Oddajmy hołd niektórym bohaterom pop-upów z poprzedniego tygodnia, którzy przeżyli swoje chwile – niektóre złote – w paryskim słońcu.
Jeśli oglądałeś piątkowy półfinał gry podwójnej kobiet na Igrzyskach Olimpijskich, widziałeś zachwyconą Sarę Errani z Włoszki, która z niedowierzaniem wpadała na kort z czerwonej glinki, gdy ona i Jasmine Pasolini zdobyły punkt meczowy przeciwko Czeszkom Karolinie Muchowej i Lindie Noskovej.
Używając znanej analogii, wyglądało to tak, jakby Errani właśnie wygrał Wimbledon. Oczywiście tenis olimpijski był rozgrywany na Rolandzie Garrosie, ale rozumiesz, o co chodzi. Kiedy Paolini postawił Errani na nogi, aby długo go ściskać i łzawiąc świętować, łatwo było zapomnieć, że para tak naprawdę nie wygrała jeszcze turnieju. Jednak zakwalifikowali się do finału i zdobyli złoto.
Ten rodzaj entuzjazmu, determinacji i niepohamowanej radości, podsycanej patriotyzmem, sprawia, że igrzyska olimpijskie – pomimo wszystkich swoich wad (niezręczny termin, wątpliwe procedury kwalifikacyjne, napięty harmonogram, taktyczne wycofania) – są dla zdecydowanej większości zawodników najwyższym priorytetem i fascynujący spektakl dla nas wszystkich.
Presja tenisa olimpijskiego jest wyjątkowa. Pomaga wyrównać szanse biednych i odgrywa niebagatelną rolę w uzyskiwaniu zaskakujących wyników. Złóżmy więc hołd niektórym bohaterom pop-upów z poprzedniego tygodnia – na przykład tym drobnym Włochom, Errani i Paolini, którzy przeżyli swój złoty moment w paryskim słońcu.
Paolini (po lewej) i Errani (po prawej) dali Włochom pierwszy złoty medal w tenisie na letnich igrzyskach olimpijskich.
Novak Djoković zaznaczył ostatnie pole na liście życzeń mistrza, zdobywając złoty medal w grze pojedynczej mężczyzn. To zwycięstwo nad jego następcą Carlosem Alcarazem zadecydowało o jego karierze. Djokovic wytrzymał ogromną presję, niedawną kontuzję i wiek (37 lat), aby odnieść niemal idealne zwycięstwo, które zapewniło mu także Złoty Szlem w karierze. Powiedział później: „Prawdopodobnie [to] największe zwycięstwo, jakie kiedykolwiek odniosłem”.
Tommy’ego Paula i Taylora Fritza czy ziemianin pracował dla rozczarowującej drużyny z USA: Fritz rozegrał 10 meczów w trzech dyscyplinach w ciągu ośmiu dni; Paul rywalizował w dziewięciu meczach w ciągu siedmiu dni, w grze pojedynczej i podwójnej.
Paul wyglądał na wystarczająco bystrego, by zdobyć medal w grze pojedynczej, ale w ćwierćfinale znalazł się przeciwko Alcarazowi, który zaledwie kilka tygodni wcześniej na tym samym korcie wygrał Roland Garros. Trochę złagodziło to ból, gdy on i Fritz zdobyli brązowy medal w grze podwójnej.
Zheng Qinwena pokazał, że zemsta najlepiej smakuje na zimno, zostając pierwszym chińskim graczem, który zdobył złoty medal w grze pojedynczej. Jej podróż obejmowała oszałamiające zwycięstwo nad czterokrotną mistrzynią Rolanda Garrosa Igą Świątek (Zheng miał 0-6 przeciwko numer 1 na świecie), a także powrót do zdrowia po stracie punktu meczowego w meczu z Emmą Navarro, która później wywołała zachwyt opinii publicznej krytyka Zhenga.
Auger-Aliassime zdobył dwa brązowe medale na igrzyskach olimpijskich w Paryżu.
Felix Auger-Aliassime został pierwszym Kanadyjczykiem, który dotarł do rundy medalowej w grze pojedynczej, a także zdobył pierwszy w swoim kraju medal tenisowy od czasu, gdy zdobył brąz w grze podwójnej w 2000 r. FAA i Gabriela Dąbrowski zdobyli brąz w grze podwójnej mieszanej.
rakieta do tenisa stołowego
Osiągnięcia Augera-Aliassime w Paryżu cieszą się jeszcze większym zainteresowaniem, biorąc pod uwagę, że jeszcze w marcu znajdował się on poza pierwszą 35-tką oraz dlatego, że glina nie jest jego ulubioną nawierzchnią.
Droga do tytułu w grze mieszanej prowadziła przez rozstawionych z numerem 3 Fritza i Coco Gauff. Powiedziała o występie FAA: „Myślę, że nawet w punkcie meczowym [Felix] oddał naprawdę dobry strzał, którego nie sądzę, aby mógł oddać ponownie, biorąc pod uwagę presję tamtego momentu”.
Donna Vekić Chorwacji ma za sobą długi okres weterana. Czy ktoś od początku obstawiał ją jako finalistkę gry pojedynczej? 28-latka, która niedawno po raz pierwszy znalazła się w półfinale Wimbledonu, wystąpiła w Paryżu, aby zdobyć srebro w grze pojedynczej. W trzeciej rundzie wyeliminowany Gauff z numerem 2.
Andy'ego Murraya (w połączeniu z Danem Evansem w grze podwójnej) nie odszedł łagodnie w stronę zmierzchu emerytury. Fritz i Paul ciągnęli go, kopiąc i wrzeszcząc. Brytyjczycy stracili siedem punktów meczowych w dwóch poprzednich rundach i walczyli do samego końca, mimo dużych szans, w bohaterskim wydarzeniu kończącym karierę Murraya.
„Oczywiście, że chcemy wygrać” – powiedział Fritz po tym, jak wraz z Paulem pokonali Brytyjczyków 6:2, 6:4. „Byliśmy podekscytowani zwycięstwem. Ale smutno jest, że to koniec dla Andy’ego. To ktoś, kogo, jak sądzę, oboje podziwialiśmy od bardzo długiego czasu. To świetny facet. Więc chyba nie jestem zbyt dumny z tego, że to robię.
„Ale jesteśmy tutaj, aby spróbować zdobyć medal”.
Zobacz ten post na Instagramie
Anna Karolina Schmiedłowa była pechowa historia tych igrzysk olimpijskich. Słowaczka nie zdobyła medalu, ale w grze pojedynczej uderzyła znacznie powyżej swojej kategorii wagowej. Kto może zapomnieć, jak zgarbiona w skrajnym wyczerpaniu nie była w stanie nawet świętować swojego epickiego zwycięstwa w trzeciej rundzie nad Rolandem Garrosem i wicemistrzem Wimbledonu Paolinim?
Schmiedlova potwierdziła to zwycięstwem nad mistrzynią Wimbledonu Barborą Krejcikovą, po czym straciła siły w półfinale, przegrywając z Vekić 6:4, 6:0. Nie miała już dość zapasów, aby w meczu o brązowy medal rzucić wyzwanie Świątkowi nr 1, przegrywając 2 i 1.
Rajeev Ram, współpracuje z Austinem Krajickiem, doskonale zna złamane serce i radość rywalizacji olimpijskiej. 40-letni mistrz gry podwójnej, srebrny medalista w grze mieszanej w 2016 roku, miał ostatnią szansę na olimpijskie złoto.
W ćwierćfinale Amerykanie zdenerwowali niezwykle popularną „Nadalcaraz” – hiszpańską drużynę złożoną z Rafaela Nadala i Alcaraz.
„Mogliśmy wykorzystać nasze doświadczenie w grze podwójnej” – powiedział Ram, o tym, jak drużyna zachowała zimną krew w starciu z dwoma wielokrotnymi (a w przypadku Rafy 14-krotnymi) mistrzami Rolanda Garrosa. „Obydwoje graliśmy już w finałach Wielkiego Szlema. Austin grał tu dwa razy na tym korcie. Nie ma 14, ale to wciąż coś na pewno.”
Zespół prowadził Australijczyków Matthew Ebdena i Johna Peersa setem, a w meczu o złoty medal 4:2, ale przegrał.
Zobacz ten post na InstagramiePost udostępniony przez Martę Kostyuk / Martę Kostyuk (@martakostyuk)
Marta Kostiuk , obecnie najwyżej sklasyfikowana Ukrainka na 20. miejscu, spisała się dobrze, docierając do ćwierćfinału po zdenerwowaniu rozstawionej z numerem 7, Greczynki Marii Sakkari. Był to turniej obciążający emocjonalnie dla Ukraińców ze względu na ciągły atak Rosji na ich naród.
Kostiuk poszedł o jedną rundę dalej od rodaczki Eliny Switoliny. Tymczasem mało znane ukraińskie siostry Ludmyła i Nadiia Kichenok grały w tenisa, tracąc tylko jedno zwycięstwo do rundy medalowej.
Sary Errani trwające całe życie marzenia o olimpijskiej chwale zostały udaremnione – dopóki przypadkowa rozmowa nie doprowadziła do nieoczekiwanego kontaktu z wieśniaczką Paolini. Teraz kobiety są złotymi medalistami, a odroczone marzenia 37-letniego Errani spełniają się.
„Dla mnie igrzyska olimpijskie zawsze były czymś wyjątkowym, a wygrana w nich byłaby warta więcej niż turnieje wielkoszlemowe, które wygrałem (jako gracz w grze podwójnej)” – powiedział Sportal.Eu po półfinałach Errani, który obecnie jest posiadaczem złotego szlema w karierze . „Próbowałem przez tyle lat, aż znalazłem Jasmine i zaraziłem ją moim olimpijskim… entuzjazmem”.
jakiego rozmiaru uchwytu do tenisa potrzebuję
