Dla osoby niegrającej lub przypadkowego obserwatora gry, tenis ma zbyt wiele subtelności, których nie można zrozumieć, dopóki fizycznie nie podniesiesz rakiety i nie uderzysz nią piłki. To, co dla obserwatora wydaje się stosunkowo nudne lub przeciętne, może być psychicznym piekłem dla rzeczywistych graczy pochłoniętych bitwą.
Wiadomo, że Nadal jest bardzo samokrytyczny.
Rafael Nadal zamieścił kiedyś status na Facebooku po tym, jak zburzył kwalifikację 6-1, 6-1, 6-1 w pierwszej rundzie French Open o tym, jak straszny mecz rozegrał. Nie ma znaczenia, czy wygrasz, czy nie, jeśli masz trochę kiepski czas lub jeśli twoja praca nóg jest powolna, umysł ma ten irytujący zwyczaj mówienia ci, że coś jest drastycznie nie tak. To, jak przeciwstawiasz się temu uczuciu, jest tym, co tworzy lub przerywa twój mecz.
Większość ludzi nigdy nie rozumie znaczenia przerwy w pracy. Tak to generalnie działa:
1) W porównaniu z resztą Twojej gry, Twój serwis i kondycja to dwa elementy, które pozostają w Twojej dłoni. Możesz faktycznie ćwiczyć swoją służbę i doskonalić ją do perfekcji. To nie jest coś, co możesz zrobić z uderzeniami na ziemi, w których uwzględnia się twój rzeczywisty wrodzony odruch. Niemożliwe byłoby nauczenie kogoś, jak uderzać piłkę tak jak Federer, ale mimo wszystko możliwe jest nauczenie kogokolwiek, jak uderzać zagrywkę wystarczająco dobrą, aby odebrać kilka punktów nawet jemu.
2) Cztery proste punkty tworzą grę. Teoretycznie cztery przyzwoite serwisy wystarczą, aby wygrać nawet przeciętne partie. Dla każdego profesjonalnego gracza w pierwszej 500 gra serwisowa jest jak podnoszenie naładowanej broni. Zepsuć to jest świętokradztwem. Złamanie serwu przeciwnika to oczywiście wielka sprawa w meczu. Oznacza to, że nie tylko przewidziałeś trajektorię, obrót, cięcie, prędkość i kierunek więcej niż czterech serwów przeciwnika w czasie krótszym niż sekunda, ale także wykorzystałeś te punkty i wziąłeś udział w grze. To jak branie bramki w meczu krykieta. Wgnieciłeś swojego przeciwnika. Oczywiście, powiedzenie tego lub opisanie tego jest łatwiejsze do powiedzenia niż do zrobienia.
Gracz taki jak Karlovic czy Raonic ma zagwarantowany tie-break w każdym alternatywnym zestawie ze względu na samą prędkość ich obsługi. Gdy set osiągnie tie break, to prawie jak rzuty na ślepo. O ile nie grasz w pierwszej dziesiątce gracza, tak naprawdę może to pójść w obie strony. Następnym razem, gdy obejrzysz rzadką okazję, gdy w zestawie zepsuje się duży serwer, nawet najcichsi odbiorcy będą mieli mini-imprezę zorganizowaną po swojej stronie boiska. To 80 procent gwarantowanej wygranej seta.
3) Kiedy Twoja usługa zostanie przerwana w tie-breaku, przerwa nazywana jest mini-przerwą. Jest to mniej poważne niż rzeczywista przerwa serwisowa, ale wywiera dwukrotnie większą presję podczas odbierania. Wiesz, że potrzebujesz tego jednego punktu od razu, albo w końcu osiągniesz ustalony punkt, gdy przeciwnik zaserwuje. Dogrywka może być jednym z najbardziej przerażających i najbardziej demotywujących punktów w zestawie. Poczucie utraty seta po grindowaniu przez 12 gier z rzędu jest druzgocące. Często jest gorzej, ponieważ przegrupowanie po złym tie-breaku jest jeszcze trudniejsze.
4) Właśnie dlatego poziom intensywności twojej gry jest oceniany mniej więcej na podstawie tego, ile razy się zepsułeś lub zepsułeś. Pojedyncza przerwa z wynikiem 7-5, 6-4 lub 6-3 to Twój średni set. Nie ma w tym nic specjalnego. Zestawy trwają zazwyczaj około 40 minut. Podwójna przerwa to trochę zakłopotanie. Jeśli przeciwnikowi udało się znaleźć sposób na obejście twojego serwu dwa razy w tym samym secie, coś jest nie tak. Wyniki 6-2, 6-1 w secie oznaczają podwójną przerwę. W tym momencie bardzo bezpiecznie jest dodać, że jesteś walcowany na parze.
5) Potrójna przerwa, czyli to, co nazywamy bajglem, to wielki wynik 6-0. Jeśli nie udało Ci się zapisać usługi ani razu w całym zestawie, masz problemy. Kiedy trwa mecz top 4 i jeden z graczy rzeczywiście dostaje bajgla, pamiętaj – to osiągnięcie. Dla kogoś takiego jak Nadal zdobycie seta 6-0 przeciwko Federerowi, nawet jeśli był to jeden raz w całej jego karierze, to wielka rzecz.
6) Podwójny bajgiel to… eee… dać sobie klapsa przed tłumem. To najgorsze upokorzenie, jakie może mieć tenisista. To prawie tak, jakby melonik został zaatakowany za 6 szóstek w overie lub piłkarz nie trafił w trzy uderzenia przy otwartej bramce. Zlekceważysz to. Dlatego tak mówiono o kolejnych podwójnych bajglach Szarapowej. Mówił wersety o spadku jakości kobiecego tenisa. Jeśli gracz znajdujący się w 120 najlepszych rankingach na świecie może zepsuć swoją usługę sześć razy z rzędu, coś jest naprawdę nie w porządku.
Bajgiel-Bajgiel
7) Psychologia tenisistów jest całkowicie oparta. Większość graczy uczy się koncentrować na wyniku każdego seta indywidualnie, a nie na meczu jako całości. Często pytano mnie, dlaczego lub jak gracz, który przegrał pierwszego seta 1-6 lub 0-6, może nagle wrócić i wygrać następne dwa. Odpowiedź jest całkowicie psychologiczna. Jeśli gracz traci dwie przerwy, woli zatankować seta i zmusić swój umysł do przegrupowania się na następny. To o wiele łatwiejsze niż zmuszanie umysłu do próby ponownego zerwania, aby kontynuować walkę.
Powodem, dla którego zawodnicy tacy jak Nadal czy Djokovic są tak fantastycznymi zawodnikami, jest to, że w przeciwieństwie do większości innych graczy nie patrzą na mecz ani na zestaw jako całość, ale koncentrują się na każdym punkcie. W szczególności Djokovic ma tę niewiarygodną zdolność do wyładowania całej frustracji, jaką ma w sobie na sekundę przed meczem i wygrywania go, jakby kroczył dumnie w parku. Najsłynniejszy z nich wszystkich, punkt meczowy, który zdobył dla czystego forhendu zwycięskiego w półfinale US Open przeciwko Federerowi, jest tego dowodem.
zawiązać buty do tenisa
Z drugiej strony Nadal stosuje ekstremalną strategię rotacji w czasach zagrożenia. Podkręci piłkę tak wysoko, że wyląduje na korcie, nawet jeśli uderzy ją z odległości kilometra. Federer, pod koniec lat 2000. atakował przy najmniejszej szansie na przełamanie. Widząc, jak Federer pędzi do siatki, większość graczy zmoczy się, poza tym, że jego salwy są jak zaprogramowane pociski. Na dzień dzisiejszy ta taktyka zmieniła się nieznacznie, ponieważ nie jest tak konsekwentny, jak kiedyś.
Następnym razem: Rytuały przedmeczowe.
