1995: To wtedy Pete Sampras oficjalnie przejął klucze do dziedzińca centralnego od Borisa Beckera.
Ten artykuł nie dotyczy tego, ile szlemów wygrał Pete Sampras. Ten artykuł nie dotyczy tego, co zrobił, na którym korcie, przeciwko któremu przeciwnikowi i na jakiej powierzchni. W tym artykule nie będziemy mówić o tym, ile tygodni pozostał na szczycie gry. To są znane fakty. Statystyki nie wystarczą, by oddać sprawiedliwość człowiekowi, którego gra poruszyła tenisa w zawrotnym tempie.
Ten artykuł jest po prostu o pięknie jego gry io tym, jaki był jako osoba.
Sampras postanowił zagrać w tenisa w czasie, gdy niezmiennie spotykał wszystkich innych mężczyzn, z którymi był porównywany po przejściu na emeryturę. Walczył z trio Connors, Borg i McEnroe, a następnie z Lendlem w latach osiemdziesiątych i wczesnych dziewięćdziesiątych. Walczył ze swoimi współczesnymi rywalami, takimi jak Agassi, Courier, Ivanisevic, Rafter i Cash. Ocierał się o rakiety z bohaterami początku 2000 roku, w których zmierzył się z Safinem, Hewittem, Moyą, Ferrero i młodym Federerem.
Kiedy opuścił grę w 2002 roku, zostawił góry ponad resztą, z osiągnięciami, o których tenis będzie mówił przez resztę swojej przyszłości.
Co dało człowiekowi wolę dojścia na szczyt gry? Wspomniał o tym w swojej autobiografii. Cytując samą legendę, urodziłem się, by grać w tenisa.
grać w tenisa stołowego online
Sampras podążył ścieżką Bjorna Borga, aby stworzyć zabójczą kombinację lodowatego zachowania na korcie i równie brutalnej gry, aby zdominować tenis na prawie dwie dekady.
Najlepszą częścią jego gry było to, że była to najbardziej otwarta gra, jaką widział tenis. Wszyscy znali jego strzały. Wszyscy wiedzieli, w czym był dobry. Wszyscy wiedzieli, gdzie był trochę słaby.
Był tak dobry, że pokonanie go pomimo tej boskiej wiedzy było prawie niemożliwe.
Sampras przez całe życie grał wszystkie swoje uderzenia jednym chwytem i jednym modelem rakiety. Trzymał kontynentalny chwyt, który jest idealny dla zagrywek i wolejaków, ale sprawia, że podstawowe pojedynki popularne w dzisiejszych czasach topspinów są nieco trudniejsze.
Używał rakiety Wilson Pro Staff, która ważyła blisko 400 gramów i była naciągnięta na 72. Należy podkreślić, że rakieta i naprężenie wystarczą, aby po kilku rajdach zwykły tenisista stracił przytomność. Pod koniec kariery Samprasa przedramię było wielkości pomniejszego działa.
dla mnie najlepsza rakieta tenisowa
Tym, co uczyniło Samprasa tak groźnym wrogiem, był przede wszystkim jego serwis. Był jednym z tych nielicznych graczy, którzy nie widzieli sensu w zmniejszeniu prędkości z drugiego serwisu.
Znany szczególnie z serwowania asów w czasach ekstremalnej presji, Sampras był dobrze znany ze swoich kombinacji serwów i woleja. Kopnął drugi serwis poza zasięgiem lub odbił się i rzucił się do siatki, aby wykończyć punkt. Dlatego odniósł tak wiele sukcesów na kortach trawiastych i twardych. Zagrywał punkty, które były szybkie i kończył gry serwisowe w mgnieniu oka.
Jego kolejną najważniejszą bronią był zasięg i forhend. Sampras rzucał się w piłki, które wydawały się być poza zasięgiem, aby uderzać biegnącymi forhendami, które były legendą.
Nadludzko odpowiedni dla sportowca swojego pokolenia, Sampras przestrzegał ścisłej diety i rutyny treningowej, sypiając po 13 godzin dziennie. Jego coroczna uczta w postaci cheeseburgera po każdym Wimbledonie również była bardzo sławna.
Jego mentalność na korcie była pod wieloma względami dokładnie taka jak Borg czy Federer. Był niewzruszony. Ale ludzie popełnili poważny błąd w ocenie, nazywając go nudnym.
Prawdziwi miłośnicy tenisa wiedzą, że grą Pete'a był Joga Bonito. Jego gra była piękna pod każdym względem. Nawet jeśli ktoś ogląda jeden z jego starych meczów, prostota płaskiego bekhendu i głębokie uderzenia w ziemię wraz z czystą dominacją w sieci sprawiają, że oglądanie go jest ucztą dla oczu. Tak bardzo różnił się od Andre Agassiego, jego najbardziej zaciekłego rywala, że Nike nakręcił miliony reklam z ich obu. Byli pionierami najbardziej kultowych reklam tenisowych Nike wszechczasów.
jak umieścić piłki tenisowe na nogach chodzika
Pete Sampras w końcu stał się nieco bardziej otwarty na publiczność. Jego emocjonalny mecz z Courierem w Australii i żartobliwość na ostatnich wystawach w Madison Square Garden pokazały jego lżejszą stronę.
Sampras kończy dziś 42 lata. Zawsze będzie bohaterem dla tych urodzonych w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych, którzy dorastali, czekając na rozpoczęcie każdego roku Wimbledonu, aby zobaczyć jego bohaterstwo.
Może nadejdzie dzień, w którym zgodzi się wrócić do tenisa, być może jako trener lub ekspert dla kanału informacyjnego. Ale nikt nie zaprzeczy, że w dniu, w którym ponownie wejdzie do gry, tenis ustąpi miejsca królowi, który opuścił królestwo z podniesioną głową i nie ma powodu, by oglądać się za siebie, z kieszeniami pełnymi 14 Majorów, najwyższych ze wszystkich udało się zebrać do tego czasu.
