Angelique Kerber wznosi toast za Melbourne po wygraniu Australian Open 2016
„Wiara” to mocne słowo i jest jedną z podstawowych odpowiedzi, gdy sportowiec jest pytany o powód jego niespodziewanego zwycięstwa. Ale jak dużą rolę odgrywa wiara w zdenerwowaniu? Czy chodzi tylko o wiarę w siebie, czy o rozwijanie specjalnych umiejętności wymaganych do odrzucenia bohaterki z jej gry? I czy część z nich jest również wynikiem zwykłego głupiego szczęścia?
Podczas gdy Angelique Kerber wierzyła, że może pokonać Serenę Williams w finale Australian Open 2016, prawdopodobnie była jedyną osobą na arenie, która to zrobiła. A to dlatego, że po pierwsze szczęście nie było po jej stronie – Serena nigdy nie przegrała Australian Open po awansie do półfinałów. Kerber również nie wydawał się mieć gry, by obalić Amerykanina; ile naprawdę możesz odzyskać, gdy Serena uderza piłkę z gwałtowną siłą, która jest sprzeczna z prawami fizyki?
Ale podczas gdy nikt z nas nie patrzył, Kerber poprawiła swój serwis – przez cały turniej wielokrotnie opowiadała o pracy, którą włożyła w strzał poza sezonem. Nauczyła się także być nieco bardziej agresywna w swoim ustawieniu na korcie i trochę bardziej spójna z forhendem w dół linii. Była tak szybka i zawzięta jak zawsze w swojej podstawowej obronie, ale ogólny pakiet był teraz nieskończenie bardziej imponujący niż przed 2016 rokiem.
Mimo to Serena nadal musiałaby oderwać wzrok od piłki, żeby wywołać zdenerwowanie. I dokładnie to zrobiła na początku meczu, ponieważ wysłała kilka rutynowych forhendów na długi czas. Świat nr 1 wydawał się nieco zaskoczony zdolnością Kerber do trzymania się w podstawowych rajdach, a także jej irytującą tendencją do zdobywania każdy piłkę z powrotem, więc próbowała rzucić się na punkty i wcześnie pociągnąć za spust.
Zanim Serena naprawdę zdała sobie sprawę z tego, z czym się mierzyła, było już za późno, by uratować zestaw. Pierwsze rozdzierające uszy „Chodź!” Amerykanki pojawiło się dopiero około piątej partii, a jej forhend tak naprawdę nie znalazł swojego zasięgu, dopóki Kerber nie zaserwował do seta. Ale kiedy Kerber trafiła na swoje miejsca z serwisem – Niemka zaserwowała tylko dwa asy mniej niż Serena w meczu i szokująco zdobyła wyższy procent punktów pierwszego serwisu niż pierwsze rozstawienie – opatentowany powrót Sereny został zgaszony jeszcze przed jego rozpoczęciem.
Kiedy Kerber wygrał seta 6-4, pomyślałem sobie, że to już najlepszy finałowy występ przeciwnika Sereny od bardzo dawna. Ale Niemiecka jeszcze nie wydobyła jej najlepszych rzeczy. Podczas gdy Serena wdarła się do drugiego seta, grad mocnych uderzeń i zaciekłych machnięć pięścią, Kerber wyraźnie udowadniał, że jest nieznośnym przeciwnikiem. Pomyślałem, że kluczowy moment meczu nadszedł w pozornie niekonsekwentnej grze, w której Kerber zagrał 2-5 w drugiej.
Niemka szybko spadła 0-30, gdy Serena wyczuła, że linia mety jest blisko. Ale zamiast oddać drugą przerwę i pozwolić Serenie serwować jako pierwsza w trzeciej, Kerber postanowiła rzucić zlewem kuchennym w przeciwnika i zobaczyć, gdzie spadły żetony. Udało jej się utrzymać serię mocnych serwów i mocnych uderzeń w ziemię i chociaż Serena zakończyła seta w następnym meczu, Kerber pokazała swoją ostatnią rozgrywkę, że jeszcze nie odchodzi.
Gdyby Serena wygrała ten mecz, wygrywając seta 6-2, czy byłaby bardziej pewna siebie w trzecim, pozostając wierna swojej historii? Po meczu Kerber została zapytana, czy wie, że Amerykanka nigdy wcześniej nie przegrała trzysetowego meczu w finale Szlema. To imponujący rekord i znak tego, jak wspaniała jest wojowniczka Serena. Ale na szczęście dla Niemki, ona… nie wiedzieć o tej statystyce; bez ciężaru historii na swoich barkach, mogła czerpać inspirację ze swojego pierwszego występu i nadal wierzyć, że zwycięstwo jest możliwe.
Serena Williams i Angelique Kerber śmieją się podczas ceremonii wręczenia trofeów
Kerber złamał się ponownie na początku trzeciego seta, kiedy napięcie na arenie naprawdę zaczęło rosnąć. Po raz pierwszy zdenerwowanie wydawało się wyraźnie możliwe; Serena nie wyglądała na pewną, że wszystko załatwi do końca, jak to zwykle bywa. Każdy punkt zdobyty przez Kerbera był teraz witany dzikimi okrzykami, a każdy błąd Sereny spotykał się z westchnieniami niedowierzania. I podczas gdy Amerykanka próbowała otrząsnąć się ze swoich typowych nawoływań i głośnego chrząkania między punktami, stoicka postawa Kerbera zapewniała idealną równowagę dla dramatu na linie.
Kamienna twarz Kerbera była jednocześnie ujmująca i irytująca. Zebrała więcej wsparcia niż Serena z tłumu, ale prawdopodobnie dlatego, że czuli, że potrzebuje jakiegoś wstrząsu, by zwalczyć krzyki Sereny. W pewnym momencie facet z trybun nawet krzyknął: Wyjdź za mnie Kerber! – powrót do legendarny odcinek z udziałem legendarnej wieśniaczki Kerbera Steffi Graf.
Ale Kerber nie miał odpowiedzieć z przymrużeniem oka. Przyjechała tu, by wykonać pracę, być może najtrudniejszą pracę na całym świecie, i nie miała zamiaru pozwolić, by propozycje małżeństwa stanęły jej na drodze. Kerber nawet nie spojrzał na gorliwego zalotnika; zamiast tego zajęła się piłką i rzuciła się do kolejnego sprintu tam iz powrotem, próbując odzyskać pociski emanujące z rakiety Sereny.
Kerber był w defensywie przez długie odcinki meczu, ale nie było to zwykłe odzyskiwanie w stylu tablicowym. Widać było zmiany w tempie i rotacji, które przekazywała, nawet gdy była w martwym biegu, co zmuszało Serenę do zmiany ją plan ataku, ostatecznie prowadzący do błędów. Szczególnie strzały Kerbera na korcie były celne i śmiertelnie opadające, co przypominało nam innego słynnego lewaka z niesamowitymi umiejętnościami aportowania – Rafaela Nadala.
gdzie oglądać Greenleaf sezon 5
To powiedziawszy, salwy Sereny były tego wieczoru całkowicie słabe. Nie wydawała się pewna, czy podejść prosto do siatki na drop volley, czy pozostać na środku kortu na swing, iw końcu kilka razy została złapana na ziemi niczyjej. Wydawało się nawet, że nie chce omijać przełęczy – być może leworęczność Kerbera miała z tym coś wspólnego – i często była zaskakiwana.
Jednego razu, kiedy przewidziała podanie przez kort, znalazła się po niewłaściwej stronie sieci: pocisk Kerbera trafił w taśmę i doprowadził do Serena podejmuje komicznie uniki . Co jednak najważniejsze, Serena straciła rację; czy tak to nazywasz, że nie jest to „twój dzień”?
Wszystko osiągnęło punkt zwrotny w szóstej partii trzeciego seta, która poszła do wielu dwójek i z perspektywy czasu okazała się przełomem. Serena oszczędziła kilka breakpointów odważną grą – w tym jednym bekhendem, który wyszedł poza linię mety dla zwycięzcy – ale także popełniła dwa podwójne błędy, aby odzyskać inicjatywę. Największe ryzyko w grze podjął jednak Kerber.
Dwa razy Serena miała punkt gry, a dwukrotnie Kerber wyczarował perfekcyjnie wykonany drop shot, aby przywrócić wynik do dwójki. Te dwa drop shoty były tak dobrze zaaranżowane i tak nieoczekiwane, że wywołały u publiczności westchnienia i bezsilne, przerażone spojrzenia Sereny. Amerykanka wspomniała nawet o nich na swojej konferencji prasowej, kiedy zapytano ją, co poszło nie tak w tej niezwykle ważnej grze.
Miała świetne dropshoty, dwukrotnie. Wiesz, były świetne. Były po prostu nieoczekiwane, ponieważ nie trafiła żadnego aż do trzeciego seta. Więc to jest to. Zdecydowanie mogłem je mieć. Jestem naprawdę szybki. Ale po prostu nie zdążyłem przeczytać tego na czas, powiedziała rzeczowo.
Potrzeba inspiracji i desperacji w równym stopniu, aby stworzyć naprawdę niezapomniane wydarzenie. Szósty mecz był inspirowany perfekcyjnymi dropami Kerbera i desperacją z powodu podwójnych błędów Sereny. Światowy numer 1 wrócił z tej porażki, aby zredukować deficyt 5-2 do 5-4, ale serwowanie z tyłu zawsze było trudną propozycją z trofeum na linii.
Odpowiednio mecz zakończył się ostatnim podaniem Kerbera i ostatnim błędem z woleja Sereny. Niemka natychmiast wpadła na dwór i zakryła twarz z niedowierzaniem, a wielu ludzi w tłumie kusiło, by zrobić to samo. Trudno było nie utożsamiać się z chwilą szoku i szczęścia; kiedy niestrudzenie biegała po całym dworze, próbując rozbroić bomby Sereny, stała się jak jedna z nas, walcząc z przeciwnościami losu i mając nadzieję na najlepsze.
Ale Kerber jest teraz mistrzynią Wielkiego Szlema, w przeciwieństwie do każdego z nas w tłumie, ponieważ ma kilka rzeczy, których my nie mamy – nieskończoną rezerwę energii, mózgowe zrozumienie umieszczania strzałów w biegu i niezachwianą wiara w siebie.
Część psychiczna jest naprawdę duża, powiedział Kerber po meczu. Ja też mogłem to zobaczyć. To znaczy, musisz być zrelaksowany i musisz naprawdę w siebie wierzyć. To jest właściwie największa rzecz, jakiej się nauczyłem w ciągu tych dwóch tygodni, aby to zrobić. Oczywiście będziesz miał też pewne straty w swojej karierze, a także trudne chwile.
Ale wiesz, musisz uwierzyć, że możesz to zrobić.
jak zawiązać buty tenisowe, aby je założyć
Wiara Kerber pomogła jej dobrze rozpocząć mecz, co z kolei doprowadziło do tego, że Serena popełniła błędy, co z kolei dało Kerberowi pewność siebie, by oddać swoje strzały, co ostatecznie okazało się zbyt trudne dla Sereny. To wszystko jest częścią sportowego cyklu i nie było tak wyraźnie reprezentowane, jak było dzisiaj.
Och, po drodze Niemka też miała trochę szczęścia – pomogła jej więcej niż jedna siatka, a typowo nieprzewidywalny deszcz w Melbourne spadł kilka minut po jej zwycięstwie. Gdyby nastąpiła przerwa deszczowa, która wymagała zamknięcia dachu, czy patrzylibyśmy na inny wynik?
Mówi się, że tworzysz własne szczęście. Jest też drugi, który mówi, że Fortune faworyzuje odważnych. Kerber była dziś odważna i kreatywna, więc jej zwycięstwo może nie powinno być tak szokujące, jak nam się teraz wydaje. Ale skąd mogliśmy wiedzieć, że będzie dzisiaj tym wszystkim?
Skąd mogliśmy wiedzieć, że uwierzyłaby w siebie?
