Kontynuując naszą serię o największych tenisistach wszechczasów, oto 11 miejsce na naszej liście.
Nr 11 – Dwór Małgorzaty
24 singlowe tytuły Grand Slam, 62 połączone trofea Major (single, deble i mieszane deble), 192 tytuły w turniejach pojedynczych, kalendarz Grand Slam i procent wygranych w karierze w singlu wynoszący 91,74% (1177 wygranych do 106 przegranych). Może to brzmieć jak połączony rekord kilku (a może 3 lub 4) wszech czasów świetnych graczy; by spojrzeć na to z innej perspektywy, Monica Seles, Venus Williams i Justine Henin, trzy kobiety, które do tej pory wystąpiły w tej serii, wygrały łącznie 23 singlowe tytuły szlemowe i 139 tytułów singlowych, a żadna z nich nie ma nawet kariery Grand Slam , nie mówiąc już o kalendarzu. Więc wybacz mój język, ale kiedy pierwszy raz się tego nauczyłem wszystko z tych płyt należało do jednej osoby, nie mogłem powstrzymać się od wykrzyknięcia: Czy ty f&^%*&@$ żartujesz sobie? Margaret Court, od wieków szanowana, czasami krytykowana mistrzyni Australii, może mieć na ciebie taki wpływ.
Court, która przed ślubem nosiła nazwisko Margaret Smith, wygrała prawie wszystko, co było do wygrania w tenisie. Wygrała wszystkie cztery Majors w singlu, raz robiąc to nawet w tym samym roku (1970), ale wygrała także wszystkie cztery Majors w deblu ORAZ wszystkie cztery Majors w deblu mieszanym, kończąc w ten sposób karierę „zestaw pudełkowy”. I oczywiście, dwóch innych graczy mogło osiągnąć ten wyczyn (Martina Navratilova i Doris Hart), ale zrozumcie – Court był jedynym graczem, który ukończył karierę bokserską dwa razy over - wygrała każdy z 12 Wielkich Szlemów co najmniej dwa razy. I czekaj, robi się jeszcze bardziej surrealistycznie. Rok po wygraniu Kalendarza Wielkiego Szlema w 1970 roku Court dotarł do finału Wimbledonu gdy była w ciąży z pierwszym dzieckiem . Tak, przegrała ten mecz z Evonne Goolagong Cawley, ale jeśli wiesz cokolwiek o tym, jak ludzkie ciało reaguje na ciążę, wiesz, jak niesamowicie trudne musiało być dla Courta nawet dotarcie do finału. A wszystko to – Calendar Slam, drugi „zestaw pudełkowy”, niesamowity finał Wimbledonu z 1971 roku – nastąpił po dwuletniej przerwie od gry Courta w latach 1966-1968. „Ridiculous” nawet nie zaczyna opisywać to.
Ten kort jest najbardziej utytułowanym tenisistą wszechczasów – mężczyzną lub kobietą – prawie nie podlega dyskusji. Jej lista osiągnięć zawodowych sprawia, że Roger Federer i Steffi Graf wyglądają jak dzieci w pieluchach. Dlaczego w takim razie zajmuje stosunkowo niską pozycję w tej serii? Po pierwsze, większość zapisów Courta (z wyjątkiem Kalendarza, który jest tak uzasadniony, jak tylko może być) pojawiła się przed erą Open, w czasie, gdy profesjonalni gracze nie mieli wstępu do Majors. Co więcej, z jej 24 singli Slam, 11 trafiło na Australian Open, który miał, hm, status drugiej klasy, zanim został przeniesiony z grudniowego miejsca na styczniowy. Court wygrała wszystko, ale bardzo często nie musiała mierzyć się z najlepszą możliwą konkurencją, aby wygrać.
Mimo to statystyki nie kłamią, jak to się mówi, a Court zasługuje na miejsce na każdej liście najlepszych tenisistów wszechczasów, opierając się tylko na jej pozornie nie do pokonania rekordach. Być może nie musiała stawić czoła najlepszej konkurencji przez większość swojej kariery, ale nadal radziła sobie lepiej niż którykolwiek z graczy, z którym musiała się zmierzyć. Dużo, dużo lepiej. Trzeba było zobaczyć jej ruchy na boisku, aby uwierzyć – podobnie jak większość jej rówieśników po męskiej stronie, Court przeniósł atletykę i inteligencję dworską na zupełnie nowy poziom. Skończyła aż 7 lat swojej kariery na pierwszym miejscu na świecie, a w okresie jej świetności wśród rówieśników po prostu nie było nikogo, kto mógłby rzucić jej wyzwanie z czymkolwiek przypominającym konsekwencję.
Choć może to być kuszące (czy to nie „postępowa” nazwa tej gry w dzisiejszych czasach?), Nie zamierzam odbierać Trybunałowi żadnych punktów za jej nadgorliwe i głośno głoszone chrześcijańskie poglądy. Kort tenisowy nie miał nic wspólnego z jej religią ani z jej naleganiem na publiczne lekceważenie wszystkiego, co uważała za niechrześcijańskie, a każda próba zmniejszenia jej wkładu w grę z powodu jej pozornie bigoteryjnych opinii byłaby równie śmiesznie niewłaściwa, jak głosy wzywające do zmiana nazwy Margaret Court Arena z powodu jej niedawnej tyrady przeciwko homoseksualizmowi. Court był najpierw tenisistą, a później religijnym fanatykiem.
To zabawne, że niektórzy ludzie mogą uznać Courta za najlepszego gracza wszechczasów, podczas gdy inni mogą nawet nie uważać go za godnego wymienienia go jednym tchem jako elity tenisa. Chyba żaden inny tenisista nie ma tak polaryzujących zwolenników, jak Australijczyk o ostrym języku. Dlatego pod wieloma względami ma sens, aby umieścić Courta gdzieś pośrodku tej listy. Court zbudował życiorys kariery, który zbliżył się niebezpiecznie do poziomów nadprzyrodzonych, ale brakowało jej tych niematerialnych cech niezbędnych do tego, by być powszechnie uznaną mistrzynią wszechczasów. Ale hej, to niekoniecznie jest zła rzecz – my, śmiertelnicy, nie narzekalibyśmy ani trochę, gdybyśmy mieli problemy, które ma Margaret Court.
A teraz spójrz na ten hołd wideo na temat Courta, który w 4 krótkie minuty właściwie podsumowuje wszystko o osobowości i karierze Courta.
Oto inni gracze, którym udało się do tej pory:
nr 20 - Wenus Williams; nr 19 - Justine Henin; nr 18 - Ken Rosewall; nr 17 - Andre Agassi; nr 16 - Pancho Gonzales; nr 15 - Monica Seles; nr 14 - John McEnroe; nr 13 - Iwan Lendl; Nr 12 - Jimmy Connors
Przeczytaj szczegółowe opisy wszystkich graczy z tej listy tutaj:
Najwięksi tenisiści wszech czasów
