TENNIS.com spotkała się z byłym złotym medalistą, aby omówić nadchodzące igrzyska, a także jego wspomnienia olimpijskie, które obejmowały spotkanie z LeBronem Jamesem i Kobe Bryantem.
WIMBLEDON — Oczy wszystkich były zwrócone na nagrodę na Wimbledonie, ale pogawędki o igrzyskach były powszechne, zwłaszcza po oficjalnym ogłoszeniu zgłoszeń do gry pojedynczej i podwójnej podczas SW19.
TENNIS.com spotkał się z trenerem olimpijskiego tenisa mężczyzn i kapitanem Pucharu Davisa Bobem Bryanem, aby omówić nadchodzące igrzyska na mączce Roland Garros, a także jego wspomnienia olimpijskie, które obejmowały spotkanie z LeBronem Jamesem i Kobe Bryantem.
leczyć łokieć tenisisty w domu
Taylor Fritz i Tommy Paul przodują wśród mężczyzn w grze pojedynczej, a zarówno Ben Shelton, jak i Frances Tiafoe zdecydowali się przegapić igrzyska olimpijskie.
Bryan w swojej karierze olimpijskiej zdobył złoto i brąz w grze podwójnej – odpowiednio w 2012 roku na Wimbledonie i 2008 w Pekinie – wraz z bratem bliźniakiem Mikiem. Nastąpiło to po rozczarowaniu porażką ćwierćfinałową w Atenach w 2004 roku z ewentualnymi złotymi medalistami Fernando Gonzalezem i Nicolasem Massu.
USA nie zdobyły medalu w gorącym i wilgotnym Tokio w 2021 r., po zdobyciu trzech medali w Rio w 2016 r.
Oto nasze pytania i odpowiedzi z Bryanem, zredagowane pod kątem zwięzłości i przejrzystości.
Bob i Team USA odpadli w zeszłym roku z Holandią w finale Pucharu Davisa.
© Obrazy Getty’ego z 2023 r
Bob, uczestnictwo jest kluczowym aspektem igrzysk olimpijskich. Ale zdobycie trofeum prawdopodobnie też jest celem. Jakie są cele tym razem po tym, co wydarzyło się w Tokio?
Jako kapitan zespołu skupiam się wyłącznie na przygotowaniu chłopaków do dania z siebie wszystkiego, występu dla Stanów Zjednoczonych i zdobycia medalu. Oczywiście wiemy, że to wyzwanie. To czerwona glina. Mamy w zespole kilku Kalifornijczyków. Dorastałem tam na twardych kortach. Nigdy nie grałem na mączce, dopóki nie trafiłem na zawodowstwo. Oczywiście wiem, że może nie jest to ulubiona nawierzchnia wszystkich, ale nasi goście są niebezpieczni na każdym podłożu. Są doświadczeni. To już nie są młodzi ludzie.
Wielokrotnie rozgrywali sezony na kortach ziemnych. Odnieśli ogromne zwycięstwa nad wieloma, wieloma czołowymi graczami, więc wszystko zależy od tego, aby połączyć siły w odpowiednim czasie. Myślę, że będzie to magiczna atmosfera, która wywoła wyjątkowe występy u graczy. Myślę, że albo staniesz na wysokości zadania, albo upadniesz pod presją. Wszyscy nasi chłopcy są graczami.
Jaką wiadomość przekażesz graczom?
Powiedziałbym po prostu: ciesz się tym, chłoń to. Myślę, że podczas pierwszego pobytu w Atenach Mike i ja byliśmy sparaliżowani ciężarem oczekiwań. I wyszliśmy stamtąd zdruzgotani. Tak naprawdę nie chłonęliśmy tego doświadczenia tak bardzo, jak mogliśmy. Mieliśmy klapki na oczach. Powiedziałbym, zdejmij klapki z oczu i poznaj wszystkich innych sportowców. Posłuchaj ich historii i handluj pinami, co jest naprawdę zabawną częścią Igrzysk. Myślę, że ci gracze zapamiętają to doświadczenie do końca życia. Powiedziałbym, że 95% sportowców nie jest tam, żeby zdobyć medal. Bardzo się cieszą, że tam są, więc panuje tam bardzo radosna atmosfera. Wiem, że wielu chłopaków chce zostać w wiosce i po prostu rozkoszować się tym całym doświadczeniem.
Zobacz ten post na Instagramie
P: Czy będą mieszkać we wsi czy w hotelu?
gra o tron sezon 8 odcinek 6 za darmo online
O: Mamy opcję noclegu w ładnym hotelu i być może niektórzy ze starszych graczy mogliby to zrobić, żeby po prostu lepiej się wyspać. Wiem też, że nasze wydarzenie rozpoczyna się dzień po ceremonii otwarcia, więc to też jest coś, o czym warto pomyśleć. Ceremonie otwarcia są dość fizyczne. Przez większą część dnia jesteś na nogach. Zobaczymy więc, kto zdecyduje się wziąć w tym udział.
Wszystko będzie zależeć od naszych graczy, ich wyboru. Muszę zapytać każdego z osobna.
P: Ben i Frances zdecydowali się opuścić Paryż. Czy jako były zawodnik rozumiesz to?
Odpowiedź: Nie jestem zszokowany żadnymi decyzjami graczy. Każdy ma swoją osobistą podróż i indywidualne cele na sezon. A przejście od twardej do gliniastej, trawiastej, gliniastej i twardej jest wyzwaniem dla każdego. Jeśli Twoim celem jest osiągnięcie szczytu w US Open, może to nie być dla Ciebie idealna sytuacja. Dlatego popieram Bena i Frances i rozumiem, skąd pochodzą. Myślę jednak, że ci goście, którzy pojadą, będą się świetnie bawić.
P: Jak bardzo jesteś podekscytowany, skoro do wydarzenia zostało już tylko kilka tygodni?
Odpowiedź: Nie ma nic lepszego niż energia olimpijska. Igrzyska olimpijskie dla Mike'a i dla mnie były ogromną częścią naszej kariery. Było to bardzo wysoko na liście celów i był to jeden z powodów, dla których skupiliśmy się na grze podwójnej. Mamy niesamowite historie z naszych olimpijskich doświadczeń i ten złoty medal nadal jest trofeum, które każdy chce mieć w ręku, gdy przyjeżdża do domu. Jestem więc podekscytowany możliwością powrotu do innej roli i pomagania zespołowi w każdy możliwy sposób i cieszę się, że Mike również przyjedzie na przejażdżkę.
Ale jestem po prostu podekscytowany możliwością pomocy graczom i naprawdę kocham chłopaków, którzy są w drużynie. Wierzę w nich i uważam, że mamy ogromne szanse na zdobycie sprzętu dla USA.
Zobacz ten post na InstagramiePost udostępniony przez ITF Tennis (@itftennis)
Spódnice tenisowe 14 cali
Jakie są te historie i wspomnienia?
Właśnie pierwszy raz spacerowałem po Stadionie Olimpijskim w Atenach, ramię w ramię z Martiną Navratilovą. I oboje po prostu chichoczemy jak dzieci w szkole. Miałem ze sobą kamerę i potem w Pekinie pojechałem na coś w rodzaju wiecu motywacyjnego z dwoma prezydentami, gdzie spotkałem Kobego Bryanta i LeBrona Jamesa. Samo przebywanie w pobliżu takich wspaniałości było inspirujące i stanowiło postęp w naszym olimpijskim sukcesie.
W Atenach byliśmy zdecydowanymi faworytami i zabrakło nam jednej rundy. Podobno byliśmy szansą na złoto, a dostaliśmy zawód miłosny. Ale w tym czasie mieliśmy okazję zobaczyć, jak Michael Phelps zdobywa swój pierwszy złoty medal, co było naprawdę fajne. Ale wyszliśmy tam z odrobiną kwaśnego smaku w ustach. Potem pojechałem do Pekinu i zdobyłem brąz, co było naprawdę emocjonujące, ponieważ zazwyczaj w tenisie, kiedy przegrywasz, wracasz do domu. Tym razem trzeba zawiązać sznurowadła i ponownie się skupić, spróbować przywieźć coś do domu i dołożyć się do medalu. Wygraliśmy dramatyczny mecz z francuską drużyną, która pokonała nas w finale Wimbledonu [przyp. red.: Arnaud Clement i Michael Llodra]. A z tymi chłopakami było wiele historii.
Nasz trener, David Macpherson, nigdy nie wpada w emocje, ale był wzruszony po tym, jak wygraliśmy. Uśmiechaliśmy się od ucha do ucha na podium i przez całą drogę do domu. A kiedy wróciliśmy do domu, fani powiedzieli: „Co się stało? Dlaczego nie przyniosłeś do domu złota? Michael Phelps wygrał 12 (śmiech). Co się z wami dzieje?” Poszło z przodu gabloty z trofeami do szuflady w kuchni, a potem musieliśmy przenieść wzrok na Londyn. Zwycięstwo było naprawdę szczytem naszej kariery i to uczucie trzymało nas na korcie przez kilka lat, tylko dlatego, że byliśmy bardzo szczęśliwi. Wszelkiego rodzaju przeciwności na korcie, po przerwie, nie stanowiły wielkiego problemu. I mieliśmy najlepszą passę.
Zdobyliśmy złoto, a potem wygraliśmy US Open, Australian Open, Francję i Wimbledon. A wszystko to napędzane było pewnością siebie i wspaniałym uczuciem, jakie towarzyszyło staniu na podium w Londynie.
