10 największych niepokojów Wimbledonu w erze otwartej

Ośmiokrotny mistrz Roger Federer miał sporo złamanych serc na Wimbledonie.

Wimbledon gościł jednych z najlepszych graczy, którzy kiedykolwiek zaszczycili ten sport. Tacy jak Rod Laver, Pete Sampras i Roger Federer ze strony mężczyzn oraz Martina Navratilova, Steffi Graf, Monica Seles i siostry Williams ze strony kobiet, napisali scenariusz historii na Wimbledonie, ale mieli też sporo rozczarowań.

Tak wielka dominacja tych graczy na Wimbledonie, że wczesne odejście, szczególnie przeciwko nierozstawionemu przeciwnikowi, wywołało wstrząs w świecie tenisa.

Oszałamiające ogłuszacze

Największy szokujący tydzień 1 w@Wimbledonjest... pic.twitter.com/oZ5l34Ltrd

- Wycieczka ATP (@atptour)30 czerwca 2020 r.

W tej notatce przyjrzyjmy się 10 największym niepokojom na głównym boisku trawiastym w erze Open.

#10 2004 Druga runda Wimbledonu: Karolina Sprem pokonała Venus Williams 7-6, 7-6

Karolina Sprem

Zawody drugiej rundy w 2004 roku pomiędzy 93. w rankingu Karoliną Sprem i dwukrotną mistrzynią Venus Williams wydawały się być niedopasowaniem na papierze.

Williams dotarła do finału podczas swoich czterech ostatnich wizyt na SW19, wygrywając w sezonie 2000-01, podczas gdy Chorwatka miała złą passę czterech meczów w Majors wchodzących do turnieju.

Niezrażona okazją i rodowodem swojego znakomitego przeciwnika, Sprem wyrównała uderzenie za uderzeniem Williams od linii bazowej, gdy zdobyła pierwszego seta w dogrywce.

Mecz wydawał się być w torbie dla Chorwatki, kiedy w drugim secie dojechała do 5-3 30:0 na zagrywce, tylko po to, by stracić 10 punktów z rzędu.

W kolejnym tiebreaku Sprem otrzymała punkt, którego nie zdobyła z powodu błędu sędziowskiego, ale Williams wciąż osiągnął trzy ustalone punkty. Jednak od tego momentu straciła pięć punktów z rzędu, gdy Chorwatka zakończyła oszałamiające zdenerwowanie.

„Nie można być zwycięzcą ani finalistą każdego roku. Grała trochę dobrego tenisa”, przygnębiony Williams powiedział po meczu.

Sprem dotarła do ćwierćfinału, gdzie została pokonana przez Lindsay Davenport.

#9 Trzecia runda Wimbledonu 1983: Kathy Jordan pokonała Chrisa Everta 6-1, 7-6

Kathy Jordan

Niezapowiedziana Kathy Jordan wywołała gigantyczną niespodziankę, gdy pokonała trzykrotnego mistrza Chrisa Everta w trzeciej rundzie Wimbledonu w 1983 roku.

Evert wygrał tytuły Roland Garros i US Open w ciągu ostatnich 12 miesięcy i nie przegrał przed półfinałem na Majorze w 34 poprzednich występach.

Ale Evert, dotknięta bakcylem żołądka, na który cierpiała poprzedniego dnia, nie była w swoim żywiole, a Jordan należycie skapitalizował. Po wygraniu tylko jednego meczu w otwierającym meczu, Evert wyglądała na dobrej drodze do przywrócenia parytetu, kiedy w drugim meczu prowadziła 4:0.

Jednak Jordan odzyskał siły i zakończył mecz w prostych setach, zdobywając drugiego seta w tiebreaku, aby szeroko otworzyć remis. Odmawiając obwiniania swojej kondycji fizycznej za porażkę, Evert powiedział :

„Nie szukam wymówek. Nie chodziłbym po korcie, gdybym nie czuł się na siłach... gdybym nie myślał, że mogę występować.

Jordan wygrał jeszcze jeden mecz, zanim przegrał z Billie Jean King w ćwierćfinale.

#8 Czwarta runda Wimbledonu 2013: Sabine Lisicki pokonała Serenę Williams 6-2, 1-6, 6-4

Sabine Lisicki reaguje po zestrzeleniu Sereny Williams na Wimbledonie w 2013 roku.

Po zdobyciu drugiego tytułu w Roland Garros, broniąca tytułu Serena Williams przybyła do Londynu z nadzieją na zdobycie szóstego tytułu Wimbledonu.

Williams miał na myśli interesy i przybył w drugim tygodniu, przegrywając tylko 11 gier. Wiedziała jednak, że ma do czynienia z natchnionym przeciwnikiem, kiedy Sabine Lisicki wygrała pierwszy set ich starcia w czwartej rundzie 6-2.

Świat nr 1 odpowiedział, wygrywając dziewięć meczów z rzędu, przywracając parytet i robiąc przerwę w trzecim. Ale Lisicki odmówiła wyjazdu, dwukrotnie dochodząc do siebie po załamaniu decydującego o przypieczętowaniu jednego z największych zwycięstw w jej karierze.

buty do tenisa łyżwiarskiego

Z Rogerem Federerem i Rafaelem Nadalem (więcej o jednym z nich później) wytrwali wcześnie z turnieju, Wimbledon 2013 zobaczył innego znanego gracza, który ugryzł się w pył, gdy Lisicki zestrzelił Williamsa.

Po meczu Williams pochwaliła swojego przeciwnika, jednocześnie ubolewając nad jej niezdolnością do zdobycia dużych punktów.

„Nie zagrałam wystarczająco dobrze w duże punkty” powiedział . „Nie zrobiłem tego, co robię najlepiej. Sabine grała naprawdę dobrze, zawsze dobrze sobie radzi na Wimbledonie, więc wiedziałem, że to będzie trudny mecz... Zdecydowanie miałem okazje, ale ich nie wykorzystałem.

Uszczęśliwiona zwycięstwem nad Williamsem, Lisicki pobiegł do finału, ale zabrakło jej energii przeciwko Marion Bartoli.

7. Pierwsza runda Wimbledonu 1994: Lori McNeil pokonała Steffi Graf 7-5, 7-6

Lori McNeil

Trzykrotna obrończyni tytułu Steffi Graf była faworytką kursów, kiedy rozpoczęła obronę tytułu na Wimbledonie w 1994 roku przeciwko nie zapowiedzianej Lori McNeill.

Amerykanin pokonał Grafa w pierwszej rundzie Mistrzostw WTA Tour w 1992 roku, co oznaczało pierwsze od siedmiu lat odpadnięcie Niemca w pierwszej rundzie jakiegokolwiek turnieju. Trzy lata później nie spodziewano się, że piorun uderzy dwa razy.

Ale McNeil zaskoczył Graf swoją grą z serwów i wolejów, przerywając pod koniec pierwszego seta i wygrywając drugi w dogrywce. To był pierwszy przypadek upadku obrończyni mistrzyni kobiet w pierwszej rundzie.

Zrelaksowany Graf, łaskawy w porażce, przyznał, że nie jest lepszą zawodniczką tego dnia.

To nie jest takie duże zmartwienie z powodu tego, z kim przegrałem, Graf powiedział .

Była to jedyna porażka Grafa na Wimbledonie w latach 1991-1997. McNeil w tym roku dotarł do półfinału Wimbledonu, przegrywając 8:10 w trzecim secie z ewentualną mistrzynią Conchitą Martinez.

#6 Druga runda Wimbledonu 1987: Peter Doohan pokonał Borisa Beckera 7-6, 4-6, 6-2, 6-4

Peter Doohan (z prawej) pokonał Borisa Beckera w drugiej rundzie Wimbledonu 1987.

orteza na zapalenie ścięgna

Nieczęsto zdarza się, aby nastolatek z powodzeniem bronił tytułu singlowego Wielkiego Szlema. Ale to właśnie zrobił Boris Becker na Wimbledonie w 1986 roku, zanim w następnym roku udał się na SW19 jako faworyt do ukończenia trzech torfów.

Ale Becker, wówczas numer 2 na świecie, spotkał się z Australijczykiem Peterem Doohanem, który na zawsze zostanie zapamiętany za pokonanie swojego tak zapowiadanego niemieckiego przeciwnika. Zaledwie tydzień wcześniej Becker rozgrzał się do drugiej obrony tytułu na Wimbledonie, pokonując Doohana w pierwszej rundzie na Queen's w drodze po tytuł.

Doohan, który był 0-4 w turniejach Wielkiego Szlema, wygrał swój otwierający Wimbledon w 1987 roku 9-7 na piątym miejscu, aby umówić się na spotkanie z Beckerem.

Australijczyk tym razem zdobył swoją taktykę i trzykrotnie złamał Beckera w drodze do największego zwycięstwa w swojej karierze.

Rzeczywiście w meczu obie te strategie działały jak urok i udało mi się go złamać trzy razy w meczu, plus fakt, że dobrze serwowałem i sam zostałem złamany tylko raz i odniosłem swoje słynne zwycięstwo, powiedział Doohan.

Stoicka odpowiedź Beckera na stratę: To nie była wojna. Nikt nie umarł.

Wspominając Petera Doohana i moment, w którym się wpisał…#Wimbledonhistoria... pic.twitter.com/rx1fupV0ZN

- Wimbledon (@Wimbledon)22 lipca 2017 r.

Doohan odpadł w czwartej rundzie, przegrywając w równych setach ze Slobodanem Zivojinoviciem.

#5 Druga runda Wimbledonu 2013: Sergiy Stakhovsky pokonał Rogera Federera 6-7 7-6 7-5 7-6

Sergiy Stakhovsky pokonał Rogera Federera w monumentalnym zdenerwowaniu na Wimbledonie w 2013 roku.

Dzień po tym, jak Steve Darcis wysłał Rafaela Nadala w pierwszej rundzie Wimbledonu 2013, Sergiy Stakhovsky zagrał i strzelił z woleja do monumentalnego zwycięstwa nad broniącym tytułu Rogerem Federerem w drugiej rundzie.

Federer, który dotarł do ćwierćfinału w swoich ostatnich 36 głównych występach, nie miał nic przeciwko, ponieważ w dogrywce zgarnął pierwszy. Tak jak siedmiokrotny mistrz wyglądał, jakby przejął kontrolę nad meczem, Stachowski podniósł swój poziom do poziomu remisowego.

Ukrainiec nabrał rozpędu i złamał serw Federera w 11. meczu trzeciego, zanim oddał seta, aby przejść dwa do jednego.

Czwarty set trafił do tiebreakera, w którym Stakhovsky był lepszym graczem, wykorzystując wczesne prowadzenie, aby zakończyć największą wygraną w swojej karierze. W zachwycie jego osiągnięciem, ówczesny świat nr. 116 powiedział :

„Mogę powiedzieć moim wnukom, że skopałem tyłek Rogerowi Federerowi”.

Stakhovsky nie zdołał oprzeć się na wygranej, spadając w trzeciej rundzie do Jurgena Melzera.

#4 Druga runda Wimbledonu 2012: Lukas Rosol pokonał Rafaela Nadala 6-7, 6-4, 6-4, 2-6, 6-4

Lukas Rosol (z prawej) pokonał Rafaela Nadala na Wimbledonie w 2012 roku.

Siedem lat po upadku w drugiej rundzie Wimbledonu, Rafael Nadal odszedł z tego etapu w 2012 roku, kiedy to natchniony Czech Lukas Rosol wysłał go do spakowania.

Był to jeden z największych niepokojów w historii Wimbledonu, ponieważ drugi w rankingu Nadal dotarł do finału rozgrywek w swoich pięciu poprzednich występach.

Debiutujący w głównym remisie na Wimbledonie po pięciu nieudanych próbach Rosol, który znalazł się na 100. miejscu, nie zrażał się perspektywą walki z dwukrotnym mistrzem Nadalem. Czech wykonał nieustanną zaporę uderzeń parterem i dużymi zagrywkami, aby zmusić swojego znakomitego przeciwnika do uległości.

Po tym, jak Nadal zdobył ciasne otwarcie w dogrywce, Rosol wziął kolejne dwa sety, przejmując kontrolę nad meczem. Ale Nadal walczył, dwukrotnie łamiąc Rosol, aby zmusić do podjęcia decyzji, zanim złe światło zmusiło dach do zamknięcia.

Czech szybko odkrył na nowo swoje mojo, przełamując Nadala na piątym miejscu i bezwstydnie zdobywając trzy asy w swojej ostatniej grze serwisowej, aby zakończyć największą wygraną w swojej karierze.

– Nie wiem, co powiedzieć. Nie tylko jestem zaskoczony, ale to jak cud. Nigdy się czegoś takiego nie spodziewałem” – powiedział Rosol po wygranej. „Jest tyle emocji – nie wiem, co powiedzieć. (Nadal) jest supergwiazdą i bardzo mi go żal.

„Grałem dzisiaj niewiarygodnie. Mam nadzieję, że zagram kolejny taki mecz. Bardzo się cieszę z mojego wsparcia. Przed meczem myślałem o rozegraniu trzech dobrych setów, żeby nie przegrać 3-0. Wiem, że Nadal jest tylko człowiekiem. Nadal zagrał dobry mecz, ale myślę, że byłem trochę lepszy”.

Światowy numer 100, Lukas Rosol, właśnie pokonał Rafaela Nadala asami back-to-back at#Wimbledon-> http://t.co/OPU4siKR #ŁAŁ

— ESPN (@espn)28 czerwca 2012

Rosol odpadł w następnej rundzie z Philippem Kohlschreiberem w setach prostych.

#3 1999 Pierwsza runda Wimbledonu: Jelena Dokic pokonała Martinę Hingis 6:2, 6:0

Jelena Dokić

Jelena Dokic spowodowała jeden z największych wstrząsów w historii Wimbledonu, kiedy odsunęła pięciokrotną mistrzynię Majorów Martinę Hingis w pierwszej rundzie Wimbledonu w 1999 roku.

Bardziej niż wynik, który był tylko trzecim przypadkiem, gdy topowe rozstawienie odniosło sukces w pierwszej rundzie Wimbledonu, to sposób przegranej Hingisa wstrząsnął światem tenisa.

Świat nr 1 został zdmuchnięty przez nie zapowiedzianego 16-latka w niecałą godzinę, gdy Dokic trzymał Hingisa na tylnej nodze serią morderczych uderzeń w ziemię.

„Wydaje mi się, że nadal nie mogę uwierzyć, że ją pokonałem” – rozradowany Jokic powiedział po wygranej. „To dla mnie duże zwycięstwo, zwłaszcza w pierwszej rundzie, po kwalifikacjach, ale myślałem, że dzisiaj grałem całkiem dobrze i jestem całkiem szczęśliwy, że wygrałem”.

Jokic doszła do ćwierćfinału, gdzie jej bieg dobiegł końca w starciu z koleżanką kwalifikacyjną Alexandrą Stevenson.

2. Pierwsza runda Wimbledonu 2003: Ivo Karlovic pokonuje Lleytona Hewitta 1-6, 7-6, 6-3, 6-4

Ivo Karlovic (z lewej) pokonał obrońcę tytułu Lleytona Hewitta podczas Wimbledonu w 2003 roku.

Broniący tytułu Lleyton Hewitt nigdy nie mógł przygotować się na to, co go czekało, gdy w 2003 roku wyszedł na kort centralny, aby otworzyć obronę tytułu przed mało znanym Chorwatem Ivo Karloviciem.

Karlovic wyglądał na zniechęconego tą sytuacją, gdy przegrał otwierające 6-1, ale nabrał pewności siebie w miarę upływu czasu. Hewitt dotarł na punkt przed dwusetową przewagą przy 5-4 z serwisu Karlovica, tylko po to, by zmarnować okazję.

Po przetrwaniu tego meczu Karlovic przywrócił parytet, wygrywając drugiego seta w dogrywce i nie oglądał się za siebie. Padające asy i zawrotne zwycięzcy usług, świat 6'11' nr. 203 wysłał Hewitta w czterech setach, co oznaczało pierwszy w otwartej erze wystąpienie obrońcy tytułu singli mężczyzn, który przegrał w pierwszej rundzie Wimbledonu.

Komentator BBC David Mercer zsumowane rzeczy dość zwięźle, kiedy powiedział:

Dwie godziny i 20 minut temu to był Ivo Who? Jeśli utrzyma tu służbę, odejdzie jako Karlovic Zdobywca.

Karlovic przegrał z Maxem Mirnyi, ale pojawił się nowy porządek w męskim tenisie, gdy Roger Federer zdobył swój pierwszy tytuł wielkoszlemowy i pierwszy z ośmiu koron Wimbledonu pod koniec dwóch tygodni.

#1 2002 Wimbledon Druga runda: George Bastl pokonał Pete'a Samprasa 6-3, 6-2, 4-6, 3-6, 6-4

Jerzy Bastl

Szwajcarski czeladnik George Bastl spowodował największe zamieszanie w historii Wimbledonu, pokonując w drugiej rundzie siedmiokrotnego mistrza Pete'a Samprasa w 2002 roku.

Przewodnik po rozmiarach rakiet tenisowych dla młodzieży

Rok po tym, jak Roger Federer zdemontował aurę niezwyciężoności Samprasa w klasyku czwartej rundy, Sampras wrócił na Wimbledon w pogoni za 14th Major.

Ale w starciu w pięciu setach na starym Court 2, który był nazywany „Graveyard of Champions”, Amerykanin poniósł jedną ze swoich najgorszych porażek.

Bastl, zajmujący 145. miejsce szczęśliwy przegrany, wywalczył prowadzenie w dwóch setach, ale Sampras walczył o przejęcie kolejnych dwóch setów i zmuszenie do podjęcia decyzji.

Szwajcar zachował jednak spokój w decydującym momencie, krzycząc z zachwytu, gdy forhend Sampras płynął długo na punkt meczowy. To był ostatni raz, kiedy Sampras postawił stopę na Wimbledonie.

„Nie byłem w najlepszej formie. Ale czułem, że wygram mecz, mimo że przegrałem dwa sety, by kochać”, słabszy Sampras powiedział . – To rozczarowujące. Ciężko walczyłem o powrót do meczu. To będzie ciężki lot do domu, wiedząc, że to się dzieje, a mnie tu nie ma.

– Nie zakończę tu swojego czasu z tą stratą. Chcę zakończyć to na wysokim poziomie, więc planuję wrócić. Dopóki czuję, że mogę wygrywać w głównych kategoriach i walczyć, będę nadal grać”.

Chociaż Sampras nie wrócił na Wimbledon, zakończył karierę na wysokim poziomie, pokonując Andre Agassi w finale US Open.

Pete był tego dnia tylko cieniem swojego dawnego ja.

Finałowy mecz 7-krotnego mistrza o godz@Wimbledonbyłaby przegraną w 5 setach z George'em Bastlem.@BrettHaber,Chanda_Rubin,@ knowlzee10s, oraz@PrakashAmritrajPrzypomnijmy smutne pożegnanie Samprasa z All England Club.#TCLive pic.twitter.com/siCJhGQv7c

— Kanał tenisowy (@TennisChannel)18 maja 2020 r.

Bastl przegrał w następnej rundzie z Davidem Nalbandianem, ale już zapisał swoje nazwisko w historii tenisa, pokonując jednego z najlepszych graczy na kortach trawiastych wszechczasów na swoim ulubionym terenie łowieckim.