Rafael Nadal ma imponującą sprawność na kortach ziemnych
Rafael Nadal na glinie jest jak gra Grand Theft Auto rozgrywana z „Nieskończona Amunicja” aktywowany kod. Wielu porównuje Hiszpana pokazującego swoją sprawność na czerwonym błocie do Picassa malującego na żywo mural, Ennio Morricone komponującego melodię idealnie kojarzącą się ze sceną lub Jorge Lorenzo ustawiającego identyczne czasy okrążenie po okrążeniu w niemal mechaniczny, ale płynny sposób.
„Brudny tuzin” Rafaela Nadala na Roland Garros, imprezie namiotowej na prawdopodobnie najbardziej wymagającej nawierzchni tenisowej, jest prawdopodobnie najbardziej dominującym wyczynem w całym sporcie. Z pewnością nie jest to coś, co prawdopodobnie powtórzy się w naszym życiu.
A Hiszpan jeszcze nawet nie skończył. Większość ekspertów przewiduje, że „Król gliny” może z łatwością dodać trzy kolejne tytuły do swojego paryskiego zestawienia i zdobyć aż 15 trofeów Rolanda Garrosa.
Rafael Nadal wygrał 91,79% meczów w karierze na glinie
Andy Roddick przypomniał sobie kiedyś, jak kiedy 19-letni Rafael Nadal wdarł się na scenę Rolanda Garrosa w 2005 roku, trener Roddicka, Doug Spreen, natychmiast przewidział, że Hiszpan „wygra osiem takich rzeczy”.
Roddicka nie można winić za myślenie, że jego trener dał się wtedy ponieść emocjom. Ale jak się okazało, nawet liczba 8 – która w tamtym czasie była większa niż ktokolwiek wygrał w jednym Szlemie – okazała się niedoszacowana. Rafael Nadal ma cztery tytuły Rolanda Garrosa więcej niż przewidywał Spreen.
To prawda, że nie jest to jedyny przypadek dominacji gracza na jednej powierzchni. W tej samej epoce, co Rafael Nadal, mamy też Rogera Federera i Novaka Djokovica – którzy zdobyli po osiem tytułów odpowiednio na Wimbledonie i Australian Open.
Ale żadna z tych dwóch legend nie ma takiej samej aury niezwyciężoności na swoich ulubionych nawierzchniach, jak Rafael Nadal na glinie. To prowadzi nas do pytania: co sprawia, że Rafael Nadal jest tak nadczłowiekiem na glinie?
Oto sześć powodów, aby to zrozumieć.
#1 Charakterystyka powierzchni
Glina różni się od innych nawierzchni tenisowych, takich jak trawa i twarde korty
Głównym powodem, dla którego Rafael Nadal jest tak dobry w glinie, jest, cóż, glina - sama powierzchnia. To może wydawać się próbą żartu, ale unikalne cechy kortów ziemnych - które znacznie odróżniają je od kortów trawiastych i twardych - są głównym powodem, dla którego Rafael Nadal zdominował nawierzchnię tak, jak to zrobił.
Co sprawia, że glina jest inna? Cóż, jest powolny i sprężysty. Zasadniczo glina odbiera piłce prędkość po jej odbiciu od powierzchni. Oczywiście chodzi o coś więcej niż tylko powolne i nudne granie, ale to jest cecha charakterystyczna kortu.
Nawierzchnia jest również znacznie mniej śliska niż trawa lub twarda, co pozwala piłce odbijać się wysoko, co odpowiada grze Rafaela Nadala opartej na wysokiej rotacji górnej.
Jednym z największych problemów, z jakimi Rafael Nadal zmagał się na trawie i twardych kortach w swojej karierze, jest śliski charakter tych nawierzchni. Poślizg piłki na trawie i na trawie jest znacznie większy niż na glinie, w wyniku czego piłka ma tendencję do pozostawania nisko. To z kolei zabiera Hiszpanowi cenny czas na zastosowanie wystarczającej rotacji topspinowej.
Przykład: Rafael Nadal był widziany, jak skarżył się do swojego pudełka na dodatkowy poślizg piłki podczas finału Shanghai Masters przeciwko Rogerowi Federerowi w 2017 roku.
Jednak na glinie prędkość i odbicie nawierzchni trafiają w ręce Rafaela Nadala. Pomagają mu zastosować idealną ilość topspin, która wprawia przeciwnika w wir (zamierzona gra słów!).
Kolejnym elementem jest tendencja powierzchni do niweczenia ogromnych bomb służbowych. Clay nigdy nie dbał o duże serwery; historycznie zawsze walczyli o znalezienie rytmu na powierzchni, ponieważ ich gigantyczne serwisy są w dużym stopniu zneutralizowane.
Powracający mają tendencję do lepszego patrzenia na serw niż na szybszych powierzchniach, a to pomaga w grze powrotu Rafaela Nadala w zawrotnym tempie. Hiszpan wygrał oszałamiającą 43,04% wszystkich gier powrotnych grał na glinie, która jest rekordem na każdej powierzchni.
Ponadto, gdy Rafael Nadal gra na słynnym Court Philippe-Chatrier w Roland Garros, ma akry przestrzeni za linią bazową.
Niebiański poziom Court Philippe-Chatrier i ogromna przestrzeń za linią bazową, którą oferuje graczowi takiemu jak Rafael Nadal
Trzykrotny mistrz French Open Gustavo Kuerten porównał kiedyś Chatriera do stadionu piłkarskiego Maracana w Brazylii. Kort oferuje oszałamiający 32-metrowy spływ za linią bazową, pozwalając Rafaelowi Nadalowi swobodnie wędrować i śledzić praktycznie wszystko.
Hiszpan często przyznawał, że duży kort wspomaga jego grę.
' To oczywiste, że duży kort pomaga trochę bardziej w mojej grze. Dla przeciwnika nieco trudniej jest zaatakować, aby zobaczyć wyraźnego zwycięzcę. Rafael Nadal powiedział w 2017 roku.
#2 Podaj kombinację szeroki + forhend
Przez większą część kariery Rafaela Nadala jego rzekomo słabszy serwis w porównaniu z rywalami był uważany za jego największą słabość. Nadal rzadko może pozwolić sobie na luksus silnego pierwszego serwisu, który mógłby wyciągnąć go z więzienia, gdy jego gra w parterze nie działa. 19-krotny mistrz Slam zwykle musi szlifować rajdy, aby oszczędzić break pointy.
Ale pomimo stosunkowo słabego serwisu przez większą część swojej kariery, Rafael Nadal zdołał wykorzystać swój lewy serwis po stronie reklamy (na tradycyjnie słabszą stronę praworęcznego przeciwnika). I nigdzie nie zrobił tego lepiej niż na swojej ulubionej czerwonej ziemi; zapytaj Rogera Federera, a powie ci, jak bardzo to jest do bani dla przeciwnika.
Szeroki serwis, po którym następuje duży forhend, to ulubiona broń Rafaela Nadala na glinie
Southpaw używa swojego serwisu, aby wepchnąć praworęcznego powracającego szeroko w jego róg bekhendowy i wymusić słaby powrót. To pozostawia prawie cały kort otwarty dla Rafaela Nadala, który może strzelać ze swojej największej broni - forhendu wzdłuż linii.
Jeśli przeciwnik odzyska skompromitowaną pozycję, zanim Nadal zdąży spojrzeć na jego forhend, najczęściej popełnia błąd, przeskakując w przeciwny róg w oczekiwaniu na forhend w dół linii. To z kolei ułatwia Nadalowi pójście za nim i uderzenie w forhend crosscourt.
Analiza zwycięstwa King of Clay 6-0 4-6 6-1 nad Novakiem Djokoviciem w zeszłorocznym finale Rome Masters pokazuje, jak skutecznie Nadal wykorzystuje swoje ulubione uderzenie 1-2.
W 79% przypadków Rafael Nadal pierwszy strzał po serwisie z forhendem. Często nawet biegał dookoła swojego bekhendu, wykorzystując krótki zwrot uzyskany z jego szerokiego serwisu, aby uderzyć forhendem.
Nadal zdobył również niesamowite 71% punktów, gdzie jego pierwszy strzał po serwisie był forhendem, w porównaniu do 45%, gdy pierwszy strzał był bekhendem. Okrutne „jeden-dwa cios” pozwoliło mu zdobyć wiele punktów, zanim dojrzeli do długich rajdów.
Śmiertelna kombinacja serwu +1 forhendu Rafaela Nadala zakończyła punkt w trzech lub pięciu uderzeniach, co dało łącznie 63 procent (19/30) czasu. Natomiast Serb trafił 71% (56/79) serw + 1 forehand na mecz, wygrywając nieco ponad połowę (52%) z nich.
Rafael Nadal również często używa serwu w dół T do bekhendu powracającego praworęcznego na korcie dwójkowym. Jednak ten serwis nie jest tak skuteczny, jak podanie szerokim na korcie, ze względu na geometrię kortu. Łatwiej jest ustalić dobrą pozycję na korcie w rajdzie, kierując powrót bekhendu w róg dwójki Nadala, zmuszając Hiszpana do uderzenia bekhendu jako jego uderzenia +1.
Szczególnie w ostatnich latach serwowanie Nadala w kombinacji szeroki + forhend było błogosławieństwem, ponieważ jego starzejące się ciało nie może zmielić tylu punktów, jak kiedyś. Ta taktyka pomaga Nadalowi szybciej zdobywać punkty po zagrywce i oszczędzać energię, aby zachować świeżość przed meczami rewanżowymi.
Z pewnością pomaga to, że ponad 80% graczy w trasie jest praworęczna.
#3 Trwałość i konstrukcja punktowa
Jeśli ktoś nadal uważa, że Rafael Nadal to tylko głęboko siedzący podstawowy retriever bez gry w sieci, drop-shotów lub plastra, może chcieć ponownie rozważyć.
Budowa punktowa to jeden z największych atutów Rafaela Nadala. Chociaż Nadal nie jest znany ze swojego tenisowego IQ tak bardzo jak, powiedzmy, Andy Murray, Nadal jest bardzo sprytny w konstruowaniu punktów od początku do końca.
Cierpliwy podczas konstruowania rajdu, Nadal często wydaje się, że po prostu próbuje przegonić przeciwnika swoim ciężkim forhendem. Ale Hiszpan zawsze myśli o swoich ruchach przed przeciwnikiem, gotowy rzucić się na najlepszą okazję, aby zakończyć punkt.
W przeciwieństwie do innych powierzchni, prawie niemożliwe jest ukończenie punktu na glinie jednym zamachem rakiety. Gracze stosujący strategię pierwszego uderzenia w tenisa zawsze zmagali się na ziemi; powierzchnia wymaga bystrego podejmowania decyzji, cierpliwości, wytrwałości i wytrwałości. I wszystkie te rzeczy określają cechy gry Rafaela Nadala.
Wybór uderzeń Hiszpana ma na celu umieszczenie cię tam, gdzie chce, zanim uderzy w ten ciężki forhend. Jeśli uderzasz pewnie bekhendami i pozostajesz w rajdzie bez wysyłania krótkiej piłki, upewni się, że jesteś wystarczająco głęboko odepchnięty przed oddaniem dropa.
Jeśli drop shot jest dobry, a mimo to uda ci się go dosięgnąć, będzie górował nad siatką, aby wykończyć punkt lub przechytrzyć cię w pojedynku o siatkę. Jeśli drop shot jest zbyt wysoki, będzie on na linii bazowej, aby uderzyć strzałem z pocałunkiem linii z tego, co można by pomyśleć, że był to odkładany forhend.
Jeśli w jakiś sposób uda ci się zdobyć przewagę w rajdzie i myślisz, że masz go tam, gdzie chcesz, przetnie pole piłki, aby wydostać się z kłopotów. To da mu wystarczająco dużo czasu na powrót na dobrą pozycję na korcie, a jednocześnie całkowicie zmieni tempo rajdu.
Konstrukcja punktowa na glinie nie jest tak naprawdę lepsza niż typowy rajd Rafaela Nadala.
Nadal wykonuje świetną robotę, otwierając tutaj kort. pic.twitter.com/HwTZIOiZDG
— Owen (@tennisnation)8 lipca 2020 r.
Nawet jeśli wszystko zawiedzie, a Nadal zostanie przyparty do muru w pozornie beznadziejnej pozycji, zawsze jest ciężki forhend, który przeciwstawia się prawom fizyki i jakoś ląduje poza twoim zasięgiem, kradnąc twoje marzenia.
#4 Ruch Rafaela Nadala i relacja z kortu
Największym atutem Rafaela Nadala na początku jego kariery był jego najwyższy ruch i zasięg na korcie.
Jego szybkość i pokrycie kortu należą do najlepszych w historii tego sportu. Gracze często strzelali potężnymi uderzeniami w ziemię z prędkością pocisku w otwartym zakręcie, myśląc, że zdobyli zwycięzcę, ale Nadal pojawił się sprintem znikąd i osiągnął zdumiewający wynik.
Zmuszając swoich przeciwników do oddawania jednego dodatkowego strzału, Król Gliny wyciąga z nich liczne błędy. I to często robi różnicę dla Nadala w jego meczach na kortach ziemnych.
W swojej sile siła natury z Majorki potrafiła objąć wszystkie cztery zakątki boiska w jednym rajdzie i mimo to wybić się na szczyt.
Z czasem szybkość Rafaela Nadala znacznie spadła. Powtarzające się problemy z kolanem i kontuzja pleców w 2014 roku, w połączeniu z rosnącym wiekiem Hiszpana, spowodowały, że jego największa broń została skompromitowana.
Ale Król Gliny nadrobił to, rzucając się do sieci znacznie częściej w ostatnich czasach. Teraz przygważdża przeciwnika na głębokiej i szerokiej pozycji i stara się wykończyć punkt wcześnie, co nadal jest niezwykle skuteczne na glinie, biorąc pod uwagę jego specyficzne dla powierzchni mocne strony.
Czy to jest to, co nazywasz „konstrukcją wielkiego punktu”?@Rafael Nadal #bcnopenb pic.twitter.com/nWHSLFCHqR
- Tenis TV (@TennisTV)30 kwietnia 2017 r.
W każdym razie Hiszpan jest nadal szybciej na piechotę niż większość graczy w trasie, co daje mu znaczną przewagę nawet w jego zmierzchu.
#5 Wzory, surowa moc i styl gry w taran
Jeśli jest coś, co było charakterystyczne dla gry Rafaela Nadala przez całą jego karierę, niezależnie od nawierzchni, to jest to jego obsesja na punkcie wzorów.
W rzeczywistości Nadal czasami rezygnuje z otwarcia i traci szansę na uderzenie zwycięzcy na otwarty kort, tylko dlatego, że ma obsesję na punkcie trzymania się swoich rajdowych wzorców. W mediach społecznościowych stało się to dość zabawnie znane jako „ateizm Otwartego Dworu” Nadala.
Ale wzorce Nadala w dużym stopniu przyczyniły się do jego sukcesu, co jest najbardziej widoczne na glinie.
Na glinie wszystko kręci się wokół forhendu z Rafaelem Nadal
Najpopularniejszą grą, którą Rafael Nadal lubi używać w meczu, jest coś znanego jako The Battering Ram. To może być najważniejszy element, który sprawia, że Nadal nie da się pokonać Nadala na jego ulubionej nawierzchni.
aplikacja Disney Plus na komputery Mac
Hiszpan ustawia się na środku kortu, dzięki czemu jego przeciwnik ciągle zgaduje, jaki róg ma zamiar wybrać. Następnie rozciąga grę, popychając praworęcznego przeciwnika głęboko po jego – często słabszej – stronie bekhendu.
To otwiera mnóstwo opcji dla południowej łapy, ponieważ ma on teraz szeroko otwarty róg forhendowy przeciwnika. A jeśli przeciwnik spróbuje przebiec przez szerokość kortu, aby go zasłonić, Nadal może wygrać rajd, po prostu idąc za nim. Przeciwnik, pochylając się w niewłaściwą stronę, często zostaje całkowicie zepsuty i zamrożony.
Jak Rafael Nadal lubi prowadzić swoją grę na glinie
Jeśli gracz zdecyduje się włączyć ogrzewanie podczas rajdu i pchnąć Nadala szeroko na bekhend, aby nie mógł zacząć od swoich wzorców, w grę wchodzi surowa siła Króla Gliny. Nadal pozwala swoim wybrzuszonym mięśniom mówić, wykonując potężne uderzenia w ziemię, nawet daleko za linią bazową.
Przeciwnik, nie mogąc nadążyć za tempem i siłą w strzałach Nadala, nieuchronnie podrzuca krótką piłkę. Daje to Nadalowi możliwość nadrobienia jardów i ponownego uruchomienia swoich wzorców.
Rafael Nadal jest powszechnie uważany za najsilniejszego gracza na trasie pod względem surowej siły. Potrafi generować niewyobrażalną moc podczas uderzeń naziemnych z pozycji bardzo głęboko na boisku; większość innych graczy potrzebowałaby zwykłego szczęścia, aby stamtąd po prostu uderzyć w siatkę.
To właśnie pomaga Rafaelowi Nadalowi prowadzić swoją grę taranem, aby zaowocować. I tego też wyraźnie brakuje innym gliniarze z jego epoki, jak David Ferrer i Pablo Carreno Busta.
Na marginesie, właśnie dlatego posiadanie silnego bekhendu jest absolutnie konieczne, aby praworęczny gracz rzucił wyzwanie Rafaelowi Nadalowi. Nic dziwnego, że Novak Djokovic jest jedynym zawodnikiem, któremu udało się odnieść tak duży sukces przeciwko Nadalowi, nawet na glinie.
#6 Europejska pogoda
Hiszpanie kochają słońce. Nie inaczej jest z Rafaelem Nadalem.
Najważniejsza część sezonu gliny rozgrywana jest w Europie od kwietnia do czerwca, w ciepłą europejską wiosnę pod jasnym słońcem. Korty ceglane grają mocniej, a piłka odbija się wyżej z powodu upałów, które, jak można się spodziewać, trafiają w ręce Nadala.
Niewiele jest rzeczy, które Rafael Nadal kocha bardziej niż gorący słoneczny dzień na glinie
W przeszłości Rafael Nadal zmagał się z gliną w cięższych i bardziej wilgotnych warunkach. Hiszpan nieuchronnie zaczyna rzucać krótsze uderzenia w ziemię i przedłuża rajdy, nie ufając tak bardzo swoim strzałom.
Najlepszym tego przykładem jest finał French Open 2012 pomiędzy Rafaelem Nadalem i Novakiem Djokoviciem.
Rafael Nadal wydawał się mieć całkowitą kontrolę i zmierzał do tego, co miał być jego siódmym tytułem w Paryżu, gdy ścigał się na dwusetową przewagę nad Serbem. Ale gdy warunki stały się wilgotne z oznakami zbliżającego się deszczu, Djokovic zaczął narzucać się Hiszpanowi; Wygrał sześć meczów z rzędu, aby wziąć trzeciego seta i uzyskać wczesną przerwę w czwartym.
Na szczęście dla Nadala gra została zawieszona z powodu deszczu. Następnego dnia, w bardziej słonecznych warunkach, Nadal od razu się wycofał i ostatecznie wygrał seta 7-5, wyprzedzając rekord sześciu tytułów Bjorna Borga w French Open.
Rafael Nadal zmagał się również z odtworzeniem tej samej magii na glinie za każdym razem, gdy gra w lutowych turniejach na korcie w Ameryce Południowej. Choć nadal bardzo dominujący, Hiszpan często wydaje się wymykać swoim zwykłym rytmom - ze względu na cięższe i bardziej wilgotne warunki.
