowadząca do Wimbledonu, przeczytaj...
- Chwila 1: Finał Wimbledonu 2007: Nadal „przegrywa” z break pointami w piątym meczu
- Chwila 2: Finał Wimbledonu 2008: Czterogodzinny powrót Federera kończy się jednym break pointem
- Chwila 3: Półfinał US Open 2010: Djokovic „zamyka oczy” i uderza dwoma potężnymi, ratującymi mecz forhendami przeciwko Federerowi
„To najlepszy mecz, jaki rozegrałem w tym roku” – powiedział Federer. „Na Novaku ciążyła duża presja, ale poradził sobie z nią świetnie. To była przyjemność grać przeciwko niemu.”
© 2011 Getty Images
4. Półfinał Rolanda Garrosa 2011: Federer przerywa passę i macha palcem
Wiosną 2011 roku Novak Djokovic dogonił Rogera Federera i Rafaela Nadala. Dokonał tego w spektakularnym stylu, wygrywając swoje pierwsze 41 meczów sezonu. Po drodze zdobył swój drugi ważny tytuł w Australian Open i wygrał 7: 0 z Rogerem i Rafą. Pokonał Hiszpana nawet w finałach w Rzymie i Madrycie, na glinie, w prostych setach.
Zanim Djokovic dotarł do Paryża, jego passa była na pierwszych stronach gazet na całym świecie. Gdyby wygrał turniej, pobiłby rekord Johna McEnroe pod względem kolejnych zwycięstw na rozpoczęcie sezonu i po raz pierwszy zdobyłby pierwsze miejsce. Aby to zrobić, musiałby jednak pokonać Federera w półfinale i Nadala w półfinale. finał.
specyfikacja rakiety tenisowej
Nie było niespodzianką, że napięcie na korcie Philippe'a Chatriera było wyjątkowo wysokie, gdy Szwajcar i Serb weszli na kort późnym szarym popołudniem na swój półfinał. Chmury były niskie i złowrogie; tłum był zdecydowanie, a czasami ogłuszający, za Federerem; Djokovic był jak można było przewidzieć. Po przegraniu pierwszego seta w dogrywce, zbladł w drugim, po czym zebrał się, by wygrać trzeciego. Tymczasem poziom Federera utrzymywał się na wysokim poziomie przez cały czas. Zbliżał się do swoich 30. urodzin, wieku emerytalnego dla poprzednich pokoleń, ale tego dnia biegał, ślizgał się i bronił równie genialnie jak zawsze.
Musiał być tak dobry, żeby zwolnić pociąg Djokovicia, zanim go przejedzie. Obracając wymianę na swoją korzyść, Djokovic przełamał się i zaserwował do seta przy stanie 5:4. Gdyby się trzymał, mecz, który przeciągnąłby się po godzinie 21:00, zostałby zakończony następnego dnia. Ale nie trzymał. Federer wystrzelił zwycięzcę bekhendowego, aby ustawić punkt przerwania, i zwycięzcę forhendowego, aby go przekonwertować i wyrównać na 5-5.
Nieskazitelny rekord Djokovica zdawał się inspirować niektórych z najlepszych tenisistów Federera.
© 2011 Getty Images
W dogrywce Federer ponownie wyskoczył na prowadzenie, a Djokovic ponownie był zmuszony do dogonienia. Federer trafił asa i osiągnął wynik 6-3; dwa punkty później Djokovic odpowiedział asem i zrobił 5-6. Czy Federer mógłby znaleźć jeszcze jeden serwis, który nie pozwoliłby Djokovicowi osiągnąć najlepszego na świecie powrotu? Czy mógłby zakończyć to teraz i nie musieć wracać następnego dnia?
Ku gromkiemu zachwytowi tłumu, Federer podkręcił pierwszy serwis w dół T i minął wyciągniętą rakietę Djokovica. Pasmo się skończyło.
domowej roboty armata z piłkami tenisowymi
„To najlepszy mecz, jaki rozegrałem w tym roku” – powiedział Federer. „Na Novaku ciążyła duża presja, ale poradził sobie z nią świetnie. To była przyjemność grać przeciwko niemu.”
„To były najlepsze miesiące w moim życiu, niesamowity okres” – powiedział Djokovic. „To musiało się kiedyś skończyć. Niestety przyszedł w złym momencie. Zadecydowało o tym kilka punktów.”
Federer przerwał zwycięstwo prawdopodobnie najsłynniejszym machnięciem palcem w historii tenisa. Fani spędzali tygodnie, próbując zinterpretować, co miał na myśli. Ostatecznie jednak ostatecznym beneficjentem był Nadal. Zamiast zmierzyć się z Djokoviciem, który w tym roku był przeciwko niemu 4: 0, zmierzył się z Federerem i pokonał go, zdobywając swój 10. główny tytuł.
