Mistrz! Lucic dotarła do półfinału Wielkiego Szlema 19 lat po tym, jak po raz pierwszy dokonała tego wyczynu
Mirjana Lucic-Baroni jest w swoim pierwszym półfinale Wielkiego Szlema od 18 lat – pierwszy raz od 1999 roku. W międzyczasie wiele rzeczy przydarzyło się chorwackiemu asowi; kiedy spojrzysz na nie, nie możesz nie podziwiać jej niedawnego sukcesu.
W wieku zaledwie 15 lat Lucic-Baroni zdobyła tytuł debla kobiet podczas Australian Open z Martiną Hingis. Tuż przed tym stała się najmłodszą tenisistką w historii, która z powodzeniem obroniła tytuł.
W ciągu następnych trzech lat Lucic-Baroni wygrywał turniej po turnieju, tracił nerwowość za zdenerwowaniem i docierał do ważnych etapów Wielkich Szlemów. Ale tak samo nagle, jak jej kariera nabrała rozpędu, życie pogorszyło się.
Spojrzenie wstecz na jej dzieciństwo
Lucic-Baroni wygrała pierwszy w historii turniej, w którym brała udział, w Bol w Chorwacji – siedem dni po tym, jak została zawodowcem. Zaraz po tym wydarzeniu awansowała do finału, zanim trafiła do jednej z największych tenisowych postaci – Steffi Graf.
W następnym roku osiągnęła największy kamień milowy w swojej karierze – i najdalej, na jaką kiedykolwiek przeszła w singlu – kiedy dotarła do półfinału Wimbledonu w 1999 roku. Ale w następnych latach Lucic-Baroni zmagała się z problemami, które wyrwały jej życie z korzeniami i całkowicie wykoleiły obiecującą karierę.
Przeszła z zawodniczki, którą wszyscy reklamowali jako jedną z największych gwiazd przyszłości – a la jej koleżanki z tego „filmu” o tenisie kobiecym z lat 90., Venus i Serena Williams numer 1, czy jak dziś Alexander Zverev, do… biegł.
Problemy osobiste wykolejają jej karierę
W 1998 roku, będąc jeszcze nastolatką, Lucic-Baroni ujawniła w szokującym wywiadzie, że jej ojciec, Marinko, regularnie znęcał się nad nią fizycznie i psychicznie, budując jej karierę zawodową. Wyjawiła, że bicie było „regularnym zjawiskiem” w ciągu ostatniej dekady i że wielokrotnie doznała kontuzji i zakrwawionego nosa.
Zaczęło się, gdy była tylko pięć lat, Lucic-Baroni ujawnił w wywiadzie pod koniec lat 90. Miałem pięć i pół roku i przegrałem ze starszym graczem. Jej rozwścieczony ojciec... uderzył mnie prosto w nos; Krwawiłem w całym domu.
Wygląda na to, że rodzina pogodziła się z nadużyciami, dopóki Marinko nie zagroził, że zamorduje swoją żonę Anjelkę i dzieci, po czym natychmiast uciekli ze swojego domu w Chorwacji, szukając schronienia w Stanach Zjednoczonych Ameryki.
Taki był strach, który Marinko wzbudził w swojej rodzinie, że jego córka Mirjana w końcu w przededniu US Open w 1998 roku wniosła przeciwko niemu zakaz zbliżania się. W tym samym roku ujawniła w serii wywiadów, że wszelkie straty lub niedociągnięcia na Kort tenisowy spotkałby się z regularnym biciem przez ojca, a jej rodzeństwo było świadkiem.
W tym samym roku, przemawiając po ucieczce do chorwackiej gazety Slobodna Dalmacija, as powiedziała, że śmiertelnie przestraszyła się swojego ojca, od którego było więcej pobić, niż można sobie wyobrazić. Wyjawiła mi, że pobyt w Chorwacji nie jest bezpieczny, dodając, że obawia się również o bezpieczeństwo swojej matki Anjelki i jej rodzeństwa; starsza siostra Ana również była obiektem molestowania.
W ciągu następnych kilku lat Lucic-Baroni toczył znaczące bitwy prawne, który powiedział również, że jej ojciec i jego siostrzeniec sprzeniewierzali jej nagrodę pieniężną. Za pośrednictwem swojego prawnika, jej ojciec Marinko zaprzeczył wszelkim zarzutom, mówiąc, że dawał jej tylko sporadyczne klapsa dla jej własnego dobra i że chciałby zobaczyć, jak dorasta i staje się idolem jak Pete Sampras czy Steffi Graf.
W tym czasie Marinko próbował za pośrednictwem swojego prawnika usprawiedliwić nadużycie, mówiąc, że zrobił to tylko dlatego, że chciałem tego, co było najlepsze dla dziecka.
Ale oskarżenia o nadużycia zostały poparte, między innymi, przez Chorwatkę Ivę Majoli, która w kilku wywiadach powiedziała, że Lucic bała się i milczała, gdy była w pobliżu swojego ojca.
Lucic-Baroni zapisała się na treningi w akademii prowadzonej przez kultowego trenera tenisa Nicka Bollettieriego, ale jej kariera nigdy nie będzie taka sama.
pobierz filmy Disney Plus na laptopa
Powolny start i stały powrót
Przez znaczną część początku i połowy 2000 roku Lucic-Baroni w dużej mierze pozostawał aktywny podczas ITF Tour, grając w tenisa tylko po to, by utrzymać się finansowo. Jeszcze w 2006 roku ujawniła, że trudno jej nawet pozwolić sobie na sprzęt, w jaki potrzebuję grać. Nie mam pieniędzy na podróż, na autokar.
Kilka zwycięstw ITF na trasie pomogło, ale biorąc pod uwagę wysokie koszty pozostania w tym sporcie, po prostu nie wystarczyły.
Ze wszystkimi jej problemami finansowymi, które najwyraźniej miały swoje fizyczne żniwo, Lucic-Baroni walczyła o ożywienie tego, co kiedyś było obiecującą karierą. W tym czasie zdiagnozowano u niej również zespół stresu pourazowego.
Do udziału w trasach koncertowych wróci dopiero w 2010 roku.
Powrót WTA
W ostatnich latach Lucic-Baroni odzyskała sławę po tym, jak zatrudniła trenera i zintensyfikowała swoją praktykę. Okres około 2009-2010 był kluczowy dla jej powrotu, kiedy asa zdobyła swój pierwszy tytuł od 12 lat w 2010 roku, a następnie zakwalifikowała się do wielu turniejów WTA.
W tym samym roku przeszła również kwalifikacje na Wimbledonie, ostatecznie dokonując swojego pierwszego głównego remisu wielkoszlemowego od czasu US Open w 2002 roku. Ale chociaż zdarzyło jej się kilka poważnych niepokojów i miała dobre występy w turniejach, Lucic-Baroni miał słabą pozycję. - średnie wyniki w pozostałej części trasy.
Dopiero w 2012 roku znalazła swój wielki przełom, kiedy dotarła do rundy 3 na Wimbledonie. Ale naprawdę wróciła do popularności wśród fanów i publiczności dwa lata później, w 2014 roku, z dwoma niepokojami związanymi z Simoną Halep – jednym z nich podczas US Open, gdzie Rumun zajął drugie miejsce.
Wróciła do pierwszej setki w rankingu kobiet singli, awansując na 67, w następnym roku – w 2015 roku.
Dzisiejszy dzień
Lucic-Baroni z biegiem czasu zajmował się historią nadużyć – historią, która, jak można argumentować, nigdy całkowicie nie zniknie. Ale dzisiaj jest szczęśliwsza i silniejsza po tym wszystkim, przez co przeszła.
Dziś pokonała potężną Karolinę Pliskovą w trzech setach, aby definitywnie zaznaczyć swój powrót. Jutro zagra Serenę Williams, niegdyś jedną z najlepszych współczesnych sobie Lucica-Baroniego i jedną z największych tenisistek wszechczasów.
Po wygranej z Jennifer Brady w kwartach wstępnych, Lucic-Baroni określiła się jako twarda mała ciasteczka. Jeśli czegoś chcę, to będę ciężko pracować, zrobię wszystko, żeby dostać. To nigdy nie jest gwarancja, ale satysfakcja, gdy to robisz...
Miała mocne przesłanie dla krytyków na Open – i trochę motywacji. Jeśli ktoś mówi ci, że nie możesz czegoś zrobić… Z nimi, z hejterami, pojawiasz się i robisz to.
A dzisiaj, po zwycięstwie w ćwierćfinale, Lucic-Baroni przytuliła swoją starą rywalkę, byłą zawodową zawodową Rennae Stubbs, i emocjonalnie powiedziała całe zamieszanie, wszystkie okropne rzeczy, przez które przeszłam, warto, całą tę walkę.
To trudne zadanie przeciwko Serenie Williams, a jeśli ktoś o tym wie, to Lucic-Baroni. Ale jej dzisiejsze podejście do gry poruszyło serca – i miała do podpisania jedno wymowne stwierdzenie.
Kiedy byłem na korcie ze słońcem w oczach, bolałymi nogami, nie myślałem o niczym. Byłem po prostu spokojny.
Dziś Lucic-Baroni jest nie tylko półfinalistą Australian Open. Jest inspiracją, wzorem walki z przeciwnościami losu, cierpienia złamanego serca i powrotu do zdrowia oraz chęci, by nigdy się nie poddawać.
