Richard postawił fanów na nogi, co wywołało łzy w jego oczach, co skłoniło autora do pisania.
© AFP lub licencjodawcy
PARYŻ – „Dziękuję. To jeden z najlepszych momentów w mojej karierze.”
Od razu do ciebie, Richard.
W ciągu 16 lat mojej pracy widziałem wiele spektakularnych tenisów, pisząc o tym sporcie dla TENNIS.com. Pomyśl o całej historii, która została zapisana w rozgrywkach mężczyzn i kobiet w tym okresie. Obserwowanie tego wszystkiego na telewizorach, komputerach, telefonach i innych portalach było prawdziwą przyjemnością – ale jak w przypadku większości rzeczy, najbardziej rezonuje to, czego doświadczasz osobiście.
Nie jestem pewien, gdzie zwycięstwo Richarda Gasqueta 7:6 (5), 7:6 (2), 6:4 nad Borna Coric plasuje się na liście najlepszych meczów, jakie widziałem na żywo, ale „kiedy zakończę karierę, ”, jak weteran Francuz powiedział także radosnej publiczności na Court Suzanne Lenglen: „Pomyślę o tej chwili”.
Połową powodu jest sam Gasquet. W żadnym wypadku nie znam 37-latka, ale można powiedzieć, że mamy wspólną historię. Pierwszym turniejem tenisowym, w którym uczestniczyłem, był US Open w 2005 roku. Po tym, jak zakochałem się w tym sporcie w telewizji, zobaczyłem, jak gracze tacy jak Gustavo Kuerten i Tommy Robredo uderzają piłkę takie trudne z bliska było wszystkim, na co liczyłem. To był już pamiętny czwartek w Flushing Meadows – a potem spotkałem kochana, odeszła Trybuna na mecz drugiej rundy Gasqueta.
v chwyt tenisa stołowego
Richard Gasquet, 19 lat, podczas US Open 2005.
© Obrazy Getty’ego z 2005 roku
To był niezapomniany mecz, skrócona rywalizacja z Giorgio Galimbertim, która zakończyła się, gdy Włoch przeszedł na emeryturę. Ale nie było to niczym niepozornym. Widziałem najważniejsze momenty przybycia Gasqueta – kiedy pokonał Rogera Federera na początku tego roku w Monte Carlo – ale nawet ta transmisja nie oddała jego tenisowego wymiaru. Siedząc za linią bazową po prawej stronie, byłem zachwycony tym elegancko, potężnym nastolatkiem i wątpię, czy byłem jedyny. Wciągnąłem się, a jeśli chcesz więcej dowodów, możesz skorzystać z Wayback Machine i poszukać bloga pt Uszczelka i rakieta .
Z biegiem czasu moje relacje z Richardem uległy zmianie. Przede wszystkim praca w branży tenisowej zasadniczo eliminuje fandom. Nie do końca, przyznaję, ale na pewno w większości. Wszyscy fani nazywali mnie hejterem i jeszcze gorzej, ale prawda jest taka, że około 2010 roku tenis stał się dla mnie wyłącznie biznesem.
Sprawie nie pomógł jednak Gasquet swoimi występami na największych scenach. W 37 występach łącznie na Australian Open i Roland Garros dotarł zaledwie do jednego ćwierćfinału. Na Wimbledonie i US Open łącznie dotarł do trzech półfinałów i wygrał zero setów w finałowych czwórkach. Nie żebym spodziewał się, że pokona Federera w SW19, Rafaela Nadala w Queens czy Djokovica w Paryżu, ale… spodziewałem się trochę więcej. A jako fan Buffalo Bills poradziłem sobie ze złamanymi sercami jak na jedno życie.
W kategoriach pro wrestlingu Gasquet, niegdyś kochany, zmienił się w heel.
Jako uczestnik z dziką kartą Gasquet po raz 21. weźmie udział w tegorocznym Rolandzie Garrosie.
© Matta Fitzgeralda
Nie zrobił wiele, by wzbudzić pewność siebie od swojego ostatniego występu w ćwierćfinale w dużej mierze, tutaj w 2016 roku. Dwa małe tytuły, jeszcze kilka finałów na 250 poziomach. Rok 2023 zakończył z rekordem 14-24 i mieszane wydarzenia ATP Challenger Tour do jego harmonogramu. Jest to oczywiście godne pochwały, ale potwierdza, że najlepsze dni Gasqueta z pewnością mają już za sobą.
Niedziela- Niedziela – był wyjątkiem.
Miejsce 124 t , Gasquet otrzymał dziką kartę w Rolandzie Garrosie – niegdyś podobał się publiczności, zawsze podobał się publiczności. Francuscy kibice w Lenglen wykonali swoje, wypełniając stadion i skandując imię swojego człowieka. Przesłuchanie Marsylianka przy takiej objętości i intensywności w Paryżu będzie czymś, czego nigdy nie zapomnę.
Gasquet odpowiedział, wygrywając pierwsze dwa sety w dogrywkach dzięki genialnym strzałom w stylu vintage.
Richard Gasquet, dzika karta w tym roku o godz #Roland Garros , rozgrywa doskonały mecz przeciwko zawsze wymagającemu Borna Coric. Pierwsze dwa sety wygrywa po dogrywce, a trzeciego prowadzi 5:4 po serwisie.
— Ed McGrogan (@EdMcGrogan) 26 maja 2024 r
Poza tym usłyszenie „Marsylianki” wykrzykiwanej w Lenglen – to coś zupełnie nowego. pic.twitter.com/z5XMqapdyA
Obawiałem się jednak, że fani pokładają nadzieję wbrew nadziei. W lekkim déjà vu przypomniałem sobie US Open 2010, kiedy przeżyłem coś podobnego. Na tym ta sama trybuna , nowojorscy wierni zrobili wszystko, co mogli, aby wypchnąć młodego Ryana Harrisona obok Sergija Stachowskiego. Atmosfera podczas tego meczu była tak napięta, że wyszedłem z kortu drżący – zarówno fizycznie, jak i głową, po tym jak Harrisonowi nie udało się zamienić punktów meczowych w druzgocącej porażce w pięciu setach.
Ostatecznie tego się spodziewałem, gdy Gasquetowi nie udało się wykorzystać swojego pierwszego punktu meczowego w trzecim secie. Coric pozostawał w tyle, ale nigdy się nie poddał i nie dał Gasquetowi zbyt wielu okazji na wykorzystanie złotej szansy.
Ale jak lubimy mawiać w Stanach, Dowolna niedziela.
Pomimo tego, że Gasquet pokazał tego dnia tyle samo sprytu, pokazał równie dużo walki. Gracz, który mówił ogólnie cicho, nawiązał kontakt z publicznością, która stała się raczej sprzymierzeńcem niż podporą. Gasquet odrobił straty po defensywie na początku trzeciego seta, a tutaj ponownie odrobił straty, zdobywając drugi punkt meczowy zaledwie dwa punkty później. Nigdy nie musiał mierzyć się z break pointem w Coricu, co było prawdopodobnie najlepszym rozwiązaniem.
Tym razem – podobnie jak 19 lat wcześniej, jako nastolatek na dynamo w Monako – oddał swój popisowy strzał, zapewniając kultowe zwycięstwo:
Gasquet upadł na glina , podobnie jak jego rakieta – druga połowa powodu i pędzel tego artysty tenisa. Namalował arcydzieło późnej kariery.
Podczas emocjonalnej rozmowy na korcie oczy Gasqueta zaszkliły się i wątpię, żeby był jedyny. Takie sceny są zazwyczaj zapisywane na późniejsze rundy lub dłuższe mecze, przeciwko ważniejszym przeciwnikom. Takie historie też są.
Ale czasami zmiana twarzy jest zbyt wielka, aby ją zignorować.
DZIĘKI.
Richard Gasquet, 37 lat i jego rakieta.
© AFP lub licencjodawcy
