„Sprawiamy, że ludzie lubią oglądać tenis” – powiedziała później czołowa rozstawiona o atmosferze współpracy pomiędzy obydwoma zawodnikami w czwartkowy wieczór.
NOWY JORK — Brytyjski pisarz sportowy Simon Barnes zwykł opisywać grę Rogera Federera jako „współpracę”, a nie konfrontację z osobą po drugiej stronie siatki.
„Tworzy iluzję, że jego przeciwnik w rzeczywistości mu się nie sprzeciwia” – napisał Barnes o szwajcarskim wielkim. „Że jego przeciwnik w rzeczywistości spiskuje z Federerem, aby stworzyć te wzorce kątów i trajektorii, krzywych i linii prostych, śpiewających strun”.
opaska podtrzymująca łokieć
W czwartkowy wieczór podczas US Open Carlos Alcaraz ponownie przypomniał sobie słowa Barnesa. Przez większą część meczu drugiej rundy Alcaraz i jego przeciwnik, Lloyd Harris, wydawali się spiskować, aby nowy hiszpański mistrz mógł pochwalić się wieloma umiejętnościami akrobatycznymi przed 23 000 fanów, którzy wypełnili każdy rząd aż do samego szczytu Arthura Ashe’a. Stadion.
Alcaraz uderzał bekhendem w środek kortu, rzucając wyzwanie Harrisowi, aby wszedł do gry. Następnie czekał na podejście Harrisa, wytropił go jednym długim krokiem w róg i wykonał podanie forhendowe, które wywołało westchnienie publiczności.
Alcaraz stracił dziewięć z dziesięciu break pointów po swoim serwisie.
błyszczące buty do tenisa
© Obrazy Getty’ego
Obaj gracze odbijali piłkę tam i z powrotem, wykonując serię szybkich wolejów, ale ostatnia z nich Harrisa była tuż w zasięgu Alcaraza, dając mu szansę na ponowne zadziwienie publiczności bombowym lobem z rotacją nurkową.
Harris wbiłby 125 mil na godzinę. serwis, ale ponieważ nie był umieszczony w odległości jednego cala od linii, Alcaraz wbijał go jeszcze mocniej.
Harris skierowałby atak prosto na środek kortu, co jest mądrym zagraniem w przypadku większości przeciwników, ponieważ nie zapewnia im odpowiedniego kąta do pracy przy podaniu. Jednak w tym przypadku dało to Alcarazowi szansę pokazania, że potrafi stworzyć swoim bekhendem kąt tam, gdzie wydawało się, że go nie ma.
Aż do trzeciego seta nie wydawało się, żeby obaj rywalizowali ze sobą ramię w ramię ani zawzięcie walczyli. Harris uśmiechnął się do zwycięzców Alcaraz, a także do swoich – wydawał się zadowolony z samego bycia częścią cyrku Carlitos. Harris wypróbował obowiązkowy, ale beznadziejny sposób, aby wywołać dreszczyk emocji wśród publiczności. On i Alcaraz uśmiechali się wiele razy i uderzali rakietami po szczególnie błyskotliwym strzale. Harris nawet przeprosił Alcaraz za uderzenie absurdalnie doskonałego zwycięskiego kąta bekhendu. To było tak, jakby chciał mu powiedzieć: „Przepraszam, że nie dałem ci szansy na zrobienie niesamowitego uderzenia i ponowne zaskoczenie publiczności”.
Choć Harris wygrał swój pierwszy gem serwisowy w meczu, początek był złowieszczy. Wykonał 75 procent swoich pierwszych serwisów, ale utrzymanie gry zajęło mu 10 minut. Alcaraz przez cały wieczór karał swoje kopnięcie z drugiego serwisu, a Harris nie był w stanie dorównać Hiszpanowi tempem ani konsekwencją gry z ziemi.
jak odtwarzać filmy tenisowe
Zobacz ten post na InstagramiePost udostępniony przez Carlosa Alcaraza Garfię (@carlitosalcarazz)
Dopiero w trzeciej partii mecz przeszedł z pokazu do rywalizacji. Harris prowadził 4:2 i miał jeszcze dwa break pointy, aby dojść do stanu 5:3. Ale wtedy Alcaraz ugięł się, wykonał doskonałe podejście i wygrał serwis, aby uniknąć kłopotów. O tym meczu mówią dwie statystyki: Harris trafił 1 na 10 w break pointach i 9 na 29 przy drugim podaniu.
Przy wyniku 4:4 w tie-breaku trzeciego seta Alcaraz podwyższył o jedną bramkę. Strzelił zwycięskiego rewanżu z forhendu na 5-4; wykonał kopnięty serwis po zewnętrznej stronie linii bocznej na 6-4 i zapewnił zwycięzcę serwisu, zapewniając zwycięstwo.
„Sprawiamy, że ludzie lubią oglądać tenis” – powiedział później Alcaraz o atmosferze współpracy między nim a Harrisem dzisiejszego wieczoru.
Orteza łokcia Bandit
To nie był jego mecz klasy A i prawdopodobnie będzie musiał poprawić wynik w następnym meczu przeciwko Danowi Evansowi. Ale był to lepszy i bardziej uporządkowany poziom, niż pokazał w przypadku większości Toronto i Cincinnati. Alcaraz osiągnął punkt, w którym wielu jego przeciwników jest szczęśliwych po prostu przebywając z nim na korcie. Federer wie, że to dobre miejsce.
