David Ferrer świętuje po pokonaniu Tommy'ego Haasa (4-6, 6-2, 6-3) w półfinale turnieju tenisowego Sony Open w Crandon Park w Key Biscayne na Florydzie, 29 marca 2013 r. (Getty Images)
W męskim finale turnieju Sony Open Tennis w Miami weźmie udział dwóch z czterech najlepszych graczy na świecie w przyszłym tygodniu. Ale bez Novaka Djokovica, Rafaela Nadala czy Rogera Federera w finale, to nadal nie ma poczucia finału Wielkiej Czwórki.
W niedzielnym finale Andy Murray zmierzy się z Davidem Ferrerem o trofeum. Murray jest obecnie w rankingu nr. 3 i musi zdobyć tytuł, aby przejść obok Rogera Federera na nie. Drugie miejsce na świecie, podczas gdy Ferrer zgromadził już w tym tygodniu wystarczającą liczbę punktów, aby przewyższyć Rafaela Nadala na nr. 4 w przyszłotygodniowych rankingach.
Możesz być pewien, że w niedzielę zagrasz w solidny tenis podstawowy. Zarówno Murray, jak i Ferrer są w stanie biwakować na linii bazowej i biegać z boku na bok przez cały dzień, a to będzie wojna na wyczerpanie. Wielki temperament meczowy Murraya i nowe agresywne podejście dają mu przewagę w tym konkursie.
Murray prowadzi ich do głowy 6-5. Ale zarysuj się nieco głębiej, a wyższość Murraya nad Ferrerem na twardych kortach znajduje odzwierciedlenie w rekordzie 5:1 na korzyść Szkota (dla porządku, Murray prowadzi 1:0 na trawie, podczas gdy Ferrer prowadzi 4-0 na glinie). Chociaż obaj gracze mieli do tej pory dobre sezony, niedzielny tytuł byłby ich największym wynikiem w 2013 roku.
Murray jest 18:2 w sezonie, przed niedzielnym finałem, z najważniejszymi wydarzeniami, w tym tytułem w Brisbane i finałami na Australian Open. Jedyną wczesną porażką dla niego była ostatnia dwutygodniowa impreza w Indian Wells, gdzie przegrał w ćwierćfinale z Juanem Martinem del Potro. Tymczasem Ferrer prowadzi do finału rekord 26-4. Jego 26 zwycięstw to najwięcej spośród wszystkich graczy na torze w tym roku i obejmuje tytuły w Auckland i Buenos Aires oraz półfinały w Melbourne. Jedynym przeskokiem Ferrera w tym sezonie była przegrana w drugiej rundzie w Indian Wells z Kevinem Andersonem.
Andy Murray świętuje zwycięstwo nad Richardem Gasquetem podczas półfinału Sony Open w Crandon Park Tennis Center 29 marca 2013 r. w Key Biscayne na Florydzie. (Obrazy Getty'ego)
Murray zlekceważył pogląd, że Ferrer może nie być godnym członkiem Wielkiej Czwórki i wie, że to będzie trudna bitwa. David po tym tygodniu ponownie znajdzie się w pierwszej czwórce i zasługuje na to, aby tam być ze względu na swoją konsekwencję. Od kilku lat zaczął też lepiej grać w dużych turniejach. Wygrał ćwiartki Wimbledonu, półfinałów French Open, półfinałów Australian Open, półfinałów US Open. Wiesz, nie walczy o dobrą grę w wielkich wydarzeniach. Dlatego właśnie tam jest i będzie bardzo trudnym meczem w niedzielę. Ferrer ma świetną postawę na boisku. Walczy o każdy punkt.
Nawet Murray jest w pełni świadomy postawy Ferrera „nigdy nie mów umrzeć”. Będziesz musiał zrobić więcej biegania niż przeciwko niektórym graczom, którzy mogą mieć 30 lub 40 punktów miłości, mogą po prostu chybić lub prawie dać ci punkt. Wiesz, z nim tak nie jest. Zagrywa ostro każdy punkt i dlatego jest mu ciężko.
Patrząc w przyszłość, Ferrer skomentował, że jestem w finale. Bardzo się z tego cieszę. Postaram się zrobić co w mojej mocy, aby wygrać w niedzielę. To będzie bardzo trudne. Myślę, że aby wygrać Masters 1000, muszę zagrać w swój najlepszy tenis. Postaram się zrobić co w mojej mocy, aby wygrać niedzielę.
Mówiąc o walce z Murrayem, Ferrer powiedział, że będę musiał zrobić wszystko dobrze. Będę musiał poprawić swój pierwszy serwis, grając oczywiście z forhendem, aby go pokonać.
Podczas gdy Ferrer był członkiem pierwszej szóstki rankingów co tydzień od czerwca 2011 roku, dopiero w listopadzie ubiegłego roku zdobył swój pierwszy i jak dotąd jedyny tytuł Masters Series. Wszystkie jego pozostałe 19 tytułów zawodowych pojawiło się na imprezach serii ATP 500 lub ATP 250.
Z drugiej strony, 25 tytułów kariery Murraya obejmuje 8 tytułów Masters Series, wielki szlem US Open i złoty medal olimpijski w singlu. Jeśli Murray wygra, on i Djokovic będą dwoma najlepszymi graczami na świecie – ustanawiając nowy porządek w męskim tenisie; jeden bez Rogera Federera i Rafaela Nadala na szczycie; taki, do którego być może będziemy musieli się przyzwyczaić!
