James Blake macha do tłumu, gdy schodzi z kortu po porażce z Alexandrem Peyą i Bruno Soaresem podczas 2013 US Open w USTA Billie Jean King National Tennis Center 29 sierpnia 2013 r. w Nowym Jorku. (Obrazy Getty'ego)
Wspaniali są ludzie, którzy odnajdują swoją drogę,
Ich siła woli jest silna, nigdy się nie kołysze…
Jasna przyszłość, fundamenty, które kładą…
Daj ich więcej, modlimy się…
Wspaniali są ludzie, którzy są odważni,
Kara za odwagę – trudzą się i dźwigają…
Nagle zmęczeni odchodzą…
Sprawiając, że wszyscy się smucimy…
Transmisja na żywo Chelsea vs Hull City
Wspaniali są ludzie, którzy są prawdziwi,
Ich szczerość pozwala im przejść…
Ich jakość, niewiele do aprobaty…
Ich charakter, wart udowodnienia…
Ludzie są wspaniali,
Niektórzy zwykli mężczyźni, niektórzy święci…
Urodzony zwyczajny…
Ale okazał się niezwykły…
Powyższe byłoby odpowiednim hołdem dla Jamesa Blake'a po jego trafnym odejściu ze sportu podczas trwającego US Open. Nieprawdopodobny bohater wielkiego kraju grającego w tenisa, Blake's był dziedzictwem, które pchnęło ten kraj do przodu – może nie pod względem zwycięstw w Wielkim Szlemie czy tytułów w turniejach ATP – ale pod względem podkreślania ducha walki i odporności, którymi zawsze chlubiły się Stany Zjednoczone .
Często jest to zaskakujące, gdy gracze, którzy w swoim czasie po prostu prześlizgnęli się po powierzchni swoich sportów, zaczynają przyciągać stosy i stosy zapisów po ogłoszeniu decyzji o rezygnacji z profesjonalnej domeny.
Blake w swoim czasie wydawał się być jednym z takich graczy. Powołany do bycia godnym talentem – z forhendem podobnym do uderzenia biczem – było dość ironiczne, że rodowity Yonkers, jak na ironię, nigdy nie był w stanie przeciwstawić się swojemu prawdziwemu potencjałowi.
Nie dlatego, że zmarnował to wszystko, jak robią to niektóre ostentacyjne cudowne talenty w swojej nadmiernej pewności siebie i nadmiernej gorliwości, ale dlatego, że ręka losu zawsze go zawiodła; najbardziej, kiedy to miało znaczenie.
Mógł wtedy wkroczyć na scenę, mierząc się z Lleytonem Hewittem – rzucając mu wyzwanie punkt za punkt w słynnym pięciosetowym turnieju US Open 2002 i słusznie utrwalił swoje imię w umysłach ekspertów tenisa na całym świecie.
półzachodni chwyt tenisowy
Zachowanie Blake'a i jego łagodny sposób bycia były postrzegane jako mile widziana zmiana w stosunku do skądinąd przesadnych werbalnych i emocjonalnych pokazów, które amerykańscy gracze mieli skłonność do pokazywania; w tym nawet niedawny wielki zwycięzca z USA tamtego czasu – Andy Roddick.
Jego werbalne zachowanie po niesławnym incydencie z udziałem Hewitta w US Open w 2001 roku, w którym Australijczyk miał zachowywać się w całkowicie rasistowski sposób, zyskał uznanie Amerykanów na całym świecie, nawet gdy skądinąd celebrowany Australijczyk był przedmiotem najostrzejszej krytyki.
Od incydentu mogły minąć lata, ale nazwisko Blake'a wciąż rozbrzmiewa szacunkiem i postawą, nawet jeśli wspomina się je z dystansu. Oprócz atrybutów behawioralnych Blake'a, to jego niezmordowany duch będzie najbardziej tęsknić podczas jego nieobecności na globalnej platformie tenisowej.
Rafael Nadal, w dzisiejszym kontekście, był odbiorcą najgorętszych podziękowań za każdym razem, gdy odniósł sukces po kontuzjach i złym stanie zdrowia. Ale choć urazy i cierpienia mają charakter nieporównywalny i dość subiektywny, nie byłoby błędem w tym przypadku postawić lekką linię porównania między Blake'iem a Hiszpanem.
Choć pod względem zdobywania tytułów, jak to zrobił Hiszpan – i robi – Blake nie osiągnął celu; jeśli chodzi o udany powrót po powrocie, zarówno Blake, jak i Hiszpan byliby zgodni.
buty do tenisa vs buty do biegania
Szokujący upadek podczas sesji treningowej na Rome Masters w 2004 r., który spowodował poważne obrażenia szyi, które zostały spotęgowane atakiem półpaśca, który sparaliżował połowę jego ciała, zaledwie kilka dni później, mógł przyczynić się do znacznej utraty formy i ranking dla Amerykanina.
Ale to, czego te obrażenia w żaden sposób nie zmniejszyły, to nieubłagany duch Blake'a. To właśnie duch Blake'a sprawił, że jego kwalifikacje stały się jeszcze bardziej atrakcyjne i wiarygodne dla niezliczonych fanów tenisa w nadchodzących dniach i latach.
I uzasadnił wiarę fanów w ich idola, gdy rok później naprawdę powrócił, wypychając się z samych marginesów list rankingowych. Lata później przyniosły amerykańskie wahania od wzlotów do dołków, dziwny rodzaj zmienności, która zawsze kończyła się odsunięciem światła reflektorów od jednego z najbardziej pracowitych i zasłużonych graczy tego sportu.
I rzeczywiście, chociaż te chwile były naznaczone wspaniałymi pokazami, jakie sport kiedykolwiek widział, nie byłoby błędem powiedzieć, że to właśnie upadki spowodowały to odkrycie, aby przejść na emeryturę od Blake'a.
I chociaż dla jego fanów jego sposób porażki nie będzie aż tak miażdżący – pięciosetowy, który zakończy wykres kariery, który zaczął się od jednego, ponad dekadę temu – to amerykański tenis będzie musiał ponieść ciężar Blake’a. emerytura.
To naprawdę koniec ery, ostatni przystanek przed odliczaniem, które być może rozpoczęło się bardzo dobrze, gdy Roddick jasno przedstawił swoje intencje.
