Jak czytać manometr aneroidowy

Manometr aneroidowy to urządzenie używane przez lekarzy do pomiaru ciśnienia krwi, czyli siły wywieranej na ściany tętnic, gdy serce pompuje krew do całego ciała. Manometr aneroidowy jest jednym z trzech głównych typów ciśnieniomierza; zarówno manometry aneroidowe, jak i manometry rtęciowe muszą być odczytywane ręcznie i są używane prawie w ten sam sposób, podczas gdy trzeci, cyfrowy ciśnieniomierz, jest automatyczny. Manometry cyfrowe są łatwiejsze w użyciu, ale manometry rtęciowe i aneroidowe są dokładniejsze, chociaż manometry aneroidowe wymagają częstszej kalibracji. Ciśnienie krwi jest rejestrowane w milimetrach słupa rtęci (lub mmHg) i różni się w zależności od wieku pacjenta, jego aktywności, postawy, stosowanych leków lub istniejących wcześniej chorób.

Kroki

Część jeden z 3: Przygotowanie pacjenta i sprzętu

1. jeden Sprawdź, czy manometr aneroidowy jest prawidłowo skalibrowany. Patrząc na tarczę, przed rozpoczęciem upewnij się, że znajduje się na zerowej linii bazowej. Jeśli tak nie jest, należy go skalibrować za pomocą manometru rtęciowego. Podłącz go za pomocą złącza Y, a po przesunięciu pokrętła sprawdź ciśnienie przy kilku odczytach na obu miernikach, aby upewnić się, że manometr aneroidowy pasuje do manometru rtęciowego.
2. 2 Wybierz mankiet o odpowiednim rozmiarze. Więksi pacjenci będą potrzebować większych mankietów; w przeciwnym razie ciśnienie krwi będzie wyższe niż w rzeczywistości. Podobnie, mniejsi pacjenci będą potrzebować mniejszych mankietów; w przeciwnym razie ich ciśnienie krwi będzie niższe niż w rzeczywistości.
   • Aby wybrać odpowiedni rozmiar mankietu, zmierz pęcherz mankietu na ramieniu pacjenta. Pęcherz to część mankietu, przez którą dostaje się do niego powietrze. Pęcherz powinien obejść co najmniej 80 procent ramienia pacjenta.
3. 3 Powiedz pacjentowi, co robisz. Powinieneś wykonać ten krok, nawet jeśli uważasz, że pacjent nie słyszy Cię z powodu utraty przytomności. Powiedz pacjentowi, że zamierzasz użyć mankietu do pomiaru ciśnienia krwi i że poczuje ucisk z mankietu.
   • Przypomnij pacjentowi, że nie powinien rozmawiać podczas mierzenia ciśnienia krwi.
   • Spróbuj uspokoić niespokojnego pacjenta, pytając o jego dzień lub coś, co lubi. Możesz również poprosić go, aby wziął kilka głębokich oddechów, aby go zrelaksować. Jeśli weźmiesz odczyt, gdy nadal jest niespokojny, może to dać fałszywie wysoki wynik. Niemniej jednak niektórzy pacjenci zawsze będą się denerwować w gabinecie lekarskim.
   • Jeśli pacjent jest bardzo niespokojny, spróbuj dać mu pięć minut na relaks i wyciszenie.
4. 4 Zadaj pacjentowi pytania. Zapytaj, czy pacjent pił alkohol lub palił papierosa w ciągu 15 minut przed badaniem. Te dwie czynności mogą wpływać na odczyt. Zapytaj również pacjentkę, czy przyjmuje jakieś leki, które mogą wpływać na odczyty ciśnienia krwi.
5. 5 Ustaw pacjenta w odpowiedniej pozycji. Pacjent może stać, siedzieć lub leżeć. Jeśli pacjent siedzi, ramię powinno być zgięte w łokciu, a stopy powinny płasko przylegać do podłogi. Upewnij się, że ramię spoczywa na tym samym poziomie w sercu. Jeśli pacjent podpiera własne ramię, może to prowadzić do fałszywego odczytu.
   • Ramię pacjenta powinno być odsłonięte od ograniczającego ubioru, a rękawy jakiegokolwiek ubrania powinny być wygodnie podwinięte. Upewnij się jednak, że zwinięta odzież nie odcina dopływu krwi.
   • Ramię powinno być lekko zgięte w łokciu i podparte podczas odczytu na płaskiej, stabilnej powierzchni.
   • Upewnij się, że pacjent jest wygodny w tej pozycji. Jeśli tak nie jest, odczyt może być fałszywie wysoki.
6. 6 Wyśrodkuj mankiet nad tętnicą ramienną. Znajdź środek pęcherza, składając go na pół. Upewnij się, że nie ma już w nim powietrza. Dotknij palcami tętnicy ramiennej (dużej tętnicy po wewnętrznej stronie łokcia). Umieść środek pęcherza bezpośrednio nad tętnicą ramienną.
7. 7 Owiń mankiet wokół ramienia pacjenta. Owiń mankiet manometru ciasno wokół odsłoniętego ramienia pacjenta. Dolna krawędź mankietu powinna znajdować się około jeden cal powyżej zgięcia łokcia.
   • Mankiet powinien być dość ciasny, aby uzyskać dokładny odczyt. Powinien być na tyle ciasny, aby trudno było włożyć dwa palce pod brzeg mankietu.
   Reklama

Część 2 z 3: Czytanie

1. jeden Poczuj puls. Połóż palce na tętnicy ramiennej. Trzymaj je tam, aż poczujesz puls, zwany pulsem promieniowym.
2. 2 Wpompuj powietrze do mankietu. Ten krok należy wykonać szybko. Powinieneś pozwolić mankietowi osiągnąć punkt, w którym nie możesz już poczuć tętna promieniowego. Zanotuj ciśnienie w mmHg. To ciśnienie jest ogólnym wskaźnikiem ciśnienia skurczowego.
3. 3 Usuń powietrze z mankietu. Wypuść powietrze z mankietu. Dodaj 30 mmHg do poprzedniego odczytu. Oznacza to, że jeśli straciłeś puls przy 120 mmHg, dodaj 30, aby osiągnąć 150 mmHg.
   • Jeśli nie chcesz brać tego dwa razy, standardowym zaleceniem jest napompowanie do 180 mmHg.
4. 4 Umieścić dzwonek stetoskopowy na tętnicy ramiennej. Dzwonek stetoskopu należy przytrzymać na skórze pacjenta tuż poniżej krawędzi mankietu. Powinien skupiać się na tętnicy ramiennej, aby można było słyszeć przepływ krwi.
   • Nigdy nie używaj kciuka do przytrzymywania główki stetoskopu na miejscu. Kciuk ma własny puls, który może zakłócać zdolność słyszenia tętna pacjenta. Zamiast tego przytrzymaj stetoskop palcem wskazującym i środkowym.
5. 5 Ponownie napompuj mankiet. Szybko dodawać powietrze do mankietu, aż osiągnie wartość znalezioną przez dodanie 30 mmHg. Po trafieniu tej liczby przestań dodawać powietrze.
6. 6 Powoli wypuść powietrze. Pozwól, aby powietrze wypływało z mankietu w tempie 2–3 mmHg na sekundę. Podczas opróżniania upewnij się, że słuchasz w stetoskopie.
7. 7 Zwróć uwagę, kiedy zaczyna się dźwięk. Powinieneś usłyszeć odgłos stukania lub bicia, zwany odgłosami „Korotkowa”. Kiedy zacznie się ten dźwięk, zwróć uwagę na odczyt na tarczy. Ten odczyt to ciśnienie skurczowe.
   • Liczba skurczowa reprezentuje ciśnienie wywierane przez krew na ściany tętnicy po uderzeniu serca lub skurczu.
8. 8 Zwróć uwagę, kiedy dźwięk ustaje. Po rozpoczęciu bicia, w pewnym momencie usłyszysz szum lub „świst”. Kiedy nie możesz już usłyszeć tego dźwięku, odczytem jest ciśnienie rozkurczowe. Zwróć też uwagę na tę liczbę. Wypuść resztę powietrza.
   • Liczba rozkurczowa oznacza ciśnienie, które krew wywiera na ściany tętnicy, gdy serce rozluźnia się między skurczami.
9. 9 Zapisz pomiary. Zapisz najwyższe i najniższe liczby, a także rozmiar używanego mankietu. Napisz również, jakie ramię było używane i w jakiej pozycji był pacjent.
10. 10 Ponownie weź ciśnienie, jeśli jest wysokie. Jeśli jest wysokie, należy dodatkowo dwukrotnie zmierzyć ciśnienie krwi; poczekaj kilka minut pomiędzy odczytami. Jako ostateczny odczyt przyjmij średnią z dwóch ostatnich odczytów. Jeśli wynik końcowy jest wysoki, pacjent powinien monitorować ciśnienie krwi, aby określić, czy może mieć nadciśnienie. Należy pamiętać, że dwa do trzech testów to za mało, aby określić nadciśnienie.
    • Pacjentka powinna zapisywać ciśnienie krwi przez dwa do trzech tygodni i zapisywać wyniki oraz przekazywać te informacje swojemu lekarzowi w celu postawienia właściwej diagnozy.
    Reklama

Część 3 z 3: Czytanie i rozumienie wyników

1. jeden Zrozum tarczę. Tarcza ma zakres od 0 mmHg do około 300 mmHg. Nie powinieneś potrzebować liczb znacznie przekraczających 200, ponieważ nawet ciśnienie skurczowe powyżej 180 stanowi nagły wypadek.
2. 2 Wiesz, jak zapisywać ciśnienie krwi. Ciśnienie krwi jest zapisywane jako pierwsze ciśnienie skurczowe. Zwykle następuje po nim ukośnik i ciśnienie rozkurczowe. Na przykład normalne ciśnienie krwi wskazywałoby 115/75.
3. 3 Dowiedz się, co stanowi nadciśnienie. Wysokie ciśnienie krwi w 1. etapie (zwane również nadciśnieniem) wynosi od 140 do 159 w przypadku ciśnienia skurczowego i od 90 do 99 w przypadku ciśnienia rozkurczowego. Wysokie ciśnienie krwi w stopniu 2 wynosi 160 lub więcej przy ciśnieniu skurczowym i 100 lub więcej przy ciśnieniu rozkurczowym. Jeśli mierzysz własne ciśnienie krwi, udaj się na pogotowie, jeśli ciśnienie skurczowe przekracza 180 lub ciśnienie rozkurczowe przekracza 110.
   • Stan przednadciśnieniowy waha się od 120 do 139 przy ciśnieniu skurczowym i od 80 do 89 przy ciśnieniu rozkurczowym. Normalny zakres ciśnienia krwi jest mniejszy, chociaż ciśnienie krwi może być zbyt niskie.
   • Lekarze nie mają dokładnego zakresu niskiego ciśnienia krwi. Ogólnie rzecz biorąc, niskie ciśnienie krwi jest problemem tylko wtedy, gdy masz objawy. Objawy obejmują zawroty głowy, niezdolność do koncentracji, pragnienie, zmęczenie, nudności, szybki oddech i niewyraźne widzenie.
   Reklama

Pytania i odpowiedzi społeczności

Szukaj Dodaj nowe pytanie Zadaj pytanie Pozostało 200 znaków Dołącz swój adres e-mail, aby otrzymać wiadomość z odpowiedzią na to pytanie. Zatwierdź
Reklama