Ashlyn Krueger odniosła swoje największe zwycięstwo, pokonując Mirrę Andreevę, na US Open: „Po to się gra”

mierząca 180 cm 20-letnia Teksańczyka żmudnie wspięła się po szczeblach kariery zawodowej, ale w czwartek wyglądała, jakby wiedziała, że jej miejsce.

NOWY JORK — Jeśli sportowiec ma nazwisko, które można skandować, fani sportu w Nowym Jorku nie będą tracić czasu na jego urzeczywistnienie. Nawet jeśli zawodnikiem, o którym mowa, jest nierozstawiona 20-letnia tenisistka z Dallas, która nigdy wcześniej nie wygrała meczu głównego na US Open przed tym tygodniem.

Dźwięk „Ash-lyn Krue-ger!” można było usłyszeć w czwartek na trybunie Flushing Meadows. Czy ludzie śpiewający wiedzieli cokolwiek o jej karierze przed dzisiejszym dniem? Czy to ma znaczenie? Liczy się to, że zaimponowała im swoim występem na tyle, że stali się fanami.

Krueger rozegrała prawdopodobnie najlepszy mecz w swojej młodej karierze i próbowała zanotować swoje największe zwycięstwo na dużej scenie. Jej przeciwniczka, Mirra Andreeva, jest o trzy lata młodsza, ale to ona była główną faworytką. 17-letni Rosjanin rozstawiony z numerem 21. w ciągu ostatnich 15 miesięcy notował błyskawiczny wzrost. Wiosną tego roku dotarła do półfinału turnieju Roland Garros, dwa tygodnie temu prawie pokonała Igę Świątek w Cincinnati i praktycznie wszyscy reklamują ją jako przyszłą główną zwyciężczynię.

Jednak Krueger ograł Andreevę od pierwszego dzisiejszego meczu. Wykorzystała całą swoją sylwetkę 180 cm, aby najpierw uderzyć swoje cele, a następnie wykonać równie przenikliwe forhendy i pewnie ustawione dwuręczne bekhendy. Andreeva jest zwykle potężną siłą od linii podstawowej, ale to Krueger ją ubiegł. Pierwszego seta wygrała 6:1, a w drugim prowadziła 5:2.

Ashlyn Krueger's coach Michael Joyce was confident that he saw something great not just in her game, but in her desire to succeed.

Trener Ashlyn Krueger, Michael Joyce, był pewien, że dostrzegł coś wspaniałego nie tylko w jej grze, ale także w jej pragnieniu odniesienia sukcesu.

dlaczego w tenisie nie ma miłości

Mając za sobą amerykańskich fanów i zdenerwowanego nastoletniego przeciwnika, wydawało się, że nadszedł jej przełomowy moment. Potem została przełamana, Andreeva utrzymała wynik 4-5, a Krueger włączył się, by ponownie spróbować zaserwować.

Czy uda jej się przekroczyć linię mety, czy też porażka będzie musiała zapisać to jako kolejną lekcję?

W porównaniu z pewną siebie Andreevą, Krueger zajmujący 59. miejsce w rankingu przeszedł żmudną drogę od juniorów do zawodowych zawodników. W 2020 roku wygrała Orange Bowl w grze pojedynczej, a rok później wraz z Amerykanką Robin Montgomery zdobyła tytuł mistrza gry podwójnej dziewcząt na US Open. Nawiązała kontakt z doświadczonym trenerem Michaelem Joyce'em, który współpracował z Marią Szarapową i Jessicą Pegulą. Obaj spędzili ostatnie trzy lata na trasie koncertowej. Kiedy rozmawiałem z Joyce w 2021 roku, on i Krueger dopiero zaczynali, ale był pewien, że widzi coś wspaniałego nie tylko w jej grze, ale także w jej pragnieniu odniesienia sukcesu.

Krueger, wysoka blondynka, opisuje siebie jako „spostrzegawczą, rywalizującą i pełną pasji”. Jako fanka Szarapowej lubi słuchać (wielu) historii Joyce’a o ich wspólnych dawnych czasach. Mówi też, że jest najzabawniejszą osobą na trasie. Jako coach twierdzi, że ufa „wszystko, co ma do zaoferowania”. Ona i Joyce starają się nie skupiać na rankingach i starają się, aby jej cele były proste i osiągalne.

„Myślę, że skupiam się na codziennych celach” – powiedział Krueger wiosną tego roku w Tennis Channel. „To jak godzinne rozciąganie albo pięć razy serw i wolej na korcie. Takie, które pomaga mi skupić się na grze i dodaje mi pewności siebie.

Tydzień po tygodniu, miasto po mieście, kontynent po kontynencie, od małych wydarzeń ITF w miastach uniwersyteckich po kwalifikacje do turniejów Slam, z ekscytującymi zwycięstwami, po których następowały brutalne porażki, Krueger przeszedł długą drogę i na własnej skórze nauczył się profesjonalnej gry. Cele miała skromne, ale je osiągnęła. W 2023 roku zdobyła swój pierwszy tytuł w Osace w Japonii, a następnie postawiła sobie za cel pierwsze losowanie główne w Australian Open. Udało jej się, ale nie wyszła tam z pierwszej rundy, ani z Rolanda Garrosa, ani z Wimbledonu. Na Wimbledonie przegrała z Jessicą Pegulą zaledwie w dwóch gemach.

Jednak od tego miesiąca coś zaczęło grać. Krueger nie brała udziału w igrzyskach olimpijskich, więc miała przewagę w letnim sezonie na twardych kortach i na szybszych niż zwykle kortach. Wygrała cztery mecze – zbyt kwalifikacyjne, dwa główne – w Toronto. Pokonała srebrną medalistkę olimpijską Donnę Vekic w Cincinnati, a potem zapłakała, gdy pomyślała o uczestnictwie w turnieju osiem lat wcześniej z rodziną. „Jedyny turniej, na jakim kiedykolwiek byliśmy”.

W czwartek Krueger rozegrała swój pierwszy mecz drugiej rundy na turnieju Slam. Teraz w trzeciej rundzie zmierzy się z Ludmiłą Samsonową.

Krueger nie rozpoczęła obiecującego seta: przegrała pierwszego seta z Shuai Zhang 6:0. Udało jej się jednak odzyskać siły i w trzeciej kwarcie zwyciężyła 7:5.

Potem przyszedł rozstawiony przeciwnik w postaci Andreevy, a wraz z nim kolejny wzrost poziomu Kruegera.

Kiedy kończyliśmy jej mecz z Andreevą powyżej, Krueger serwował po raz drugi w drugim secie przy stanie 5-4. Mimo że zaledwie kilka minut wcześniej została załamana, nie wyglądała na wahającą się, spiętą czy nadmiernie podekscytowaną. I ona też nie grała w ten sposób. Wykonała pięć pierwszych serwisów z rzędu i zdobyła cztery z tych punktów, co zakończyło zwycięstwo bez żadnych problemów.