Okrężny bieg Amerykanki do ostatniej ósemki w Melbourne również ujawnił jej nową siłę: może wygrać bez wszystkiego, co najlepsze.
Emma Navarro ma nową, bardzo odpowiednią piosenkę przewodnią do swojej kampanii w Australian Open: „Stayin’ Alive”.
kort do gry podwójnej w badmintona
Pod koniec zwycięstwa w czwartej rundzie z Darią Kasatkiną w poniedziałek Navarro usłyszała z głośników w John Cain Arena hymn Bee Gees o przetrwaniu na ulicy, nagrany 24 lata przed jej narodzinami. Uświadomiła sobie, że może się z tym utożsamić.
„To właśnie robiłem podczas tego turnieju: utrzymanie się przy życiu” – powiedział rozstawiony z numerem 8.
Wszystkie cztery zwycięstwa Navarro w Melbourne zakończyły się trzema setami, a wszystkie te ostatnie sety były zacięte – albo 6-4, albo 7-5. Najbliższa ze wszystkich była pierwsza, trzygodzinna wojna z jej przyjaciółką Peyton Stearns, w której Navarro w każdym z dwóch ostatnich setów był o kilka punktów od wyginięcia. Po przejściu podobnych linek przeciwko Wang Xiyu, Ons Jabeurowi, a teraz także Kasatkinie, Navarro zaczyna czuć się komfortowo wkraczając długą drogę do zwycięstwa. W końcu to właśnie dla nich trenuje i dzięki temu staje się silniejsza.
Przeczytaj więcej: Iga Świątek wkracza w decydujący 10. ćwierćfinał Wielkiego Szlema w karierze Australian Open
„Naprawdę ciężko pracowałem nad swoją kondycją, aby móc rozegrać trzy sety i grać przez dwie, trzy godziny, cokolwiek będzie potrzebne” – mówi Navarro. „Czuję, że moja kondycja zdecydowanie zaprocentowała tutaj podczas moich pierwszych czterech meczów”.
Po pokonaniu Kasatkiny Navarro nabazgrała w obiektywie aparatu swoje nowe hasło „pozostać przy życiu” wraz z uśmiechem i wywieszonym zmęczonym językiem. Ale zaledwie tydzień temu wydawało się, że dwa inne, ponure słowa mogą opisać jej sezon: „załamanie na drugim roku”.
„Kiedy dotarłam do ćwierćfinału US Open, pomyślałam: «Wow, to całkiem szalone», ale teraz, będąc w ćwierćfinale tutaj, w Australii, czuję, że to jest miejsce, w którym powinnam być”.
© 2025 Roberta Prange’a
Przybywając do Australii, Navarro wracała na kontynent, na którym rok temu rozpoczęła błyskawiczną i nieoczekiwaną wspinaczkę spoza pierwszej trzydziestki aż na 8. miejsce. Dwanaście miesięcy temu w Hobart zdobyła swój pierwszy tytuł tytuł. Wtedy była łowcą, stosunkowo nieznaną osobą, która zaskakiwała swoich przeciwników swoją nowo odkrytą sprawnością i wszystkimi ulepszeniami, które z nią szły.
Kiedy jednak w tym miesiącu wróciła do Australii, wszystko się zmieniło. Navarro była rozstawiona z numerem 2 w Brisbane i Adelajdzie, a jej występy w drugim tygodniu na Wimbledonie i US Open zeszłego lata zapewniły jej dużą popularność. Teraz była ofiarą polowania i nikogo nie zaskoczyła.
Co gorsza, Navarro również nie grał od października. Wynik wydaje się teraz przewidywalny. Swój pierwszy mecz w Brisbane przegrała ze 101. w rankingu Kimberly Birrell. Drugi mecz w Adelajdzie przegrała z Ludmiłą Samsonową. Kilka godzin po swoim pierwszym meczu w Melbourne przeciwko Stearns wydawało się, że i ten będzie skazany na porażkę.
Zacząłem się zastanawiać, czy przy smukłej 175-metrowej sylwetce względny brak rozmiaru i mocy Navarro oraz wynikające z tego problemy ze zdobywaniem wolnych punktów nie utrudnią jej życia w tym sezonie. Przejście z numeru 32 na numer 8 to jedno; czym innym jest awansowanie stamtąd lub nawet utrzymanie się w pierwszej dziesiątce.
Zamiast jednak ujawniać słabości Navarro, jej australijska kampania ujawniła inną mocną stronę, a może zmusiła ją do rozwinięcia kolejnej siły, która jest niezbędna dla każdego aspirującego mistrza: umiejętność wygrywania bez wszystkiego, co najlepsze, a nie wygrywania dlatego, że twoja gra jest lepsza na danego dnia, ale dlatego, że Twoje zasoby mentalne sięgają głębiej.
bandaż na łokieć tenisisty
Zobacz ten post na Instagramie
„Zdecydowanie nie dałem dziś z siebie wszystkiego” – powiedział Navarro po pokonaniu Stearnsa. „Wydaje mi się, że w dużym stopniu polegałem na moim harcie, wytrzymałości i walce”.
„Pod koniec powtarzałem sobie: «Wykorzystaj jak najlepiej umiejętności, które dzisiaj posiadam». Myślę, że w końcu to coś, co do mnie dotarło”.
Kliknął, a potem kliknął jeszcze raz, i jeszcze raz, i jeszcze raz. Nawet teraz, gdy dotarła do ćwierćfinału turnieju głównego z rzędu po raz trzeci z rzędu, Navarro twierdzi, że radzi sobie bez meczu A. Ale ona jest coraz bliżej.
„Dzisiejszy mecz był zdecydowanie najlepszym, jaki rozegrałam” – powiedziała po tym, jak w końcu pokonała swoje rosyjskie lustrzane odbicie, Kasatkinę. „Czuję, że z każdym meczem jestem coraz lepszy”.
Wędrówka Navarro w drugim tygodniu ujawniła także kolejny pozytywny aspekt jej sposobu myślenia: przyzwyczaiła się już do myśli, że powinna zagłębić się w głównych turniejach, co wydawało jej się fantastyczne zaledwie zeszłego lata.
Zdecydowanie nie zrobiłem tego, co najlepsze… Pod koniec powtarzałem sobie: „Wykorzystaj w pełni umiejętności, które dzisiaj posiadam”.
Przeczytaj więcej: Światowa Agencja Antydopingowa nie będzie odwoływać się od „wiarygodnego” orzeczenia Igi Świątek w sprawie narkotyków
„Myślę, że kiedyś patrzyłam na Wielkie Szlemy nieco bardziej niż na inne rzeczy” – mówi. „Po dzisiejszym meczu pomyślałem, że kiedy dotarłem do ćwierćfinału US Open, pomyślałem: «Wow, to całkiem szalone», ale teraz, będąc w ćwierćfinale tutaj, w Australii, czuję, że to jest gdzie powinienem być.”
Teraz Navarro może potrzebować czegoś więcej niż tylko piasku. W ćwierćfinale zmierzy się z Igą Świątek, a rozstawiona z numerem 2 wydaje się mieć swój mecz A: W trzech ostatnich meczach Świątek przegrała tylko cztery mecze. To samo zrobiła z Navarro podczas ich jedynego spotkania sześć lat temu, kiedy pokonała ją 6:0, 6:2.
meble do piłek tenisowych
Czy Navarro zdoła przetrwać w starciu ze swoim pierwszym, wyżej sklasyfikowanym przeciwnikiem, Down Under? Mówi, że ma nadzieję uniknąć kolejnego maratonu.
„Wolę wygrywać w dwóch setach” – mówi Navarro z uśmiechem, choć wygląda na to, że byłaby szczęśliwa, gdyby mogła wygrać w każdy możliwy sposób. „To jest cel, ale zobaczymy, co się stanie”.
