Eugenie Bouchard po przegranej w pierwszej rundzie z Ying Ying Duan (Wimbledon 2015)
W sporcie sensacyjne zwycięstwo i bolesna porażka mogą sprawić, że sportowiec stanie się tematem całego miasta. Rozmowa może być wylewną pochwałą lub zjadliwą krytyką. A dla wyczynowego sportowca, który jest cynosurem wszystkich sportowych oczu, pojawiają się one cyklicznie, w zależności od tego, jak dobra była ich passa wygranych lub przegranych.
The Rise of Genie – nowe zjawisko na horyzoncie
Eugenie Bouchard szturmem podbiła świat tenisa na początku 2014 roku. Jak mówi starożytne chińskie przysłowie „ Obyś żył w ciekawych czasach”, Bouchard stworzył fale na początku interesującego sezonu.
Roger Federer miał niezapomniany rok 2013 i niespodziewanie przegrał z Lleytonem Hewittem w finale Brisbane Open. Ana Ivanovic rzuciła Serenę Williams w ćwierćfinale Australian Open i doprowadziła do anarchii w losowaniu kobiet. Podczas gdy media były głodne wiadomości i zmagały się z suszą sensacji, Bouchard przyszedł im na ratunek z bardzo oczekiwaną paszą.
jak być dobrym w badmintona
Uzbrojony w ładną twarz i rozbrajający uśmiech, Bouchard posiadał arsenał wypełniony potężną bronią. Miała zaledwie 20 lat, ale jej dojrzałość na korcie była dojrzałością zawodniczki, która spędziła 20 lat na torze. Spokojna i opanowana, władała kontrolowaną agresją, która doprowadziła ją do swojego pierwszego w historii występu wielkoszlemowego w półfinale podczas Australian Open. Była dopiero drugą Kanadyjką, która to zrobiła.
czule nazywany dżin Bouchard wkrótce stał się ulubieńcem mediów. Miała też grupę zwolenników, którzy nazywali siebie Armia dżinów. Ich miłość do Bouchard była tak prawdziwa, że nie zrezygnowali z niej, nawet gdy wyznała, że chce umawiać się z Justinem Bieberem.
Jej rynkowa twarz i jeszcze bardziej rynkowa postawa, z dnia na dzień, postawiły ją w tej samej lidze co Maria Szarapowa. Zdjęcie 8-letniego Boucharda z młodą Marią Szarapową stało się popularne.
Zapytany o jej porównanie do Szarapowej, Bouchard powiedział: Widzę to na dwa sposoby. Postrzegam to jako komplement w porównaniu z kimś takim jak Szarapowa, która wygrała pięć szlemów. Jest wspaniałym Championem i widzę to w pozytywnym świetle. Ale też jestem własną osobą. Nie chcę być następnym kimś innym. Chcę być pierwszym mną. To jest to co robię. Chcę stworzyć własną historię.
Bouchard i Szarapowa w 2002 roku
Niezwykły sezon 2014
Ta odpowiedź sprawiła, że cały świat ogarnął jej dojrzałość. Doceniono ją za zaangażowanie w grę i skupienie się na korcie. Po swoim sukcesie w Aussie Open, Bouchard rosła w siłę, naśladując wymarzony bieg w Slam po Slam.
We French Open 2014 odsunęła na bok kilku bardzo groźnych graczy, ale w półfinale została pokonana przez ostateczną zwycięzcę Marię Szarapową. Bouchard poprawiła swój występ w Grand Slam, posuwając się o krok dalej w Wimbledonie. Po zasmakowaniu sukcesu jako mistrzyni juniorów na Wimbledonie w 2012 roku, Bouchard zmierzyła się z wielkim uderzeniem Petry Kvitovej w finale Wimbledonu w 2014 roku. Została odsunięta w równych setach, ale Bouchard udowodniła, że zostanie z nami na stałe.
Choć jej występ w US Open nie był tak dobry, jak w innych turniejach Slam, Bouchard zgromadziła wystarczająco dużo punktów w trakcie sezonu, aby umieścić ją w towarzystwie 7 innych elitarnych graczy, aby rywalizować o kończące rok Mistrzostwa w Singapurze. Bouchard zasłużyła sobie na Najbardziej ulepszony gracz roku WTA nagroda, ale niestety! była to prawdopodobnie ostatnia pozytywna atrakcja jej sezonu tenisowego.
Swobodny upadek i „ Uścisk dłoni' Brama
Bouchard zakończyła współpracę trenerską z Nickiem Saviano w listopadzie 2014. To nie wróżyło jej dobrze. Po tym, jak w tym roku przegrała przegrana przez jej dręczycielkę Szarapową w ćwierćfinałowym etapie Australian Open, jej wykres kariery zaczął spadać. W różnych turniejach WTA czekał na nią szereg wczesnych odpadnięć. Bouchard konsekwentnie przegrywała z graczami, którzy znajdowali się znacznie poniżej niej.
Swobodny tenis, fenomenalne oddawanie strzałów i instynkt zabójcy, które wszystko to zaznaczyło niezwykły bieg Bouchard zaledwie rok temu, wydawało się nagle ją opuścić. Brakowało jej słów, by opisać swoje pokonywanie w jednym turnieju po drugim. Na domiar złego, nie raz, a dwa razy, wywołała niepotrzebne zamieszanie, odmawiając zwyczajowego przedmeczowego uścisku dłoni ze swoimi przeciwnikami w remisach Fed Cup.
Według niej uścisk dłoni był kiepski. Po raz pierwszy zdarzyło się to w 2014 roku, nie przyciągnęło to tak dużej uwagi, jak jej tenis zajął centralne miejsce. Rok później, kiedy powtórzyła to samo, jej niewłaściwa postawa trafiła na pierwsze strony gazet.
serwujesz tenis
Poprosiła o kłopoty. Jej uściski dłoni po meczu, zwłaszcza po przegranej, zostały dokładnie przeanalizowane.
Bouchard: Ani dobry w przedmeczowym, ani pomeczowym uścisku dłoni
Madison Keys, wschodząca gwiazda pod okiem byłej światowej nr 1 Lindsay Davenport, była chwalona za rozsądek. Podobnie jak jej trener, uderza piłkę z autorytetem i jest również jedną z najmilszych dziewczyn na trasie. Jej bezsensowna postawa i szacunek dla gwiazdorskich graczy rzucały się w oczy, co spowodowało więcej szkód, choć pośrednio, wizerunkowi Boucharda.
Madison Keys: Mocna głowa na mocnych ramionach
Nick Saviano - O radości z tenisa
Kariera Sloane Stephens, kolejnego nadchodzącego gracza, przebiegała według podobnego scenariusza, co rok wcześniej Boucharda. Stephens miała niesamowity sezon w 2013 roku, występ, który pozwolił jej osiągnąć 11. miejsce w karierze. Jednak nie była w stanie utrzymać się na tym samym poziomie w następnym roku. Niekonsekwencja i lawina niewytłumaczalnych strat spowodowały, że jej pozycja spadła do fatalnie niskiego poziomu 45.
Nick Saviano, były trener Boucharda, prowadzi akademię tenisa o nazwie Saviano Tenis Wyczynowy . Pod koniec 2014, gdy tylko Bouchard rozstał się z Saviano, Stephens nie marnował czasu na tworzenie z nim sojuszu trenerskiego. Saviano zdecydowanie zna sekret tenisa wyczynowego. Po około czterech miesiącach sojuszu trenerskiego Stephens zaczął osiągać wyniki.
W tym roku Roland Garros, opublikuj swoje zwycięstwo w pierwszej rundzie nad 15-tą rozstawioną Venus Williams, Stephens powiedział: Musisz kochać rywalizację, a dla mnie uwielbiam biegać po każdej piłce i chcę tam być i być jak jest teraz wszystkim. Myślę, że w tej chwili czuję się naprawdę dobrze ze swoim tenisem i po prostu cieszę się, że tu jestem.
Saviano był zachwycony pozytywnym nastawieniem i intensywnością swojego podopiecznego. Saviano powiedział, że chciał, aby Stephens grał każdy punkt z pasją, radością i całkowitym wysiłkiem. Teraz wiemy, kto zainspirował te mądre bajty Stephensa. Chociaż Stephens przegrał z Sereną Williams w zaciętej czwartej rundzie Rolanda Garrosa 2012, był to najlepszy występ Stephena w Grand Slam od ponad roku. Stephens dotarł także do półfinału w Eastbourne w przededniu Wimbledonu 2015.
Zarówno Bouchard, jak i Stephens są cudami z Akademii Tenisowej Saviano
Strata Boucharda była zyskiem Sloane.
Paradoks sukcesu i odkrywania radości na nowo
Autor John O’Neil w swojej kultowej książce ten Paradoks sukcesu opowiada o najlepszych liderach biznesu, którzy odnoszą sukcesy w pracy i tracą w życiu. Ich życie rodzinne i duchowe często obciążają ich długie godziny pracy. Niektórzy z nich stają się świadomi siebie, rozszyfrowują swoje wewnętrzne historie i zaczynają prowadzić szczęśliwe życie. Reszta trzyma się swojej mocy i autorytetu i po cichu cierpi ich cienie, zamiast konfrontować się z nimi.
Dotyczy to również świata sportu. Wielu odnoszących sukcesy sportowców często ma problemy z motywacją. Andre Agassi w swojej autobiografii otwarty , często wspomina o swojej nienawiści do tenisa. Mimo to został światowym numerem 1 i zwyciężył w wielu Wielkich Szlemach. Ostatnio sensacja nastolatków Nick Kyrgios wydała oświadczenie, które uniosło brwi. Powiedział, że nie kocha tenisa tak bardzo, jak kocha koszykówkę. A jednak jest tam na Wimbledonie i dobrze gra.
ile kosztuje espn w roku
Kilka lat temu Sara Errani miała złą passę. Na spotkaniu prasowym wyznała, że nie lubi już być na korcie, co było przerażającym znakiem. Kilka tygodni poza Sportem pomogło jej uporządkować swoje priorytety i wrócić do bycia najlepszą. Kilka miesięcy temu w podobnej sytuacji znalazła się dwukrotna mistrzyni Wimbledonu Petra Kvitova.
Ana Ivanovic, po wczesnych wyjściach z rozgrzewek na glinie, powiedziała, że czuje się dość zagubiona na korcie.
Dużo pracowałem z moim sparingpartnerem w Madrycie i Rzymie, a w tym tygodniu pomagał mi Mats z programu Adidas, powiedział Ivanovic.
To było dobre, ponieważ pracowaliśmy razem w przeszłości; mieć kogoś na boku, żeby w pewnym sensie przywrócić pewne wzorce do mojej gry, ponieważ czułem, że jestem trochę zagubiony. Grałem bez celu i nie mogę tego zrobić. Mam talent i możliwość robienia wielu rzeczy, ale muszę mieć cel i cel, kiedy wchodzę na kort, a tego mi brakowało. Więc teraz czuję, że to odzyskałem. Oczywiście chodzi o to, by mieć wystarczająco dużo czasu, aby to ćwiczyć i rozwijać.
Program poprawy Adidas z Mats Merkel pomógł Ivanovic na nowo odkryć jej zwycięskie sposoby, dzięki którym dotarła do półfinału Rolanda Garrosa w tym roku.
W swojej 17. porażce w sezonie Bouchard przegrała w pierwszej rundzie Wimbledonu 2015 z nierozstawionym chińskim graczem. Chociaż obwinia za to łzę drugiego stopnia w jej brzuchu, jej problemy są głębsze.
Jak Genie może się poprawić?
W tym momencie, aby Dżin mógł wydostać się z butelki i zainicjować kolejną fioletową plamę, musi zrobić dwie rzeczy .
wynik w tenisie stołowym
Najpierw musi się cofnąć i na nowo odkryć radość z gry w tenisa. Albo Bouchard musi zastanowić się nad tym, czego nauczyła się od szkoły myślenia Saviano, albo jej obecny trener, Sam Sumyk, musi pomóc przywrócić jej pasję do gry.
Po drugie, musi nauczyć się być dobrym przegranym. W niezwykle wnikliwym artykule w Mięta, Deepti Patwardhan opowiada o tym, jak wielcy gracze, tacy jak Federer, Nadal i im podobni, raz po raz odbijają się od przegranej. Po przegranym finale Wimbledonu 2014 Federer powiedział, że potrzebuje tylko około 25 minut, aby przeboleć tę stratę.
Wszyscy najlepsi gracze, kiedyś, ponieśli szereg przegranych, zanim w końcu złamali zwycięską formułę i dostosowali ją zgodnie z wymaganiami, aby wydłużyć czas trwania lub częstotliwość swoich złotych runów.
Porażka jest integralną częścią życia tenisisty.
W tegorocznym finale Australian Open Maria Szarapowa przegrała ze swoją odwieczną wrogą Sereną Williams. To była jej dziewiętnasta przegrana z Williamsem.
Podczas ceremonii Szarapowa powiedziała: Granie z Sereną to zaszczyt i od dawna jej nie pokonałem. Ale uwielbiam za każdym razem, gdy wchodzę na kort, aby grać przeciwko niej. Była najlepsza i jako tenisistka chcesz grać najlepiej. Więc gratulacje! za tworzenie historii i niesamowite osiągnięcie. Uwielbiam grać na Rod Laver Arena, gdzie mam wspaniałe wspomnienia, a także moje najcięższe porażki. Ale takie jest życie tenisisty!
Jeśli Genie zdoła uchwycić się części tej mądrości, zrobi sobie i swojej karierze wiele dobrego.
