Daniił Miedwiediew uparcie popełniał błędy podczas US Open, ale mimo to zwyciężył

Zwycięstwem nad Alcarazem i wyzwaniem dla Djokovica Rosjanin przypomniał nam, że pozostaje na samym szczycie tabeli.

Nie wiem. Powtórzę: następnym razem, gdy zagramy, będzie to inna historia. Nie jestem nawet pewien, czy jest co analizować. Daniił Miedwiediew po przegranej z Novakiem Djokoviciem w finale US Open – brutalnej, podstawowej bitwie trwającej trzy godziny i 15 minut, zakończonej drugim setem trwającym 104 minuty

„Powinienem być mniej uparty i wyjść do przodu na początku meczu, ale zacząłem to robić dopiero w trzecim secie” – powiedział Miedwiediew. „Ale [do tego czasu] mecz był już inną historią”.

NOWY JORK – Słowa Miedwiediewa mogą brzmieć jak nadmierne uproszczenie zaprawione goryczą, ale tak nie jest. Mecz wyraźnie zależał od pierwszego z dwóch setów, co mogło całkowicie zmienić obraz i wynik finału i uniemożliwić Djokovicowi wyrównanie rekordu wszechczasów Wielkiego Szlema w grze pojedynczej Margaret Court wynoszącego 24.

rączka do rakiety tenisowej

W tamtym czasie, gdy Djoković miał seta, ale w drugiej połowie prowadził 5:6, Miedwiediew wydawał się mieć go na karku. Bombardował Djokovica laserowymi forhendami i ostrymi bekhendami, a na punkty często składały się wymiany po 20 i 30 strzałów, które najczęściej kończyły się na jego korzyść. Djokovic wyglądał na zagazowanego, a jego 36-letnie nogi zdawały się go zdradzać.

Ostatecznie Miedwiediew zdobył ustaloną bramkę w 12. gemie, ale po długiej wymianie, w której czekał na łatwe podanie bekhendem po linii, zamiast tego zdecydował się przejść przez boisko, umieszczając piłkę prosto w twarz Rakieta Djokovica. Djokovic oddał zwycięską woleja i uśmiechnął się z ulgą.

„Och, [na pewno] żałuję” – powiedział później Miedwiediew. „Miałem dwie możliwości i wybrałem tę złą”.

Kiedy w sytuacjach o wysoką stawkę zdarzają się błędy, było to doozy. Pomogło to Djokovicowi bezpiecznie dotrzeć do tie-breaka, który wygrał. To otworzyło mu drogę do finału, który twierdził, 6-3, 7-6(5), 6-3.

tenisówki do noszenia z dżinsami

„Naprawdę szkoda, że nie wygrałem drugiego seta” – powiedział 27-letni Rosjanin, były mistrz US Open, który grał w swoim piątym finale Wielkiego Szlema. „Czułam się, jakbym była na nim całym. Jakbym w pewnym sensie dominował.

Ta uwaga nie była ani urojeniowa, ani niesprawiedliwa. Choć dokuczał mu słaby start (Miedwiediew przełamał się w drugim gemie pierwszego seta), już na początku drugiego seta zgasił światło, a jego plan gry był prosto z szalonego miasta.

Miedwiediew zdecydował się stanąć z tyłu na swoim korcie i wymieniać ciosy z najbardziej niszczycielskim pięściarzem ze wszystkich. Stanowiło to potwierdzenie pewności siebie i konsekwencji Miedwiediewa, a także interesujące odzwierciedlenie jego charakteru.

„To uparty człowiek” – powiedział komentator John McEnroe na początku drugiego seta. „Miedwiediew nie czuje potrzeby zmian”.

Wydawało się, że dla Miedwiediewa najważniejsze było pokazanie, że nadal może pokonać kogoś takiego jak Alcaraz, grając swoim normalnym stylem gry na tyłach kortu.

pojawi się w hulu w czerwcu 2019 r

Miedwiediew miał dobry powód, żeby być uparty. W półfinale pokonał cudownego chłopca i obrońcę tytułu Carlosa Alcaraza, stosując znajomy plan gry. Rozkręca kampanię głęboko na swoim własnym boisku, wiedząc, że nie można spychać faceta na piętach, jeśli już cofnął się tak daleko, jak to tylko możliwe. Następnie zachęca przeciwnika, aby spróbował uderzyć obok niego piłkę, a próby zrobienia tego otwierają Miedwiediewowi pole do wykorzystania. A ma do dyspozycji całą masę przestrzeni sądowej.

jak dodać Disney Plus do telewizora Samsung

Aby przyjąć ten styl, potrzebny jest uparty – a może masochistyczny – gracz. Jednak upór Miedwiediewa okazał się mieszanym błogosławieństwem. Jego preferencja do przyjmowania serwisów z odległości do 20 stóp za linią bazową, skąd oddaje dotkliwe, celne podania, również zachęca przeciwnika do ataku na siatkę. Miedwiediew ma to gdzieś. Lubi cel i rozbijanie przeciwnika strzałami podań. Jednak gra w woleja Djokovica uległa znacznej poprawie. Zdobył 37 z 44 punktów przy siatce, często wykorzystując czysty serwis i wolej.

Przyjęcie serwisu z odległości nieco bliżej linii bazowej niż 3 metry mogło udaremnić niektóre z tych ataków przy siatce, ale Miedwiediew dokonał tej korekty dopiero, gdy było już za późno.

To uparty mężczyzna. John McEnroe o Miedwiediewie

Wynik był frustrujący dla Miedwiediewa, ale przypomniał nam, że to on jest główną siłą w grze. Chociaż został rozstawiony z numerem 3, łatwo było go przeoczyć ze względu na całe zamieszanie wokół Alcaraza i jego ostatnich meczów z Djokoviciem. A potem były te wszystkie magiczne historie o amerykańskich mężczyznach i oczywiście Coco Gauff. W pewnym sensie Miedwiediew był zapomnianym człowiekiem tego US Open – dopóki nie podbił biletu Alcarazowi.

Ale Miedwiediew nie przyjechał do Nowego Jorku z wielkim problemem na ramieniu. Dał to jasno do zrozumienia w prasie przed turniejem, gdy zapytano go, czy utkwiło mu w pamięci to, że Djokovic i Alcaraz wysysają część dostępnego tlenu.

„Nie” – odpowiedział Miedwiediew. „Szczerze uważam, że to wspaniałe. Myślę, że to wspaniałe dla tenisa, że mamy teraz tych dwóch zawodników grających przeciwko sobie. Wcale mnie to nie irytuje.”

Miedwiediew stał się sympatycznym zawodnikiem w pobliżu szczytu rozgrywek. Jest rozważnym, interesującym myślicielem z bystrymi spostrzeżeniami. Był na tyle koleżeński, że w rzadkim okazaniu szacunku moderator zorganizowanych wywiadów prasowych, który nie ma zwyczaju wyrażania osobistych odczuć i opinii, powitał Miedwiediewa podczas jego ostatniego wystąpienia słowami: „Gratuluję wspaniałego biegu i dziękuję również za bycie tak łaskawym dla tej sali przez ostatnie dwa tygodnie. Byłeś po prostu fenomenalny. Dziękuję bardzo.'

Być może nie ma zbyt wiele do analizowania w związku z finałem turnieju US Open mężczyzn, ale było wiele do przemyślenia i cieszenia się z Miedwiediewa, w tym z jego odważnej strategii i tego, co ona zwiastuje na przyszłość.