Novak Djokovic
Novak Djokovic to nazwa, która stała się synonimem wielkości. Djokovic jest ucieleśnieniem trwałej doskonałości, zawodnikiem, którego legenda rośnie w tempie, które sprawia, że wieczność wydaje się skończona.
20. tytuł Majora Djokovica na Wimbledonie kilka dni temu prawie sprawił, że jest to męczące „KOZA” argument do łóżka . W końcu wydaje się, że wśród fanów i ekspertów panuje zgoda, że Djokovic jest w rzeczywistości największym męskim graczem wszechczasów. Nawet jego najbardziej zagorzali hejterzy zaczynają akceptować, że jedynym argumentem, jaki teraz mają przeciwko jego twierdzeniu, że jest najlepszy w historii, jest: „Nigdy nie będzie kochany tak bardzo jak Roger Federer czy Rafael Nadal”.
Szczerze mówiąc, nawet ten argument nie wydaje się niepodważalny; Djokovic ma miliony obserwujących, którzy dostosowują swój dzienny harmonogram na podstawie jego meczów. Ale przypomina nam o niegrzecznych i lekceważących tłumach, które Serb często musiał przezwyciężać w swojej karierze.
jak położyć piłki tenisowe na nogach krzeseł
Finał Wimbledonu Novaka Djokovica przeciwko Matteo Berrettiniemu rozpoczął się gromkim aplauzem tłumu – ale przyczyną był podwójny błąd światowego nr 1. Traktowanie nie różniło się od tego, które otrzymał Djokovic w poprzednich finałach Wimbledonu przeciwko Federerowi.
Ale problem nie dotyczy tylko Wimbledonu. Na początku tego roku, podczas meczu trzeciej rundy Djokovica z Taylorem Fritzem podczas Australian Open, wydawało się, że tłum chce wszcząć bójkę ze swoim dziewięciokrotnym mistrzem.
To tylko kilka przykładów z wielu, z którymi Novak Djokovic musiał stawić czoła całej karierze. „Joker” znalazł sposób na asystowanie w tenisie – i życiu – pośród znacznej nienawiści i trollingu na stadionach, a także w mediach społecznościowych. I to pod pewnymi względami sprawia, że jego osiągnięcia są jeszcze bardziej imponujące niż są.
Ale dlaczego najbardziej utytułowany tenisista wszechczasów jest stale narażony na tak wielką nienawiść? Dlaczego ludzie, którzy twierdzą, że są fanami tego sportu, mieliby tak pogardzać kimś, kto niemal dosłownie udoskonalił swoją grę? Dlaczego wyśmiewają się z Djokovica między serwisami, kibicują za jego błędy na boisku i świętują za każdym razem, gdy przegrywa choć seta?
Siedmiokrotny główny mistrz John McEnroe powiedział kiedyś: „Wszyscy kochają sukcesy, ale nienawidzą ludzi sukcesu”. Czasami szalony, jak ten stary człowiek brzmi, miał pieniądze, kiedy to powiedział.
Z tego, co zaobserwowałem w ciągu ponad 16 lat uprawiania sportu zawodowego, wynika, że fani nienawidzą perfekcji tak samo, jak jej pragną.
Novak Djokovic, Lewis Hamilton i LeBron James uprawiają trzy bardzo różne sporty. Ale łączy je jedna uderzająca rzecz: są znienawidzone przez tysiące za to, że mają tę samą „wadę”.
Są po prostu doskonali w tym, co robią.
boks pay per view w roku
Novak Djokovic: Znienawidzony za bycie zbyt dobrym?
Któregoś dnia przeczytałem ciekawy artykuł mojego kolegi, który otwarcie deklarował jego niechęć do Novaka Djokovica i szczegółowo wyjaśniał przyczyny jego negatywnych uczuć do Świata nr 1. Podkreślił, że jego nienawiść wynikała z tego, że Djokovic po prostu był zbyt dobry w tenisa.
Nie zamierzam kpić z jego poglądu, ponieważ byłoby to z mojej strony hipokryzją. Od dłuższego czasu sam miałem ten sam sentyment – jestem pewien, że ma wielu innych fanów Rogera Federera i Rafaela Nadala.
Jeśli przyjaźnisz się z fanami tej dwójki, prawdopodobnie przywykłeś do słuchania komplementów takich jak „Nienawidzę tego, jak cholernie dobry jest ten facet” oraz „On jest tak dobry, że aż choruję” podczas oglądania gry Novaka Djokovica.
W Djokovic widzą, czego brakuje ich idolom Federerowi i Nadalowi. Tak, zdaję sobie sprawę, jak lekceważąco brzmi to w przypadku dwóch innych graczy, którzy wygrali tyle samo turniejów major co Serbinator. Ale tak dobrzy jak Federer i Nadal, nie są do końca dobrzy w Djokovic.
Przyznanie, że chude „trzecie koło” z Serbii, którego kiedyś odrzucili jako zmarnowany talent, boli dwie największe bazy fanów w grze, teraz przewyższyło swoich bohaterów zarówno pod względem jakości, jak i ilości.
Nienawidzą tego, jak doskonałe stało się to chude trzecie koło.
Ale czy doskonałość zawsze była tak znienawidzona? Novak Djokovic nie jest pierwszym tenisistą, któremu przyznano etykietę „doskonałego”; nie jest nawet pierwszym w swojej epoce, który zdobył to wyróżnienie.
Przez lata to Roger Federer wyobrażał sobie, że jest „Mr. Doskonały' . W rzeczywistości tag został prawie oficjalnie ogłoszony dzięki brandingowi i towarom Federera; został dosłownie sprzedany jako doskonały .
obejrzyj Dama i włóczęga
Czas przyznać, że Novak Djokovic, a nie Roger Federer, jest idealnym tenisistą
Ale Potężny Fed nigdy nie musiał stawić czoła gniewowi tłumu lub mediów społecznościowych, tak jak robi to Djokovic. Zamiast tego otrzymywał wsparcie jak w domu, gdziekolwiek grał, i miał kultowych, religijnych zwolenników, gdziekolwiek się udał.
Dlaczego więc Novak Djokovic nienawidzi tego samego, za co powszechnie kochano Rogera Federera? Czy to dlatego, że Djokovic jest? faktycznie doskonały? Czy to dlatego, że stał się bogiem króla Federera?
Novak Djokovic: Magik, którego sztuczki są proste, ale niepowtarzalne
Podczas gdy wielu pogodziło się z rzeczywistością, część „tłumu federalnego” wciąż nie chce przyznać się do bezbłędności Novaka Djokovica. Tak więc podtrzymują kolejny nieprawdopodobny argument; że Djokovic jest zbyt zautomatyzowany i nudny.
Twierdzą, że w grze Djokovica nie ma nic spektakularnego, tak jak w grze Federera czy Nadala. A to z kolei potęguje ich nienawiść do Serbów.
Do pewnego stopnia się z nimi zgadzam; Djokovic nie trafia tylu malowniczych „gorących strzałów”, co Federer czy Nadal. Ale to tylko dlatego, że nie musi. Djokovic opanował swoją sztukę tak dobrze, że nigdy nie jest nawet postawiony w sytuacji, z której musi wyjść coś zadziwiającego.
Novak Djokovic jest podręcznikowym tenisistą
Wystarczy wyprodukować coś, co wykracza poza zwyczajność, aby przezwyciężyć słabość w zwyczajności. I to właśnie produkowali Roger Federer i Rafael Nadal przez całą swoją karierę.
Federer zawsze miał namacalną słabość: jego bekhend. Szwajcarski Maestro od lat stara się to ukryć, zabierając czas swoim przeciwnikom, pozbawiając ich tym samym szansy na wykorzystanie słabszego skrzydła. A w niektórych przypadkach udało mu się uciec, przecinając bekhend i rzucając się do siatki, polegając na swoich niesamowitych umiejętnościach ręcznych, aby wykonać całą pracę.
Największą słabością Rafaela Nadala był jego pierwszy strzał: serwis. Ten słaby serwis sprawił, że Hiszpan przekroczył granice podstawowej gry i stworzył styl tenisa, którego nigdy wcześniej nie widział. Jako cudowne nastoletnie dziecko Nadal osiągnął poziom atletyki i wytrzymałości, o którym większość doświadczonych zawodowców mogła tylko pomarzyć.
co to jest orteza przeciwdziałająca
Zarówno Federer, jak i Nadal radzili sobie wyjątkowo dobrze, aby przezwyciężyć swoje słabości. W końcu każdy z nich ma więcej Slamów niż wszyscy oprócz dwóch innych graczy w historii gry.
Ale co, jeśli nie masz słabości? A jeśli udało ci się osiągnąć idealną równowagę w każdym aspekcie gry? A jeśli jesteś Novakiem Djokoviciem?
Tak, teraz jest dość oczywiste, że Djokovic jest idealnym tenisistą. Albo tak blisko bycia idealnym tenisistą, jak ktokolwiek kiedykolwiek.
Gra w nowoczesny tenis w sposób, w jaki powinno się w niego grać. Nie ma potrzeby, aby robił coś, co wydaje się spektakularne oczom zwykłego fana, ponieważ dla wprawnego oka wszystko, co robi, jest technicznie spektakularne.
Uderzenia Djokovica są idealnie ustawione; uderza je z precyzją, która mogłaby konkurować z jastrzębiem nurkującym w kierunku swojej ofiary. Serb też nie marnuje energii na mocne uderzenia, ponieważ jego czas jest tak płynny. Staje się coraz bardziej asertywny w miarę trwania rajdu, odpychając przeciwnika od linii bazowej z każdym strzałem. I używa sieci tylko wtedy, gdy może zmaksymalizować jej użyteczność.
Jeśli otworzysz podręcznik rzutów tenisowych, Novak Djokovic byłby prawdopodobnie pierwszą ilustracją w każdej kategorii. Jest tym, o stworzeniu którego marzy trener tenisa za każdym razem, gdy przyjmuje nowe dziecko.
Jedyną połowiczną słabością w grze Djokovica jest prawdopodobnie jego uderzenie nad głową lub słynne „Dżokosmasz” to często jest temat dowcipów w mediach społecznościowych. Ale nawet hejterzy potajemnie wiedzą, że strzał wymagany tylko raz na pięć rajdów – i który faktycznie działa dobrze osiem na dziesięć razy, mimo że jest „zły” – jest prawdopodobnie najsilniejszą „słabością”, jaką można mieć.
Teoria, że Novak Djokovic nie robi nic spektakularnego, jest w rzeczywistości raczej bzdurna. Geometryczna doskonałość, którą Djokovic osiąga na korcie tenisowym dzięki swoim kątom uderzenia w ziemię, paranormalnym sposobom rozciągania ciała, aby odzyskać pewnych zwycięzców, szybkością, z jaką wraca na pozycję w ułamku sekundy - to wszystko są spektakle, oto dla każdego frajera tenisa.
gdzie zagrać w racquetball blisko mnie
Patrzenie, jak Djokovic zmienia tempo strzału przeciwnika, jest jak obserwowanie, jak czarodziej zatrzymuje piłkę, gdy do niego dotrze, a następnie używa różdżki, aby ostrożnie upuścić piłkę dokładnie tam, gdzie chce, po drugiej stronie boiska.
Dopiero gdy Djokovic na dobre włoży swoją rakietę, po tym jak wygrał około 27 Slamów , że uświadomimy sobie, jak tenis był kiedyś udoskonalany przez człowieka z Belgradu. A do tego czasu może być już za późno.
Novak Djokovic bycie „doskonałym” zawodnikiem jest czymś, czym gardziłem za każdym razem, gdy wchodził na kort w ciągu ostatnich 10 lat. Jego boska doskonałość sprawiła, że wielokrotnie modliłam się o niego, aby przegrał. Bycie fanem jego największych rywali tylko zwiększało moją desperację za każdym razem, gdy wygrywał. I prawie zawsze wygrywał.
Niektóre z najbardziej bolesnych momentów, jakie przeżyłem jako fan tenisa przez prawie dwie dekady, zostały bezpośrednio spowodowane przez Novaka Djokovica.
Ale jak wielu innych na przestrzeni lat, w końcu zdałem sobie sprawę, że możesz albo nienawidzić kogoś, o kim wiesz, że nie ma wad, albo możesz usiąść wygodnie i cieszyć się wyjątkową marką doskonałości, którą wnosi do tego sportu. Wybrałem to drugie, nawet jeśli oznacza to, że będzie bił moich ulubionych graczy do wieczności.
