Nigdy nie wygrałeś French Open, nawet jeśli w każdej innej epoce mogłeś wygrać ten tytuł wielokrotnie. Ten sam gracz pokonał cię przez ostatnie cztery lata, każdego roku bardziej przekonująco niż poprzedni. W tym roku ta sama osoba kłania się we wczesnych rundach i cała presja jest na tobie, aby zdobyć tytuł. Jednak znajdujesz się dwa sety przegrane, 3-4 przegrane i punkt przełamania w twoim serwisie. Jest to wirtualny punkt meczowy, biorąc pod uwagę, że przeciwnik nie został złamany od początku.
Roger Federer Forhend
Co robisz? Uderzasz potężnym odwróconym forhendem szerokim z kortu reklamowego, który ledwo chwyta linię po przeciwnej stronie kortu dla upalnego zwycięzcy. Zapisujesz punkt przerwania, zapisujesz swój serwis, zapisujesz mecz i wygrywasz jedynego Majora, który do tej pory ci się wymykał. Wielkość. Raczej KOZA.
W latach 90. dynamika szybszych kortów, gorsze technologie strun i stosunkowo niski poziom zwrotów sprawiły, że duża woleja z pierwszym podaniem była kluczem do wielkiego sukcesu (pomyśl Pete Sampras, Boris Becker, Stefan Edberg). Dynamika zmieniła się teraz na kombinację dużego serwu i dużego forhendu. W rzeczywistości forhend stał się najważniejszym pojedynczym uderzeniem w tenisie (nawet bardziej niż serwis – pomyśl o Rafaelu Nadalu), biorąc pod uwagę postęp gry.
Gracze mogą wirtualnie kontrolować grę tylko za pomocą forhendu, czy to za pomocą ciosu poprzecznego dla zwycięzcy, forhendu w dół linii podążającego za nim do siatki, czy też wypychania przeciwnika z kortu potężnym ruchem na lewą stronę. A w najgorszym przypadku mogą uderzyć forhendem przez kort, aby pozostawić przeciwnika przy siatce wpatrzonego w niedowierzanie. Zwycięzcy ze skrzydła forhendowego znacznie przewyższają zwycięzców z każdego innego uderzenia w tenisie, czy to serwu, bekhendu czy woleja (duh!). W rzeczywistości największym powodem, dla którego Andy Murray i Novak Djokovic nie wygrali więcej turniejów Majors pomimo świetnych meczów, jest brak dużego forhendu.
rakiety do racquetballa
A rozmiar i budowa współczesnych graczy dały grze jedne z największych forhendów, jakie kiedykolwiek widzieliśmy w tenisie. Czy to brzydota w masywnym, ogromnym podnoszeniu Robina Soderlinga, skuteczność Tomasa Berdycha, czy wybuchowość Andy'ego Roddicka (czyli zanim przekształcił się w grindera) czy Jo Wilfrieda Tsongi, duże forhendy stały się normą. Jednak masywność forhendów wiąże się również z ich słabością. Soderling nie może ich uderzyć w wietrznych warunkach lub gdy jest zmuszony do ucieczki z powodu swojego ogromnego zamachu wstecznego, Berdych nieuchronnie załamuje się pod presją, a Roddick, cóż, nie uderza ich już z taką wybuchowością.
nowe rakiety tenisowe
To pozostawia nam trzech rywali.
Juan Martin del Potro wygrał U.S. Open '09 z największym i najbardziej płaskim forhendem w historii tenisa. W finale ograł Federera, trafiając 37 zwycięzców z forehandu, w przeciwieństwie do tylko 20 Federera. To, co sprawia, że jego forhend jest tak skuteczny, to nie tylko płaskość i szybkość, ale także minimalny backswing, którego potrzebuje, aby wykonać to uderzenie, co czyni go idealnym do wszystkich warunków i sytuacji.
Jeśli Del Potro ma najbardziej płaski forhend, jaki kiedykolwiek widzieliśmy, Nadal ma najbardziej zapętlony. Nie jest zdumiewające, że potrafi generować niesamowite ilości topspinów na wszystkich powierzchniach. Niesamowite jest to, jak można to robić raz za razem w najbardziej wymagających sytuacjach, biorąc pod uwagę niezwykle niekonwencjonalną technikę, jaką dysponuje. Jeszcze bardziej niesamowita jest różnorodność i ewolucja forhendu, czy to dostosowanie, aby był bardziej płaski na twardych kortach i trawie (teraz ma cztery Majors na tych nawierzchniach), czy też absurdalnie zakrzywiony forhend bananowy w biegu. Oczywiście wiesz, że punkt dobiega końca, gdy ukształtuje się do lotu w powietrzu i uderzy go na lewą stronę z przodu.
Ale nawet forhend Rafy ma swoje ograniczenia i nawet teraz czasami ma problemy z oddaniem szybkich, głębokich piłek. Ale jest jedna osoba, wobec której trudno będzie znaleźć taką słabość. Ma to, co najlepsze z obu światów – może uderzać płasko i pod niemal dowolnym kątem, uderzać z ogromną rotacją górną na drugim miejscu za Rafą, uderzać w biegu lub tworzyć zwycięzców ze środka linii bazowej.
Ten klip z jego meczu Australian Open z Tommym Haasem pokazuje, że to, co ten człowiek może zrobić swoim forhendem, graniczy z królestwem niemożliwego.
Głównym powodem, dla którego jego forhend (a właściwie każdy strzał) jest tak skuteczny, jest jego świetna praca nóg. W czasach, gdy był Rogerem Federerem, a nie FedErrorem czy Shankererem (jak czule nazywają go fani), miał taką kontrolę i pewność siebie przy tym strzale, że piłka zdawała się czekać dodatkowy ułamek sekundy, zanim uderzyła w jego. rakieta. Jason Goodall dalej opisuje forhend Federera.
otwieranie samochodu piłką tenisową
W rzeczywistości forhend Federer jest nie tylko najlepszy wśród współczesnych, ale prawdopodobnie jest najlepszym forhendem wszechczasów. To, że jego forhend jest tak przyjemny dla oka, jak to tylko możliwe, tylko wzmacnia jego argumenty.
Zwycięzca: Roger Federer
Zamknij Sekundy: Rafael Nadal, Juan Martin del Potro
Wyróżnienia: Tomas Berdych, Robin Soderling, Jo-Wilfried Tsonga
Przerażająca siła ognia: Forhend Sereny Williams
opaska na zapalenie ścięgna asa
Kobiety
Zwycięzca: Serena Williams
Zamknij Sekundy: Kim Clijsters, Justine Henin, Ana Ivanovic
Wyróżnienia: Svetlana Kuznetsova, Anastasia Pavlyuchenkova, Samantha Stosur, Elena Dementieva
Artykuły z tej samej serii
1. Posługa
3. Powrót serwu
4. Siatkówka
czy można rozciągać buty do tenisa?
5. Upadek strzału
6. Ruch
7. Bekhend
8. Głowa
