(od lewej) Martina Navratilova, Serena Williams i Chris Evert
Sporządzanie listy „najlepszych wszech czasów” jest wysoce subiektywną propozycją, szczególnie w tenisie kobiecym, gdzie zostaliśmy rozpieszczeni mnóstwem wspaniałych mistrzów. Odkąd kobietom po raz pierwszy zezwolono na udział w tenisie wielkoszlemowym na Wimbledonie w 1884 r., w sporcie tym uczestniczyło 135 różnych mistrzów wielkoszlemowych – od Maud Watson w 1884 po Sofię Kenin podczas Australian Open 2020.
30 różnych kobiet wygrało co najmniej pięć tytułów singlowych Grand Slam. A spośród nich 10 zdołało ukończyć „Career Grand Slam”, czyli przynajmniej raz wygrać wszystkie cztery Majors.
Choć trudno jest wybrać najlepsze spośród tych najlepszych kobiet, a następnie uszeregować je według wielkości, przygotowaliśmy listę siedmiu wyróżniających się graczy.
# 7 Billie Jean King
Billie Jean King w akcji na Wimbledonie 1968
Billie Jean King, mimo że zajmuje dopiero siódme miejsce na tej liście, jest prawdopodobnie najbardziej wpływową tenisistką wszechczasów – zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet.
Billie Jean King była nie tylko ikoną feminizmu XX wieku, ale także dominowała w tenisie kobiecym w latach 60. i 70. XX wieku. Bez Kinga tenis kobiet byłby o co najmniej dwie dekady w tyle za tym, czym jest dzisiaj i być może nadal służyłby jako tło dla kategorii mężczyzn.
King jest założycielem Women's Tennis Association (WTA), współczesnego organu zarządzającego tenisem kobiecym. Nawet jeśli oznaczało to zaryzykowanie własnej kariery tenisowej, Amerykanka stanęła w obronie poprawy i jedności tenisistek.
Nie oznacza to jednak, że Billie Jean King nie miała wybitnej kariery tenisowej. King jest jedną z zaledwie 10 tenisistek, które ukończyły Career Grand Slam, a jej 12 singli plasuje ją na szóstym miejscu na liście wszech czasów.
W latach 1966-1975 Billie Jean King zdobyła sześć tytułów na Wimbledonie, cztery na US Open i po tytuł na Roland Garros i Australian Open.
Billie Jean King w akcji
Oprócz swoich singlowych wyczynów, King wygrała także 16 tytułów deblowych Wielkiego Szlema - w tym 10 na Wimbledonie i pięć na US Open. Wygrała jeden tytuł deblowy w Roland Garros, ale dwukrotnie odpadła w finale Australian Open.
King wygrała wszystkie cztery Wielkie Szlemy w kategorii deblów mieszanych, zdobywając w sumie 11 tytułów, co daje jej 39 szlemów we wszystkich trzech kategoriach. Gdyby nie jej braki w deblu Australian Open, byłaby jedną z czterech kobiet, które wygrały w karierze Boxed Set.
Poza tym, kto może zapomnieć o szalonej „Bitwie Płci”, w której Billie Jean King słynnie pozbawiła patriarchatu starego dobrego Bobby'ego Riggsa? King wykonał krótką pracę Riggsa w trzech prostych zestawach, zwiastując rewolucję w sporcie.
#6 Monica Seles
Monica Seles
Kiedy 15-letnia Monica Seles pojawiła się na scenie w 1989 roku, zaskoczyła prawie wszystkich w świecie tenisa - w tym pewną Steffi Graf.
najlepsze buty do gry w tenisa
Seles grał niekonwencjonalnym dwuręcznym forhendem i posiadał niesamowite umiejętności aportowania, sprawność i szybkość. Była całkowicie agresywną zawodniczką, która uderzała zwycięzców do woli, stojąc w linii podstawowej, aby powrócić do serwisu.
Pod koniec 1989 roku (pierwszy rok w trasie) Monica Seles znalazła się na szóstym miejscu na świecie.
W następnym roku Seles miał zwycięską passę 36 meczów. Jej zwycięstwo w 1990 Roland Garros uczyniło ją najmłodszą zwyciężczynią Wielkiego Szlema w singlu (16 lat, sześć miesięcy) w erze Open, zanim Martina Hingis pobiła ten rekord siedem lat później.
Do Australian Open 1993 Seles miał w sumie osiem tytułów wielkoszlemowych – tylko o trzy mniej niż 23-letniej Steffi Graf. I to było jeszcze zanim Seles skończył 20 lat.
Jugosłowiański fenomen miał okazję ukończyć upragniony turniej „Calendar Slam” (wygrywając wszystkie cztery Majors w tym samym roku kalendarzowym) w 1992 roku w wieku 18 lat, ale przegrał z Grafem w krzywym finale Wimbledonu.
Pomimo zdobycia ośmiu tytułów Wielkiego Szlema jako nastolatka, Monica Seles pozostaje jedną z najbardziej przejmujących historii w historii tenisa. To opowieść o tym, co mogłoby być, gdyby nie obłąkany idiota Gunter Parche, który zaatakował ją w Hamburgu w 1993 roku.
Seles prowadziła w swoim ćwierćfinałowym meczu z Magdaleną Maleevą, kiedy Parche wbiegł na boisko z trybun i dźgnął ją w plecy. Świat nr 1 został przewieziony do szpitala, gdzie otrzymała intensywne leczenie.
Fizyczne obrażenia Selesa zagoiły się w ciągu kilku tygodni, ale mentalne blizny utrzymywały się przez długi czas. Już nigdy nie była tym samym graczem.
Sprawca miał chorą obsesję na punkcie Steffi Graf, którą Seles pokonał w finale Australian Open na początku tego roku. Parche zaatakował Selesa, ponieważ chciał, aby jego faworyt wrócił na pierwsze miejsce, ale nie spędził ani dnia w więzieniu, ponieważ sądy w Niemczech uznały go za nienormalnego psychicznie.
Seles ze swojej strony przysięgła, że nigdy więcej nie zagra w tenisa w Niemczech.
Po ponad 27-miesięcznej przerwie Monica Seles wróciła do tenisa w 1995 roku. Wyglądała też imponująco, wygrywając turniej powrotów i docierając do finału US Open (gdzie spadła z Grafem).
Teraz reprezentująca Stany Zjednoczone po zmianie narodowości z Jugosławii, Seles zdobyła swój czwarty tytuł Australian Open w 1996 roku. Okazało się jednak, że był to jej ostatni tytuł Grand Slam singles, ponieważ nie udało jej się konsekwentnie wypracować swojego najlepszego tenisa po powrocie z nożem incydent.
Seles dotarła do dwóch kolejnych finałów Wielkiego Szlema, ale przegrała odpowiednio z Grafem i Arantxą Sánchez Vicario, przed rozegraniem swojego ostatniego konkurencyjnego meczu tenisowego w 2003 roku.
Wielu ekspertów uważa, że gdyby nie niefortunny incydent, Seles mogłaby stać się jedną z najlepszych tenisistek wszechczasów. Navratilova powiedziała nawet, że jej leworęczna koleżanka mogła przebić rekord wszechczasów w Grand Slam Margaret Court z 24 tytułami.
Monica Seles mogłaby znaleźć się na znacznie wyższym miejscu niż szóste miejsce na tej liście, gdyby nie brudna strona ludzkiej obsesji. Ale to jest hipotetyczna dyskusja i niestety nie możemy sporządzić listy na podstawie tego, co mogło być.
Niemniej jednak Monica Seles jest rekordzistą pod względem największej liczby tytułów singlowych Grand Slam zdobytych przez tenisistkę jako nastolatka. I to jest jeden rekord, który prawdopodobnie nie zostanie pobity w najbliższym czasie.
#5 Małgorzata Dwór
Małgorzata Dwór
Margaret Court była jedną z pierwszych zawodniczek, które włączyły trening fitness i trening siłowy do tenisa. I to przyniosło jej spore dywidendy na korcie tenisowym, ponieważ cieszyła się długą karierą bez kontuzji.
Court posiada rekord wszechczasów w większości tytułów singli Grand Slam (24) przez zawodnika, mężczyznę lub kobietę. Ponadto Court wygrała również 19 tytułów Grand Slam w grze podwójnej i 21 tytułów w grze podwójnej mieszanych, co pozwoliło jej osiągnąć rekordową liczbę 64 tytułów – ponownie najwięcej wśród wszystkich graczy w historii tenisa.
Court jest jednym z zaledwie trzech graczy, którzy ukończyli Career Grand Slam we wszystkich trzech kategoriach (single, deble i mieszane deble), termin znany jako „Set Boxed”. Co więcej, jest jedyną osobą, która wielokrotnie zdobyła Zestaw Pudełkowy.
Australijczyk zdobył tytuł we wszystkich poza jedną z trzech kategorii we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych co najmniej trzy razy; zdobyła dwa tytuły deblowe na Wimbledonie.
Margaret Court ma wyjątkowe wyróżnienie w postaci wygranej w karierze Wielkiego Szlema po obu stronach ery otwartej. Australijczyk jest także jedynym tenisistą, który wygrał Kalendarz Wielkiego Szlema w obu kategoriach singlowej (1970) i mikstowej (1963 i 1965).
Court miał imponujący rekord 82,76% zwycięstw w finałach turniejów singlowych Wielkiego Szlema, przegrywając tylko pięć razy w 29 finałowych występach.
Ale pomimo tych zdumiewających zapisów, wielu argumentuje przeciwko twierdzeniu Margaret Court, że jest niekwestionowanym „największym” wszech czasów. 13 z 24 singlowych tytułów Courta pojawiło się przed rozpoczęciem ery Open w 1968 roku. Być może nawet ważniejsze jest to, że 11 z jej 24 turniejów Major trafiło na Australian Open – w czasie, gdy wielu najlepszych graczy opuszczało turniej.
Margaret Court jest rekordzistą wszech czasów w większości tytułów w karierze zdobytych w singlu (192). Ale ponieważ 92 z tych tytułów pojawiło się w erze otwartej, Court zajmuje czwarte miejsce za Navratilovą, Chrisem Evertem i Steffi Graf.
Zawsze będzie dyskusja na temat tego, czy osiągnięcia Courta z ery przedotwartej i podczas Australian Open powinny mieć taką samą wagę, jak inni wielcy w historii. Ale jest też wielu ekspertów, którzy nie przywiązują dużej wagi do czynników łagodzących, uważają, że Courta należy jednoznacznie uznać za najlepszą tenisistkę wszechczasów.
Niezależnie od tego, na którą stronę debaty się zdecydujesz, nie można zaprzeczyć, że wyniki Court są wystarczająco imponujące, by umieścić ją wśród – co najmniej – pięciu najlepszych tenisistek wszechczasów.
#4 Chris Evert
Chris Evert
Pod koniec lat 70. Chris Evert rozpoczął rywalizację od wieków z Martiną Navratilovą – jedną, która wciąż jest uważana za jedną z najlepszych w historii tenisa.
Znana popularnie jako „Kopciuszek w tenisówkach”, potężna gra bazowa Evert pomogła jej zdobyć 18 singli Grand Slam. Ten wynik został poprawiony tylko przez cztery inne zawodniczki w historii tenisa kobiecego.
Evert miała zdumiewający 90% współczynnik zwycięstw w 1455 meczach singlowych, które rozegrała podczas swojej 17-letniej kariery. Wygrała także rekordowe osiem tytułów Fed Cup ze Stanami Zjednoczonymi.
W 56 turniejach wielkoszlemowych singli, w których Evert grała w swojej karierze, tylko cztery razy nie udało jej się zdobyć czterech ostatnich miejsc. A trzy z tych przypadków miały miejsce pod koniec jej kariery, po jej osiemnastym turnieju w Roland Garros 1986.
Chris Evert jest rekordzistą w większości finałów Wielkiego Szlema (34) przez każdego tenisistę, mężczyznę lub kobietę, w historii tego sportu.
W szczytowym momencie Evert zdobyła 34 kolejne półfinały Wielkiego Szlema w turniejach, w których grała. Jej passa została ostatecznie przerwana na Wimbledonie 1983, gdzie spadła w 1/8 finału z koleżanką Amerykanką Kathy Jordan.
Chris Evert jest rekordzistą przez większość kolejnych lat, zdobywając co najmniej jeden tytuł Grand Slam Singles, robiąc to w 13 kolejnych latach od 1974 do 1986 roku. Evert dotarł również do finału Grand Slam Singles w 14 kolejnych latach, od 1973 do 1986 roku.
Jej wynik pięciu wygranych singli Grand Slam bez utraty seta jest lepszy tylko przez duet Martiny Navratilovej i Sereny Williams (po sześć).
Evert był pierwszym graczem, który wygrał ponad 1000 meczów singlowych oraz 150 turniejów singlowych. Była pierwszą tenisistką, która osiągnęła 1 milion dolarów w puli nagród.
Evert była także „Królową gliny”, zdobywając tytuł singli French Open siedem razy. Wygrała 125 kolejnych meczów na powierzchni w latach 1973-1979, tracąc tylko osiem setów w tym okresie. Ta passa nadal wyróżnia się zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet, a nawet „król gliny” Rafael Nadal zdołał wygrać „tylko” 81 kolejnych meczów na czerwonej ziemi.
Rywalizacja Everta z Navratilovą pozostaje wyjątkowa ze względu na niezwykłą przyjaźń, jaką łączyły dwie legendy poza boiskiem. Rzadko zdarza się, aby dwóch zaciekłych rywali na korcie w grze pojedynczej współpracowało i wygrywało turnieje deblowe, ale Evert i Navratilova właśnie to zrobili.
#3 Martina Navratilova
Martina Navratilova
Cóż więcej można powiedzieć o długowieczności Martiny Navratilovej? Brakuje słów, aby opisać jej 32-letnią karierę (z sześcioletnią przerwą pomiędzy nimi).
Uzupełniając dominację Chrisa Everta pod koniec lat 70., Navratilova rozpoczęła przeciąganie liny z Amerykanami o tytuły Wielkiego Szlema, które trwały ponad dekadę. A pod koniec lat 80. zmierzyła się z młodą, cudowną Steffi Graf, aby stworzyć klasyczne starcie starców z nowicjuszami.
W singlowej karierze trwającej około 22 lat Martina Navratilova wygrała 18 tytułów Grand Slam. Obejmuje to bogaty zbiór dziewięciu tytułów na Wimbledonie, co jest rekordem każdego gracza, mężczyzny lub kobiety.
Jedna z najtwardszych zawodniczek w historii tenisa, Navratilova nigdy się nie poddała, bez względu na przeciwnika czy sytuację meczową. Po krótkim rzuceniu tenisa w 1994 roku w wieku 38 lat, Navratilova wróciła na tournee w 2000 roku, aby kontynuować karierę deblową.
Ale nie wróciła na turniej deblowy tylko po to, by zostać czeladniczką po czterdziestce. Navratilova zdobywała duże tytuły - w tym kilka Majors - przez długi czas w swojej drugiej karierze. W rzeczywistości wycofała się z tenisa jako mistrzyni Wielkiego Szlema, po wygraniu tytułu US Open w deblu w 2006 roku z Bobem Bryanem, który był prawie o połowę od niej starszy.
Do czasu, gdy ogłosiła, że rozstaje się na dobre w 2006 roku, zaledwie miesiąc przed jej 50. urodzinami, Navratilova zgromadziła 31 dubli w Majors i 10 w debelach mieszanych (oprócz 18 singli Slams).
Podobnie jak Margaret Court, Navratilova jest jedną z zaledwie trzech kobiet, które wygrały Boxed Set - single, deble i mieszane deble we wszystkich czterech Majors. Navratilova zdobyła Boxed Set w znacznie starszym wieku niż pozostali dwaj, gdy miała 45 lat (wygrywając tytuł debla mieszanego na Australian Open 2003).
Navratilova jest rekordzistą przez większość kolejnych lat, zdobywając co najmniej jeden tytuł singli, robiąc to w 21 kolejnych latach w latach 1974-1994. Leworęczna również zakwalifikowała się do kończących rok mistrzostw w każdym z tych lat, co jest dość rekordowe pewien dystans.
Martina Navratilova jest Królową Trawy.
Navratilova była tak samo mistrzynią poza kortem tenisowym, jak na nim. Była jedną z pierwszych otwarcie gejowskich zawodowych sportowców i walczyła o prawa gejów w sporcie, jednocześnie wyrażając sprzeciw wobec politycznych reżimów krajów byłego bloku wschodniego.
Pochodząca z Czechosłowacji Navratilova została pozbawiona obywatelstwa przez ówczesny autorytarny reżim w kraju. Później reprezentowała Stany Zjednoczone.
Martina Navratilova ma na swoim koncie wiele znaczących rekordów w tenisie kobiecym. Jej osiem zwycięstw na mistrzostwach na koniec roku to najwięcej wśród tenisistek. 167 tytułów w karierze singlowej Navratilovej i 177 w deblu to najwięcej w historii tenisisty, a ponadto jest rekordzistą w liczbie rozegranych meczów singlowych (1661) i wygranych (1442) przez każdego gracza.
Leworęczny został pierwszym graczem, który wygrał sześć tytułów singlowych Grand Slam w Open Erie bez utraty seta, co później naśladowała Amerykanka Serena Williams.
W 1983 roku przegrała tylko jeden mecz na 87 - z nie zapowiedzianą Amerykanką Kathy Horvath w czwartej rundzie Rolanda Garrosa. 98,8% sukcesu Navratilovej w tym roku (86-1) jest najlepszym tenisistą w historii. Ma również najdłuższą w historii passę wygranych w tenisie, na 74 mecze (w roku 1984).
Te oszałamiające liczby bez wątpienia czynią Martinę Navratilovą jedną z najlepszych zawodniczek w historii kobiecego tenisa.
# 2 Steffi Graf
Steffi Graf
Do tej pory musiałeś odgadnąć resztę tej listy; dwa górne zawsze były zamkiem.
Przełamując duopol Chrisa Everta i Martiny Navratilovej pod koniec lat 80., 17-letnia Steffi Graf wyłoniła się z niegdysiejszych Niemiec Zachodnich, aby pobić wszelkiego rodzaju rekordy w tym sporcie.
Podczas swojej znakomitej kariery Steffi Graf była wzorcem spójności na wszystkich powierzchniach. W 1988 roku, zaledwie rok po przełomowym zwycięstwie we French Open 1987, Graf wygrała wszystkie cztery Wielkie Szlemy w ciągu roku, kończąc w ten sposób upragniony „Wielki Szlem Kalendarzowy”, będąc jeszcze nastolatką.
Steffi Graf jest jedynym graczem w historii, mężczyzną lub kobietą, który wygrał turniej kalendarzowy na trzech różnych powierzchniach; wszystkie poprzednie pojawiły się przed wprowadzeniem turniejów hardcourt Slams. Jakby tego było mało, Graf zdobyła w tym roku złoto olimpijskie w singlu, dzięki czemu odniosła bezprecedensowy i nigdy nie powtarzany „Calendar Golden Slam”.
W drodze po rekordową liczbę 22 tytułów singli w Open Era, Graf stworzyła mnóstwo rekordów. Niemiec jest jedynym graczem w historii tenisa, który czterokrotnie ukończył Szlem Kariery.
W sumie Graf wygrał siedem Wimbledów, sześć French Open, pięć US Open i cztery Australian Open. Wielu uważa, że to czyni ją niekwestionowaną królową wszystkich nawierzchni i najbardziej wszechstronną mistrzynią tenisa w historii.
Graf ukończył także „Channel Slam” – wygrywając w tym samym roku Roland Garros i Wimbledon – w zdumiewających czterech różnych okazjach. To kolejny rekord zarówno wśród mężczyzn, jak i kobiet.
Steffi Graf przeszła na emeryturę wkrótce po swoich 30 urodzinach. Mimo, że nie ma kariery tak długiej jak Navratilovej czy Sereny Williams, Graf nadal trzyma się jej pod każdym względem.
Graf jest rekordzistą przez większość tygodni na szczycie rankingu kobiet, z 377. Umieściła również 186 kolejnych tygodni jako numer 1 na świecie, co teraz dzieli z Sereną Williams.
Ale ani przez chwilę nie myśl, że Graf nie miał długowieczności. Zajęła trzecie miejsce na świecie, kiedy odłożyła rakietę w 1999 roku, zdobywając w tym roku tytuł Rolanda Garrosa, zanim przegrała w finale Wimbledonu.
Jednak w przeciwieństwie do innych nazwisk na tej liście, Steffi Graf nigdy nie miała znakomitej kariery deblowej. Wygrała swój samotny turniej deblowy w partnerstwie z Argentyną Gabrielą Sabatini na Wimbledonie 1988.
Ale dzięki swoim tytanicznym rekordom w samych singlach Steffi Graf jest powszechnie uważana za jedną z dwóch najlepszych tenisistek w historii.
#1 Serena Williams
Serena Williams
Oczywiście na szczycie musiała być THE Serena Williams.
Wielu ekspertów uważa, że o pierwsze miejsce na liście wszechczasów Williamsa i Grafa to porażka. Ale Williams mógł zakończyć debatę, wygrywając tytuł Australian Open w 2017 roku w wieku 35 lat.
Serena Williams dysponuje potężnym serwisem – najlepszym, jaki kiedykolwiek widziano w kobiecej grze, rywalizując tylko z jej siostrą Venus. Jej gra polega na pierwszym uderzeniu; Serena lubi przejmować natychmiastową kontrolę nad rajdem i zmuszać przeciwników do uległości, konsekwentnymi i agresywnymi uderzeniami w ziemię z obu skrzydeł.
Posiada również silne umiejętności woleja i ma dobry dotyk w siatce.
W swojej karierze, która trwa już cztery dekady, Serena wygrała w sumie 23 tytuły singli wielkoszlemowych – najwięcej spośród wszystkich tenisistek w erze Open. Co być może ważniejsze, brakuje jej tylko jednego rekordu wszech czasów Margaret Court z 24 singlowymi tytułami Grand Slam.
Z co najmniej trzema tytułami w każdym z czterech turniejów Major, Serena jest także tylko jedną wygraną Roland Garros od wyrównania rekordu Grafa w liczbie czterech „Career Grand Slams” w singlu.
Chociaż nie ukończyła Grand Slam roku kalendarzowego, Serena Williams dwukrotnie rozgrywała wszystkie cztery Wielkie Szlemy w tym samym czasie. Jest także rekordzistą Open Era w tenisie kobiecym, jeśli chodzi o największą liczbę tytułów singlowych zdobytych podczas Australian Open (7) i US Open (6).
Jednak Williams nie była uosobieniem konsekwencji w swojej karierze. Jest jedną z tych zawodniczek, których kariera znalazła drugi wiatr w żaglach. Ale jaki to był drugi wiatr!
Po swoim pierwszym „Serena Slam” w sezonie 2002-03, Williams doświadczyła pewnego spowolnienia w swojej karierze, zdobywając tylko dwa tytuły Grand Slam w ciągu następnych pięciu lat. Amerykanin wygrał następnie pięć z ośmiu turniejów Slam między US Open 2008 a Wimbledon 2010, po czym opuścił kilka turniejów z powodu kontuzji.
długość rakiety tenisowej
Wkrótce po powrocie Serena Williams rozpoczęła złoty okres swojej kariery. Wygrała 10 tytułów singlowych Grand Slam w wieku 30 lat, w tym drugą Serena Slam w latach 2015-16. W tym czasie nagrała największą liczbę singli Slam przez dowolnego tenisistę, mężczyznę lub kobietę, po ukończeniu 30. roku życia.
Większość tenisistów myśli o przejściu na emeryturę po ukończeniu 30 lat. Gdyby Serena Williams przeszła na emeryturę przed swoimi 30. urodzinami, znalazłaby się daleko na tej liście.
Williams wygrała swój ostatni turniej Slam na Australian Open 2017, zanim udała się na urlop macierzyński. Co zaskakujące, była już w ósmym tygodniu ciąży, kiedy podniosła Puchar Pamięci Daphne Akhurst.
A ona jeszcze nie skończyła. Williams dotarła do finałów Wimbledonu i US Open w kolejnych latach w 2018 i 2019 roku, gdzie przegrała z rywalami prawie połowę swojego wieku. Ale jej nieustające dążenie do wyrównania z wynikami Margaret Court trwa.
Z 351 zwycięstwami Serena Williams jest również rekordzistą w większości meczów singlowych wygranych w turniejach Wielkiego Szlema. Dzieli rekord przez większość kolejnych tygodni (186) na 1. miejscu ze Steffi Graf. A jej wynik 319 tygodni na szczycie rankingu singli zajmuje trzecie miejsce w erze Open, za Grafem i Navratilovą.
Oprócz absurdalnych liczb w singlach, Serena Williams ma również 14 tytułów deblowych Wielkiego Szlema - wszystko ze swoją siostrą Venus. Ukończyła Career Grand Slam w deblu i zdobyła dwa tytuły w deblu mieszanym, oba z białoruskim partnerem Maxem Mirnym.
Debata między Sereną Williams i Steffi Graf prawdopodobnie nigdy nie zostanie rozstrzygnięta, zwłaszcza jeśli Amerykanka przejdzie na emeryturę bez powiększania jej obecnego wyniku wielkoszlemowego. Niektórzy mogą nawet dodać, że Navratilova, Evert i Court są w sporze i że nigdy nie możemy mieć „niekwestionowanego największego wszechczasów”.
Ale wielu uważa również, że Serena Williams stworzyła wystarczająco mocne argumenty, aby zostać najlepszą tenisistką wszechczasów. Bez szacunku dla Rogera Federera, Steffi Graf, Martiny Navratilovej, Margaret Court, Rafaela Nadala czy Novaka Djokovica, Serena Williams prawdopodobnie również zasługuje na wyróżnienie jako najlepsza tenisistka w historii, mężczyzna i kobieta, która kiedykolwiek podniosła rakietę.
Gracze, których nie mogliśmy pominąć...
Nie chciałem robić w tym artykule sekcji „Honorowe wzmianki”. Ale nie mogę, w moim słusznym sensie, pominąć niektórych graczy, nie wspominając o nich. Najbardziej znanymi i zasłużonymi kandydatkami, które właśnie opuściły pierwszą siódemkę, są Justine Henin, Maria Sharapova, Martina Hingis i Venus Williams.
