Trzy najważniejsze elementy okazały się niedoskonałe pod różnymi względami, a poziom obaw w przypadku każdego z nich powinien być inny.
W zeszłym tygodniu na Wimbledonie po czterosetowym zwycięstwie nad rodakiem Matteo Berrettinim rozstawiony z czołowej pozycji Jannik Sinner powiedział: „Było kilka małych wzlotów i upadków, co jest normalne przy pięciu setach”.
Siedem dni po drugim tygodniu te słowa mogłyby posłużyć za slogan dla trzech najlepszych zawodników w drużynie męskiej. Sinner, Novak Djokovic i Carlos Alcaraz przeżyli jak dotąd wzloty i upadki, a przynajmniej jeden z nich był więcej niż „mały”. Sinner i Alcaraz, choć tak wspaniali, być może nigdy nie będą typami, którzy przejdą przez remis w All England Club bez utraty seta, tak jak zrobili to Roger Federer i Rafael Nadal w drodze do legendarnego finału w 2008 roku.
W ciągu czterech rund Sinner przegrał dwa sety, a w trzecim musiał obronić seta w niedzielnym meczu z Benem Sheltonem. Alcaraz poddał trzy sety i prawie przegrał mecz w trzeciej rundzie z Frances Tiafoe. Ze swojej strony Djokovic, który dochodzi do siebie po operacji lewego kolana, stracił dwa sety w trzech rundach i tylko sporadycznie prezentował się dobrze.
Kiedy zaczyna się drugi tydzień i pole się zawęża, pojawia się pytanie, co to może oznaczać dla ostatecznego wyniku. Możemy zacząć od stwierdzenia, że trzy najważniejsze rozwiązania były niedoskonałe pod różnymi względami, a poziom obaw w przypadku każdego z nich powinien być inny.
„Czuję, że ma to trochę wpływ na mój ruch, jeśli chodzi o prędkość” – powiedział Djokovic o swoim kolanie. „Nie jest jeszcze tam, gdzie chcę. Trochę spóźniony z jajami, z którymi zwykle się nie spóźniam.
© AFP za pośrednictwem Getty Images
Zacznę od Djokovic , który jest w tej chwili o rundę za pozostałą dwójką i z kim zmierzy się jego pierwszy rozstawiony przeciwnik , nr 15 Holger Rune, w poniedziałek.
Do tej pory mecze Djokovica miały dwa tematy. (1) W zaciętych czwartych setach pokonał dwóch swoich przeciwników, Jacoba Fearnleya i Aleksieja Popyrina. (2) Znalazł sposób na zwycięstwo bez zwykłej zręczności.
„Zrobiłem wystarczająco dużo, aby wygrać tam w czwartej rundzie” – powiedział z pewną ulgą po pokonaniu Fearnleya. „Miałem trochę szczęścia, że naprawdę wydostałem się z kłopotów”.
To samo spotkało Djokovica w jego następnym meczu z Popyrinem, który wygrał w tie-breaku w czwartym secie. W obu tych konkursach Djokovic wyglądał bardziej na reaktywnego niż proaktywnego i z trudem utrzymywał swoją słynną obronę.
„Czuję, że ma to pewien wpływ na mój ruch, jeśli chodzi o prędkość” – powiedział o swoim kolanie. „Nie jest jeszcze tam, gdzie chcę. Trochę spóźniony z jajami, z którymi zwykle się nie spóźniam.
Czy Rune lub ktoś inny może zmusić go do zapłaty za spóźnienie? Widzieliśmy już, jak Djokovic radził sobie w najważniejszych turniejach z dokuczliwymi kontuzjami. Choć dolegliwości mogą mu dokuczać fizycznie, mogą mu także pomóc psychicznie. Kiedy grasz z kontuzją, oczekiwania są niższe, więc możesz grać nieco swobodniej. Djokovic, jak wszyscy mistrzowie Wielkiego Szlema, również ma talent do dorównania swojemu przeciwnikowi. Będzie dokładnie wiedział, jaki musi być dobry, aby pokonać Rune’a.
„To właśnie ta część, która, jak sądzę, wiąże się z zapałkami” – powiedział Djokovic na początku tygodnia. „Dlatego im dłużej pozostanę w turnieju, tym większe są szanse na poprawę mojego ruchu”.
Plusem dla Djokovica jest to, że nie będzie musiał pokonać zarówno Alcaraza, jak i Sinnera, aby wygrać turniej. Minusem jest to, że być może będzie musiał zmierzyć się z Rune’em i Alexandrem Zverevem – dwoma zawodnikami, którzy w przeszłości pokonywali go w ważnych meczach.
„Wiem, że drugi zawodnik musi grać na naprawdę wysokim poziomie intensywności w pięciu setach, jeśli chce mnie pokonać” – mówi Alcaraz.
handel rakietami tenisowymi
© Obrazy Getty’ego
Chociaż Djokovic miał problemy z poruszaniem się, Alcaraz miał jeszcze większe problemy ze swoją konsekwencją i wyczuciem piłki – ze swoim „poziomem”, jak sam mówi.
W piątek, gdy Frances Tiafoe przegrał dwa sety do jednego, jego strzały były nietrafione, a jego zachowanie było beznamiętne. Wyglądał niemal na pogodzonego z porażką. Jednak w czwartej kwarcie utrzymał serwis i wymusił dogrywkę stamtąd to ożywiłem . W niedzielę, po dwóch setach przewagi nad Ugo Humbertem, poziom Alcaraza ponownie spadł w trzecim secie i musiał walczyć o zwycięstwo wydostać się z czwartego żywego .
„Wzloty i upadki nie dotyczą przeciwnika” – mówi Alcaraz. „Chodzi tylko o ciebie… Jeśli nie czuję się dobrze lub nie gram na wysokim poziomie, musisz pozostać silny psychicznie, aby dalej walczyć i starać się złapać dobry rytm”.
Jeśli przeciwnik nie ma z tym wiele wspólnego, to powierzchnia z pewnością ma. Alcaraz jest mistrzem Wimbledonu, ale korty trawiaste dają agresywnemu, podejmującemu ryzyko przeciwnikowi większą szansę na przygwożdżenie go – zarówno Tiafoe, jak i Humbert przejęli kontrolę nad wymianami. Tommy Paul, jego ćwierćfinałowy przeciwnik, również będzie w stanie tego dokonać, podobnie jak Sinner w półfinale.
Jednak niekonsekwentna gra Alcaraza ma też tę zaletę, że teraz wie, że utrzymując się przy swoim serwisie i utrzymując go, może ominąć zły fragment gry i szybko odwrócić ponurą sytuację. Nie zapomni też, że w piątych setach ma bilans 12-1.
„Wiem, że drugi zawodnik musi grać na naprawdę wysokim poziomie intensywności w pięciu setach, jeśli chce mnie pokonać” – mówi Alcaraz.
„Oczywiście potrzeba odwagi, aby oddać pewne strzały. Zmuszam się do tego” – mówi Sinner.
© Obrazy Getty’ego
Obiektywnie mówiąc, Grzesznik miał najmniej problemów z czołowej trójki. Ostatnie dwa mecze wygrał w setach. W swoim niedzielnym zwycięstwie w czwartej rundzie nad Benem Sheltonem miał mocny początek i trzymał się mocno, aby wygrać w tie-breaku w trzecim secie 11:9.
Jednak, jak sam mówi, zdarzały mu się także zastoje, nawet jeśli wynik był jednostronny. W meczu przeciwko Sheltonowi stracił czucie forhendu w trzecim secie bez wyraźnego powodu, poza tym, że mógł zacisnąć się, próbując zamknąć mecz. Sinner skończył z większą liczbą błędów (29) niż zwycięzcy (28), co jest niezwykłe w przypadku zwycięstwa po prostych setach na trawie.
Jednak podobnie jak Alcaraz, Sinner nie wpadł w panikę. Do tej pory, po tylu zwycięstwach w tym i ostatnim sezonie, musi mieć podstawową pewność, że w końcu znajdzie sposób. W niedzielę to jego powrót zadecydował o zwycięstwie w dogrywce.
„Czuję, że w ważnych momentach każdego meczu, w każdym meczu staram się dać z siebie wszystko” – mówi Sinner. „Czuję, że czasami to może zrobić różnicę. Oczywiście, aby wykonać określone zdjęcia, potrzebujesz odwagi. Zmuszam się, żeby to zrobić.
Z pierwszej trójki Sinner prawdopodobnie grał jak dotąd najlepszy, najstabilniejszy i najsilniejszy tenis. Ale może też mieć najtrudniejszą drogę do tytułu. Następnie zmierzy się z Daniilem Miedwiediewem, przeciwnikiem, którego potrzebował pięciu setów do pokonania w finale Australian Open. Jeśli mu się to uda, być może uda mu się dostać do półfinału Alcaraza, a do finału Djokovica lub Zvereva.
To wyzwanie, ale na początek wybrałem Sinnera, aby zdobył tytuł i teraz będę się przy nim trzymać.
Jak Włoch lubi mawiać po każdym zwycięstwie: „Zobaczymy, co będzie dalej”.
