Amerykański pokonał Sabalenkę i SwiaTek w meczach z tyłu, aby podnieść swoje pierwsze duże trofeum w swojej 46. próbie.
Jak gracz wygrywa swój pierwszy tytuł Wielkiego Szlema po krótkim 45 razy?
Jeśli jesteś Madison Keys, robisz to, troszcząc się trochę mniej. Robisz to, decydując, że twoje życie nie zostanie określone przez to, czy wygrałeś jedno z dużych 4 wydarzeń w jej sporcie, czy nie.
Łatwo zrozumieć, dlaczego za bardzo się jej obchodzi. W tenisa pierwszym pytaniem, które ktoś zadaje cudownym, brzmi: „Czy może wygrać major?” I nie przestaje być pytana, dopóki albo nie wygra jednego lub przejdzie na emeryturę. Keys, który grał w profesjonalnych wydarzeniach w wieku 15 lat, słyszał to pytanie wcześnie i często.
Czytaj więcej: Cytat dnia: Madison Keys mówi „dużo terapii” doprowadziło do przełomu Australian Open
„Od dość młodego wieku czułem się, jakbym nigdy nie wygrał wielkiego szlema, nie spełniłbym tego, co ludzie myślałem, że powinienem być”, powiedział Keys w sobotę. „To był dość ciężki ciężar do noszenia”.
„Zdecydowanie zaczęło się dość młodo. Prawdopodobnie 11, 12, coś takiego. '
Jednak zanim osiągnęła swoje późne lata dwudzieste, dowiedziała się, że - w stosunku do jej wcześniejszej opinii i w przeciwieństwie do presji, którą odczuwała - tak naprawdę nie czuje się porażką, gdyby poszła bez uderzenia.
„W końcu doszedłem do punktu, w którym nie było mi, gdyby tak się nie stało” - powiedziała. „Nie potrzebowałem tego, aby czuć się tak, jakbym miał dobrą karierę lub o czym zasłużyłem na mówienie jako świetny tenisista”.
„Od dość młodego wieku czułem się, jakbym nigdy nie wygrał wielkiego szlema, nie spełniłbym tego, co ludzie myślałem” - powiedział Keys.
© 2025 Robert Prange
Czytaj więcej: Madison Keys wygrywa Australian Open in Aryna Sabalenka zdenerwowana
A jak myślisz, co stało się dalej? Wyszła i 14 lat po rozpoczęciu jej misji wygrała swój pierwszy major, w najbardziej dramatyczny i zasłużony sposób. W półfinale i finale pokonała dwóch najlepszych graczy na świecie, Iga Siatek i Aryna Sabalenka, z tyłu, 7-6 w trzecim i 7-5 w trzecim.
„Mam ochotę w końcu odpuścić tego rodzaju wewnętrzną rozmowę, którą właśnie dałem mi możliwość wyjścia i zagrania naprawdę dobrego tenisa, aby wygrać wielki szlem”, powiedziała po pokonaniu Sabalenki 6-3, 2- 2- 6, 7-5.
To było pasujące, a może trochę dodatkowe nerwy, że największa wygrana Keysa nastąpi z przeciwnikiem, który wręczył jej być może najbardziej bolesną porażkę. Dwa lata temu w US Open poprowadziła Sabalenkę 6-0, 5-3 w półfinałach US Open, tylko po to, by przegrać w końcowym remisie. Keys powiedział, że „wyleczenie” było dużo czasu, aby „wyleczyć” z tej porażki w jej domowym slamie.
Teraz, z kolejnym strzałem w Sabalence, ponownie zabrała się do wygranej w pierwszej kolejności, i uderzyła drugiego największego hitu WTA. Ale świat nr 1, zgodnie z oczekiwaniami, odwrócił to w drugim secie. Gdy oboje zaczęli handlować w trzecim, Sabalenka znów wyglądała jak ulubiony. Była tym, która była w tej pozycji i trzymała ją wcześniej.
Mimo to był moment, który wskazywał, że tym razem sprawy mogą się skończyć inaczej.
Wiedząc, że może żyć bez majora, dała Keys swobodę pójścia i go zdobyć, pisze Steve Tignor.
© 2025 Robert Prange
Służąc na 1-1 w trzecim, klucze spadły o 0-30. Strzały Sabalenki klikały, a ona bardziej pewnie poruszała się między punktami. Klucze mogłyby być z łatwością w tym momencie, ale znalazła sposób na interwencję. O 0-30 zrobiła krok naprzód i wywierciła krzyżowanie backhand, którego Sabalenka nie była gotowa do obsługi. Zatrzymało jej pęd na zimno i trzymał się kluczy.
„Po prostu powtarzałem sobie:„ Bądź odważny, idź, po prostu położyć to wszystko na linii ” - powiedział Keys. „W tym momencie, bez względu na to, co się stanie, jeśli to zrobię, mogę być z siebie dumny. Po prostu to było trochę łatwiejsze. ”
Drugi test przyszedł z klucze serwującymi 5-5, w dół 15-30. Dwa kolejne punkty i Sabalenka służyłyby w meczu. Ale Keys odpowiedziała ponownie, zwiększając swoją agresję. Uderzyła zwycięzcę serwisu, zwycięzcę forehenu z krótkim hopem i kolejnym zwycięzcą forhenda, który niewłaściwy stóp Sabalenka. Teraz to klawisze, które poczuwają pięści i szybko przechodzą do zmiany.
Zobacz ten post na InstagramiePost udostępniony przez Australian Open (@Australianopen)
poczuj serwis tenisowy
Nosiła ten pęd aż do mety. Gdy Sabalenka serwowała w wieku 5-6 lat, Keys podtrzymał to, co mogło być jej najczystszym i najtrudniejszym powrotem do tyłu nocy dla zwycięzcy za 0-30. Mniej więcej minuty, w drugim punkcie meczu, stała na środku boiska z szansą na uderzenie ostatniego forhenda dla tytułu.
Zamiast jednak znaleźć się na otwartym korcie, Keys podjechał na tyle, aby dać Sabalence szansę na odbicie piłki. Znów wylądowała na środku kortu i ponownie Keys miała okazję zakończyć ją forhendem. Tym razem nie mrugnęła. Wysłała go na lewą stronę dla swojego 29. zwycięzcy wieczoru i podniosła ręce, aby uczcić zwycięstwo, które według niej mogło nigdy nie nadejść.
„Myślę, że wszystko dzieje się bez powodu” – powiedziała Keys. „Myślę, że szczególnie w moim przypadku musiałem przejść przez kilka trudnych rzeczy. Myślę, że to po prostu zmusiło mnie do spojrzenia na siebie w lustrze i spróbowania popracować nad wewnętrzną presją, którą na siebie wywierałam.
Australijski Otwarty
Wynik F - Singiel kobiet 3 6 5 6 2 7Kontuzje, nerwy, ciężkie straty, zwątpienie: wszystko to dało się we znaki. Keys poszedł na terapię , co pomogło jej nauczyć się, że lęk jest czymś naturalnym i można się nim pobawić. Uczyniła swojego chłopaka – a obecnie męża – Bjorna Fratangelo swoim trenerem, co uczyniło ją szczęśliwszą w pracy. Postanowiła przestać bać się zmian. Zmieniła rakiety, naciągi i ruchy serwisowe, a wszystko to w zaawansowanym wieku jak na tenisistkę. Przestała okazywać zdenerwowanie.
„Z jakiegoś powodu był to trochę taki moment, w którym naprawdę się w to uwierzyłem. Potrafię się denerwować i nadal mogę grać dobry tenis” – powiedział Keys. „Na przykład te rzeczy mogą żyć razem”.
Keys udowodnił, że mogą żyć razem aż do tytułu Wielkiego Szlema. Dowiedziała się, że lata wysiłku, jakie włożyła w zdobycie tytułu mistrza, same w sobie były czymś, z czego mogła być dumna. Że w pewnym sensie podróż była celem i nagrodą. Świadomość, że może żyć bez studiów, dała jej swobodę działania.
