Położony w uroczym krajobrazie północno-zachodnich Niemiec, innowacyjny turniej na kortach trawiastych, uwielbiany zarówno przez graczy, jak i fanów, osiągnął trzy dekady doskonałości.
RETROSPEKCJE 2019: Federer zdobywa 10. trofeum Halle.
HALLE, Niemcy — W 1993 roku ambitna wizja, którą podzielali Gerhard Weber, Ralf Weber i Udo Hardieck, oficjalnie narodziła się w Halle (Westfalia), kiedy podczas inauguracyjnego turnieju Gerry Weber Open odbito pierwszą piłkę tenisową. Trzydzieści lat później słynny turniej na kortach trawiastych jest nieodzownym elementem ATP Tour, dumą Nadrenii Północnej-Westfalii i na zawsze powiązany z 20-krotnym głównym mistrzem.
W tym tygodniu impreza ATP 500, nazwana teraz Terra Wortmann Open, powita w swoich bramach posiadacza trzymilionowego biletu. Imponująca liczba, ale nie zaskakująca – ponieważ ten turniej wprowadzał innowacje i rozwijał się z czasem, rozumiał potrzeby swoich graczy i patronów oraz ufał swojemu kręgosłupowi, jakim jest oddany zespół za kulisami.
Przewodnik po rozmiarach rakiet tenisowych dla juniorów
Ze swojego punktu obserwacyjnego Phil Thorn mógłby napisać książkę o rozpoczęciu imprezy. Syn doświadczonego zielonego bramkarza, Thorn skorzystał z szansy stworzenia czegoś od podstaw po zdobyciu bezcennego praktycznego doświadczenia na Wimbledonie i Surbitonie. Mając mniej niż rok na uporządkowanie sądów, skondensowana oś czasu sprawiła, że Thorn miał mnóstwo bólów głowy do rozwiązania i nieprzespane noce do otrzepania. Podobnie jak puzzle, skomplikowane elementy muszą się połączyć, aby można było grać na korcie trawiastym, nie mówiąc już o poziomie ATP — dobra struktura gleby, odpowiednie odmiany trawy, niezawodny system odwadniający i zrozumienie, jak dbać o nawierzchnię z tygodnia na tydzień są niezbędne wśród ruchomych części.
„Już samo zbudowanie 10 kortów, stadionu i wszystkiego wokół, przygotowanie wszystkiego było niewiarygodnym osiągnięciem w tak krótkim czasie”, mówi Thorn. „Mamy wysoką zawartość gliny, aby piłka mogła się odbijać. Nie można po prostu zbudować kortu tenisowego z piasku, co byłoby miłe, jak boisko do piłki nożnej, gdzie można go po prostu podlewać, podlewać i podlewać”.
Widok z lotu ptaka na inauguracyjne zawody ATP Halle.
© TERRA WORTMANN OTWARTA
Zaczynając jako hostessa, a później awansując na głównego rzecznika prasowego, koleżanka z zespołu, May Arnold-Enders, uśmiecha się, wspominając wczesne lata. Pierwsze biuro akredytacyjne składało się z prowizorycznej konfiguracji z parą stolików. Nie było poczty e-mail ani mediów społecznościowych, więc Arnold-Enders i jej współpracownik przesyłali faksem wyniki turniejów i notatki z meczów pod koniec każdego wieczoru, często po pierwszej w nocy, gdy Arnold-Enders i jej współpracownicy przechodzili przez krzywą uczenia się organizowania nowego wydarzenia, mogły być inspirowane tylko ogromnym szumem, który zalał stronę.
„Ludzie nie wiedzieli, że coś takiego może być tutaj, w tej okolicy. Posiadanie tego stadionu było naprawdę wielką sprawą” — mówi Arnold-Enders. 'Pan. Tym razem Weber wykonał naprawdę świetną robotę. Wszyscy byli podekscytowani.
Od pierwszego dnia Wolfgang Rudolf został poproszony o udokumentowanie wydarzenia za jego obiektywem. Fotograf dla lokalnej gazety w pobliskim Bielefeld do 2020 roku, Rudolf śmieje się z czasu, kiedy Marc Rosset pozostawił zbyt wiele własnego śladu na korcie głównym, a później opowiada o pamiętnym środowym wymyciu, które utkwiło mu w pamięci.
„Cały dzień padał deszcz i nie było żadnego meczu, więc trudno było potem wszystko zorganizować, żeby dokończyć” – mówi w tłumaczeniu dostarczonym przez Arnold-Enders. „Ralf Weber każdemu, kto miał kartę wstępu na tę środę, dał za darmo karty na następny rok”.
Ponieważ Thorn, Arnold-Enders i Rudolf dołożyli wszelkich starań, aby urzeczywistnić wizję swoich przysłowiowych ojców założycieli, był to dopiero początek większych aspiracji, które nadejdą.
Henri Leconte jest pierwszym mistrzem Halle w grze pojedynczej po pokonaniu Andrieja Miedwiediewa w finale w 1993 roku.
© TERRA WORTMANN OTWARTA
W drugim roku ryzyko pustego dnia gry było już wykluczone. Kort stadionu został zmodernizowany dzięki przełomowemu rozsuwanemu dachowi, planowi, na który organizatorzy Wimbledonu spojrzeli wiele lat później, przekształcając kort centralny. Częściowo dzięki przezorności wieloletniego mentora Arnolda-Endersa, Franka Hofena, pracujące media wkrótce uzyskały dostęp do dziesiątek stacji roboczych, dużej sali do konferencji prasowych, dedykowanej kawiarni i ekskluzywnego widoku na główny kort. W ciągu ostatnich 11 lat Ines Schnuchel, która pomaga w zarządzaniu biurkiem centrum multimedialnego w firmie Arnold-Enders, chętnie oferuje osobiste wycieczki po obiekcie dla osób, które po raz pierwszy go odwiedzają.
Zaledwie kilka kroków od kortów, otwarcie nowego hotelu dla graczy w 1994 roku wyeliminowało potrzebę codziennych dojazdów. Ta niezrównana wygoda została dodatkowo rozszerzona na zawodników, którzy dziś rozgrzewają się, rozgrywają mecze, wypełniają obowiązki medialne, chodzą na siłownię, jedzą ze swoją drużyną i spędzają czas w salonie dla graczy, a wszystko to w tym samym budynku. Dla spragnionych relaksu przygotowano również bar-salon i dyskotekę.
„To, co się wyróżnia, to cały kompleks. To bardzo szczególne dla nas, graczy. To bardzo miłe, że hotel jest bezpośrednio na miejscu” – powiedział Dominic Thiem przed meczem pierwszej rundy w tym tygodniu. „Naprawdę dobrze jest dla nas, jeśli mamy długi dzień treningowy lub ciężki mecz, aby po prostu przejść 10, 50 metrów. Wszystko możemy załatwić w jednym miejscu.”
Spokojna atmosfera turnieju o ugruntowanej pozycji w uroczej okolicy to zmiana scenerii — i tempa — która przyciąga niektórych graczy. Weźmy na przykład Andrieja Rublowa, który z zadowoleniem przyjmuje rzadką okazję do oderwania się od wielkomiejskiego zgiełku, z którym wiąże się większość wydarzeń.
„Jest mega cicho. Czasami potrzebne są takie turnieje, w których panuje piękna, miła i luźna atmosfera” – uważa numer 7 na świecie. „Duże miasta [są] pełne ludzi. Próbujesz tam iść na kolację, jest pełno ludzi, a tutaj czujesz spokój. To idealne miejsce, aby przygotować się i naładować psychicznie na coś wielkiego, co nadchodzi”.
Na terenie każdy znajdzie coś dla siebie.
© Matta Fitzgeralda
Echa Thiema: „Przez większość sezonu jesteśmy w dużych miastach. W pewnym momencie jest to dobra energia, w innym momencie jest to wyczerpujące. To bardzo stresujące być tak długo w dużych miastach. Tutaj wszyscy są raczej zrelaksowani i nie ma długich przejażdżek. Nie ma tak dużego stresu, nie jest tak gorączkowo. To bardzo miły tydzień w porównaniu z innymi.”
Dla Jana-Lennarda Struffa Halle jest bardzo blisko zorganizowania turnieju w rodzinnym mieście. Wychowany około godziny na południe w Warstein, więź Struffa z klubem pogłębiała się, gdy rozwijał swoją grę. Miał wiele okazji do ćwiczeń z najlepszymi zawodowcami; na tym terenie rozegrał swój pierwszy turniej juniorów na trawie; a dyrektor turnieju Ralf Weber dał Struffowi pierwszą szansę na kwalifikacje ATP w 2009 roku.
„Halle było bardzo, bardzo ważne dla mnie jako młodego zawodnika. Zawsze czułem się bardzo szczęśliwy, przyjeżdżając na turniej. Znam tu wiele twarzy – mówi. „Mnie osobiście miejsce, w którym mieszkam, również jest spokojniejsze. Myślę, że każdy gracz docenia to wydarzenie, ponieważ jest trochę spokojniejsze, trochę cichsze. Nie na trybunach, bo kibice są wspaniali. Z tego, co słyszę od graczy, wszyscy czują się tutaj bardzo mile widziani. To jak strefa rodzinna.”
Countryman Alexander Zverev zgadza się ze Struffem, dodając: „To jest bardzo zorientowane na rodzinę. To największy turniej, jaki mamy. Atmosfera jest niesamowita – bardzo duży stadion, który przez większość czasu jest wyprzedany. Myślę, że to czyni go wyjątkowym”.
wskazówki dotyczące serwisu tenisowego
To idealne miejsce, aby przygotować się i naładować psychicznie na coś wielkiego, co nadchodzi. —Andriej Rublow
Fani przybywający na to wydarzenie mają wiele do powiedzenia w kwestii kolejności gry, zwłaszcza jeśli chodzi o przejadanie się. Bagietki z regionalną szynką w ofercie są przygotowywane na zamówienie przez jednego doświadczonego sprzedawcę. W innym namiocie serwowane są kiełbaski i currywursty, a pobliskie stoiska z jedzeniem oferują lżejsze precle i świeże truskawki z bitą śmietaną. Wspólny obszar z leżakami i zacienionymi stołami otoczony jest większą liczbą opcji, w tym naleśników, dań z makaronu, pizzy i, jak zgadliście, piwa.
Gościnność od dawna jest częścią DNA wydarzenia dla uczestników poszukujących najwyższej jakości wrażeń. Niektórzy posiadacze biletów VIP wolą ochłodzić się w eleganckiej przestrzeni wyłożonej obitymi stołami i krzesłami, gdzie czeka wybór szampana, wina i piwa. Ci, którzy mają 45 lat, spędzają czas na zewnątrz i rozkoszują się słońcem przy koktajlu z „Mojitoman Ibiza” w barze na plaży.
Posiadacze biletów z trudem wracają do domu z pustymi rękami. Nie brakuje towarów, od wyboru najnowszej kolekcji każdej liczącej się marki tenisowej po wybór pamiątki przed turniejem. Golfiści mogą przetestować puttery, a goście, którzy potrzebują nowej teczki, letniej czapki lub dzianinowej kurtki, mogą mieć szczęście. Gracze zobowiązują fanów stojących wzdłuż ścieżki prowadzącej do hotelu Courts, a po drugiej stronie kolejni łowcy autografów czekają, aby zobaczyć, która znajoma twarz pojawi się w szatni.
W środę był to nie kto inny jak Roger Federer. Szwajcar, który zawiesił swoją rakietę podczas zeszłorocznego Pucharu Lavera, zebrał setki podpisów po tym, jak został uhonorowany w OWL Arena przez Webera za rekordowe 10 tytułów turniejowych. Trzynaście lat wcześniej Weber podpisał z Federerem dożywotnią umowę z tym wydarzeniem. Gwarantowany udział Federera dodał kolejny poziom intrygi do turnieju, a inwestycja opłaciła się na więcej niż jeden sposób. Federer odebrał połowę swoich koron Halle po podpisaniu umowy, a do 2015 roku status turnieju został podniesiony przez ATP z 250 do 500.
Federer przytula maskotkę Gerry'ego Berry'ego po tym, jak został przedstawiony w środę.
© Matta Fitzgeralda
Kiedy tenis nie jest włączony, OWL Arena przez cały rok organizuje szereg występów muzycznych. Piłka ręczna, boks i koszykówka to tylko niektóre z innych sportów, których mieszkańcy mogli doświadczyć w przeszłości. Pod nadzorem Thorna podłoga konstrukcji zostaje wyłączona, aby ułatwić wielofunkcyjną rozrywkę. Unikalna koncepcja: przenośne boisko trawiaste.
„Sąd, który faktycznie możemy przenieść. To wszystko przynosi problemy, ale przyniosło też wiele sukcesów” — mówi Thorn. „Powiedziałem naszemu dyrektorowi turnieju na początku tego tygodnia:„ Nawet po 30 latach nadal wygląda niesamowicie, kiedy tu wchodzisz ”.
Rudolf, którego zdjęcia pierwszych 29 mistrzów zdobią ścianę w sali konferencyjnej, rozkoszuje się dynamiką zespołu kierowanego przez Webera.
„Zawsze jesteśmy tymi samymi ludźmi” – mówi. „Jesteśmy wielką rodziną i cieszymy się, że zobaczymy się w przyszłym roku, w przyszłym roku i tak dalej”.
O tym, co sprawia jej największą radość w czasie pracy, Arnold-Enders pokornie mówi: „Wszystko. Moi koledzy, atmosfera, zawodnicy, Roger Federer. Wszystko jest w porządku, a my naprawdę ciężko pracujemy.
Trzy miliony biletów, trzy dekady i jeszcze więcej — ta ciężka praca zasługuje na Halle lub dwa lub 30.
Specjalne podziękowania: Fabienne Benoit, Martin Dagahs, Anja Gollan, Nele Kanke
