Zrozumienie wszechobecnej roli, jaką FOMO odgrywa w tenisie, pomaga zrozumieć niektóre zaskakujące aspekty gry, od harmonogramu po inne priorytety.
Nadszedł czas, aby tenis, najbardziej bogaty w akronimy sport ze wszystkich (ATP, WTA, ITF, USTA, WCT, NTC, MIPTC, WTT, FFT, PTPA, TIU itp.), objął ten, który wystartował jak butelkowa rakieta w kultura jako całość wkrótce po tym, jak została przedstawiona przez autora Patricka McGinnisa w artykule z 2004 roku opublikowanym w publikacji Harvard Business School.
Byłoby to FOMO: skrót oznaczający strach przed utratą.
Zrozumienie wszechobecnej roli, jaką FOMO odgrywa w tenisie, pomaga zrozumieć niektóre zaskakujące aspekty gry. Weźmy na przykład problem strukturalny, jakim jest absurdalnie krótki okres poza sezonem tenisa. Jest to rażący problem od lat i nie widać żadnych oznak postępu w kierunku prawdziwego rozwiązania, odkąd WTA przyjęła „Mapę drogową” z 2009 r., która kończy się w połowie listopada, zaledwie dwa tygodnie przed ostatecznym zamknięciem ATP.
Wyładowywanie emocji na temat krótkiego haitusa jest popularną rozrywką graczy i osób wtajemniczonych, ale nie grozi jej spowodowanie prawdziwych zmian, ponieważ wyskakujące wystawy i inne specjalne wydarzenia wywołują FOMO. Jeśli jesteś graczem, może to wywołać wrażenie, że podczas gdy ty pracujesz nad forhendem lub nawet po prostu regenerujesz się po corocznych trudach, twoi rówieśnicy zgarniają monety, pozostają ostrożni i prawdopodobnie dobrze się bawią. uruchomić.
Jest to problem charakterystyczny dla tenisa i dlatego FOMO jest unikalne dla tenisa. Najlepsi gracze naszych głównych dyscyplin widowiskowych nie muszą się martwić, że przegapią mecze, ponieważ sezon w sportach zespołowych jest zakazany. Utrzymanie formy może być priorytetem dla Patricka Mahomesa, ale niczego mu nie brakuje, jeśli nie poprawi formy podczas długiego okresu poza sezonem NFL. Światła zostały wyłączone. Nikt nie bierze tego, co może być jego, nie awansuje w rankingach ani nawet nie doświadcza magicznego przypływu rozgrywek NFL.
FOMO może podnieść głowę w stronę zawodnika takiego jak Ajla Tomljanovic, który opuścił prawie cały 2023 rok z powodu kontuzji.
© AFP lub licencjodawcy
„Wiem, że patrząc na nagłówki gazet, możesz pomyśleć, że jestem trochę bachorem i narzekam na coś, za co nam dobrze płacą” – powiedziała często kontuzjowana lokalna bohaterka Thanasi Kokkinakis podczas niedawnego Australian Open. „Ale bardzo zazdroszczę sportów, w które możesz uprawiać jakieś osiem miesięcy, a potem mieć trochę wolnego i przegrupować się”.
Alexander Zverev, nowy członek doradczej Rady Graczy ATP, podczas Australian Open (gdzie był ćwierćfinalistą) przyznał, że 11-miesięczny sezon to za długo. Dodał jednak, że dyskusje z ATP na temat tej drażliwej kwestii miały charakter kolegialny – między innymi dlatego, że załadowany kalendarz generuje przychody i przekłada się na większe wypłaty.
„Więcej turniejów ATP 500, może więcej turniejów Masters to świetna szansa dla graczy” – powiedział. „Ale myślę też, że może trochę wymknęło się to spod kontroli i trochę za dużo”.
Cienki. Pamiętaj jednak, że tylko dobrze ustawiona gwiazda będzie w stanie oprzeć się możliwościom rywalizacji, zdobywania i zbierania punktów rankingowych. Wszyscy inni będą doświadczać FOMO.
Strach przed przegapieniem prawdopodobnie odgrywa znaczącą rolę w momencie odchodzenia zawodnika na emeryturę, a także decyzji o powrocie. Pomaga także wyjaśnić, dlaczego zawodowcy grają z kontuzją lub próbują zbyt szybko wrócić do gry po tym, jak zostali wykluczeni z gry przez kontuzję. Jasne, w grę wchodzą tu inne czynniki: potrzeba finansowa lub możliwości. Prosta pasja rywalizacji. Ale FOMO to nadrzędny sposób myślenia napędzający tenis. Gracze nie są do końca naiwniakami, ale są zamknięci w systemie, który nie pozwala im na dużą swobodę działania i nie wiąże się również z dużymi kosztami.
„Bardzo zazdroszczę sportów, w które możesz uprawiać jakieś osiem miesięcy, a potem mieć trochę wolnego i przegrupować się”. Thanasi Kokkinakisa
W chwili wyjaśnienia podczas niedawnego Australian Open 27-letni Kokkinakis opowiedział o presji, jaką odczuwał, aby utrzymać swoje miejsce w grze, aby nie przegapić swojej szansy. „Ma się wrażenie, że w tenisie zawsze oglądasz się przez ramię, zastanawiając się, co będzie dalej. Wiem, że możesz wybierać turnieje, ale jeśli będziesz robić to za często i brać za dużo wolnego, goście będą cię dublować. To trudny sport.”
Zaledwie kilka dni wcześniej powracająca matka Naomi Osaka, wciąż zaledwie 26-letnia, przyznała, że doświadczyła FOMO podczas ostatniego urlopu naukowego. „Myślę, że zdałem sobie sprawę, że będąc sportowcem, czas jest naprawdę cenny. Wcześniej uważałem to za oczywiste. ... Myślę, że ogólnie jestem po prostu szczęśliwy, że tu jestem, ponieważ pamiętam, że w zeszłym roku oglądałem ludzi grających w Australian Open i sam nie mogłem wziąć w nich udziału.
Jest w tym coś bardziej znaczącego i złożonego niż zwykła ambicja czy chęć wstania z kanapy – coś, czego może nigdy nie doświadczyć nawet ambitny przedsiębiorca, wybitny naukowiec czy pełen pasji nauczyciel. Chodzi o to, że tenis to sposób na życie, wycieczka jak karuzela, na której większość zaczyna jeździć od najmłodszych lat, z oczami skierowanymi przed siebie. Rezygnacja z jazdy – nawet z dobrego powodu – może wyssać zaskakującą ilość sensu z jedynego prawdziwego życia, jakie znasz.
Gracze nie lubią się do tego przyznawać, wolą promować ideę, że są kosmopolityczni i zrównoważeni, „znacznie więcej” niż tylko zawodowcy ATP lub WTA. Ale życie na karuzeli uzależnia, a siedzenie na sofie i obserwowanie rówieśników, wciąż siedzących na koniach i jeżdżących na krzykliwych kucykach, może skłonić Cię do ponownego przemyślenia chęci prowadzenia, jak ludzie nazywają, „normalnego” życia. Wystarczy zapytać seryjną nie-emeryturę Kim Clijsters lub którąś z innych matek WTA.
Podczas Australian Open Zverev skomentował wyczerpujący 11-miesięczny harmonogram.
© Ikona Sportswire za pośrednictwem Getty Images
Trudna rzeczywistość jest taka, że tenis nie sprzyja odpoczynkowi, a stojącemu w miejscu tenisiście – jak sugerował Kokkinakis – grozi śmiertelne niebezpieczeństwo, że zostanie w tyle. Wykorzystanie okresu poza sezonem na odreagowanie trasy nie powinno wymagać aktu odwagi, ale sposób, w jaki wszystko jest ułożone, tak. Ajla Tomaljanovic zdecydował się na ten krok pod koniec 2023 roku.
„Po US Open moim priorytetem stał się Australian Open” – wyjaśnił Tomljanovic na początku tego roku. „Trenowałem około dwóch miesięcy (większość września i października), powoli zwiększając obciążenie. Naprawdę nie miałem ustalonego terminu, kiedy muszę wrócić. To było raczej w stylu: „OK, jeśli uda mi się rozegrać jeszcze kilka meczów przed końcem roku, to będzie bonus”.
Nie wszystko ułożyło się tak, jak miała nadzieję Tomljanovic (w tym roku ma zaledwie 2–5 lat), ale przynajmniej wie, że niezależnie od tego, jak potoczą się dalsze losy, nie stanie się tak dlatego, że nie była w stanie pozbyć się strachu, że coś przegapi.
