Kort z… Jose Higuerasem

Hiszpański trener i dwukrotny półfinalista French Open pomógł rozpocząć obecny renesans amerykańskiego pro-tenisa. Teraz ma nadzieję, że dziedzictwo nie jest zagrożone.

„Życie jest dobre”, mówi Jose Higueras zdrowym i serdecznym głosem ze swojego domu w Palm Springs.

To prawda, że pustynia w tych stronach z dnia na dzień robi się coraz gorętsza. Temperatura osiągnęła 100 po raz pierwszy na początku tego miesiąca, a od tego momentu jest już tylko wyższa. Co oznacza, że 70-letni Higueras, w większości na emeryturze, jedzie na północ do swojego mieszkania w Idaho na lato. Bardzo szanowany tenisista, który grał w rodzinnej Hiszpanii przez 16 lat i jeszcze dłużej trenował w swoich przybranych Stanach Zjednoczonych, Higueras spędza teraz czas na koniu, ciesząc się świeżym powietrzem i spędzając czas ze swoją „zupełnie nową” wnuczką.

„Jestem sfrustrowanym kowbojem” — mówi ze śmiechem.

Mimo to nie mniej pasjonuje się tenisem niż kiedykolwiek. Jak większość fanów, Higueras ogląda, jak jego młody rodak, Carlos Alcaraz, rozwala rywali tak często, jak tylko może. Higueras urodził się w Diezma w Hiszpanii, trzy godziny jazdy na zachód od Murcji, rodzinnego regionu Alcaraz.

„Myślę, że jest potworem” — Higueras mówi o Alcaraz w najmilszy możliwy sposób. „Wynosi tenis na wyższy poziom poprzez sposób, w jaki gra oraz to, jak bardzo jest pozytywny i entuzjastyczny. Tenis na nim skorzysta”.

rodzaje chwytów w tenisie

Mój cel był zawsze ten sam: zawodnik musi stać się lepszy. José Higueras

Nie ma wątpliwości, że amerykańska gra skorzystała na obecności Higuerasa w tym kraju przez ostatnie 40 lat. Przeniósł się do Stanów na początku lat 80. i poślubił Donnę Bogert, córkę przyszłego burmistrza Palm Springs, Franka Bogerta.

„Podobało mi się, jak niezależni i pozytywni byli Amerykanie”, mówi Higueras, który był przyzwyczajony do „dość bezwzględnej” prasy sportowej w Hiszpanii. „Kiedy przegrywałem i schodziłem z kortu, ludzie krzyczeli:„ Świetny mecz, Jose! ” Pomyślałem:„ Ci ludzie są szaleni! ”

Podobnie jak wielu innych znakomitych trenerów, Higueras nie był najbardziej utalentowanym zawodnikiem. Aby przetrwać, musiał przestudiować wzorce gry i poznać słabości przeciwnika. Jeden z reporterów w latach 70. opisał jego serwis jako „wręcz nieatletyczny”, ale przyznał, że jego „stałość i dokładność są niesamowite”.

Skromne początki Higuerasa — dorastał w kamiennej chatce bez elektryczności — wpłynęły na jego filozofię nauczania.

Higueras mówi, że jego najlepsze wspomnienia z gry związane są z Pucharem Davisa dla Hiszpanii.

„Za każdym razem, gdy reprezentowałem swój kraj, było coś wyjątkowego” — mówi.

Jego najbardziej satysfakcjonująca wygrana? 6-2, 6-2, 6-2 rozbicie Jimmy'ego Connorsa w ćwierćfinale Rolanda Garrosa w 1982 roku.

„To było dobre uczucie” — wspomina Higueras. „Był lepszym graczem ode mnie, ale moja gra dobrze pasowała do jego”.

Higueras był również krótko znany z meczu, w którym odmówił dalszej gry. Stając twarzą w twarz z Adriano Panattą przed maniakalnymi fanami Włocha w Rzymie w 1978 roku, Higueras został wygwizdany, wyszydzony, a na koniec przewiercony w nogę latającą monetą. Zwykle słoneczny Hiszpan odpowiedział jednym lub dwoma gestami skierowanymi w stronę tłumu, po czym zszedł z boiska.

„Musiałem odejść, inaczej bym kogoś zabił!” powiedział.

Po przejściu na emeryturę w 1986 roku Higueras odniósł szereg sukcesów jako trener - z Amerykanami Michaelem Changiem , Jimem Courierem i Toddem Martinem , aw 2008 roku z Rogerem Federerem . Szwajcar zatrudnił Higuerasa podczas tegorocznej ceglanej huśtawki, aby pomógł mu zdobyć swój pierwszy tytuł na Rolandzie Garrosie. Rafael Nadal rzucił klucz w ten plan, ale Higueras i Federer trzymali się razem wystarczająco długo, aby wygrać kolejny turniej wielkoszlemowy, US Open, później w tym sezonie.

Zapytany o wspomnienie czasu spędzonego z Federerem, Higueras mówi: „Zawsze byłem zdumiony tym, jak dobrze traktował ludzi za kulisami, w hotelu, w samochodzie” – mówi. „Łatwo być miłym, gdy ludzie patrzą, ale on był taki, gdy nikogo innego nie było w pobliżu”.

Higueras pomógł trenować wielu czołowych amerykańskich graczy, a także Rogera Federera.

Kiedy jego czas z Federerem dobiegał końca, pojawiła się kolejna ważna i ostatecznie bardziej zniechęcająca okazja. Jesienią 2008 roku Higueras został zatrudniony przez Patricka McEnroe do kierowania programem rozwoju elitarnych graczy USTA.

W tym czasie Stany Zjednoczone miały czterech graczy z pierwszej dziesiątki: Venus Williams, Serena Williams, Andy Roddick i James Blake. Ale potem spadek był gwałtowny. W Top 100 mężczyzn było tylko siedmiu Amerykanów, a wśród kobiet czterech.

Tradycyjnie USTA nie była tak głęboko zaangażowana w rozwój zawodników jak federacje innych krajów. Co oznaczało, że zadanie Higuerasa polegało na stworzeniu rurociągu do zawodowców w kraju liczącym ponad 300 milionów ludzi, zasadniczo od zera.

„Nie było żadnych parametrów, które składałyby się na dobry program” — mówi Higueras. „Brak ciągłości i kultury. Zbudowaliśmy filozofię coachingu i przenieśliśmy ją do wszystkich sekcji [USTA]”.

Patrick McEnroe, szef rozwoju graczy USTA w latach 2008-14, wynajął Higuerasa (po prawej), aby stworzył kanał dla zawodowców w kraju liczącym ponad 300 milionów ludzi, zasadniczo od zera.

Pod kierownictwem Higuerasa Dział Rozwoju Graczy wyszkolił tysiące trenerów i rozpoczął regionalne obozy w całym kraju. Celem było zbudowanie jak najszerszej bazy talentów i kierowanie najlepszych dzieci w górę piramidy. System był zarówno scentralizowany, jak i zdecentralizowany: USTA zbudowała kampus ze 100 kortami o wartości 100 milionów dolarów w pobliżu Orlando na Florydzie, jednocześnie współpracując z prywatnymi trenerami juniorów i dając im swobodę trenowania tam, gdzie chcieli .

Higueras, który dorastał w kamiennej chacie bez prądu, próbował zaszczepić etos ciężkiej pracy na wszystkich poziomach. Wykorzystał swoje doświadczenie jako gliniany kort, aby uczyć amerykańskich graczy, którzy są historycznie znani jako potężne serwery mocy, bardziej cierpliwej, taktycznej i fizycznej gry. Jeśli chodzi o oddanie sprawie, starał się dawać przykład.

„Przeleciałem dwa miliony mil samolotami” — mówi Higueras. „Kiedy dotarliśmy do klubu, ludzie mówili:„ Trenerze, nie mogę uwierzyć, że tu jesteście ”.

Higueras wiedział, że ta praca to projekt na dekadę, a na wyniki trzeba było czekać sześć lat. W 2015 roku Tommy Paul, Reilly Opelka i Taylor Fritz zdobyli tytuły chłopców na Rolandzie Garrosie, Wimbledonie i US Open. W 2017 roku Sloane Stephens i Madison Keys zagrały w finale US Open, a Coco Gauff była wicemistrzem dziewcząt. Do 2020 roku Stany Zjednoczone miały 30 graczy w rankingu ATP i WTA Top 100, dwukrotnie więcej niż kraj nr 2, Rosja i trzy razy więcej niż Stany Zjednoczone 10 lat wcześniej. Gauff, Fritz, Tiafoe, Paul, Opelka i Jessica Pegula weszli do Top 20 lub wyżej.

„Naszym celem było zapewnienie graczom tego, czego potrzebują” – powiedział Higueras. „Mój cel był zawsze taki sam: zawodnik musi stać się lepszy”.

Wraz z Jayem Bergerem, ówczesnym szefem męskiego tenisa USTA, Higueras obserwuje Donalda Younga podczas US Open 2015.

Teraz Higueras ma nadzieję, że dziedzictwo nie jest zagrożone. W 2020 roku USTA włączyła rozwój graczy do swojego szerszego programu tenisowego społeczności i zwolniła 110 miejsc pracy w całej organizacji. Higueras wyszedł wkrótce potem. Martwi się, że przy mniejszej liczbie trenerów i obozów zajmujących się dziećmi sieć, którą zarzuca USTA, nie będzie tak szeroka, a mniej graczy z USA zostanie wysłanych do rurociągu pro-tourowego.

„Dobre rzeczy zostaną odebrane” – mówi. „Stany Zjednoczone powinny mieć się dobrze przez pięć lub sześć lat, ale kraj taki jak ten nigdy nie powinien martwić się o najlepszych tenisistów”.

Higueras szybko mówi, że jego obawy nie dotyczą posiadania gwiazd dla nich samych. Uważa, że znani gracze napędzają grę rekreacyjną i mogą zapewnić atrakcyjny wizerunek tenisa w USA.

„Widzisz, co zrobiły Serena i Venus [Williams], a teraz masz Coco [Gauff], która ma naprawdę miłą osobowość, która jest odpowiednia dla młodych ludzi” – mówi.

Czy powinniśmy wydać określoną sumę pieniędzy, aby spróbować przenieść gracza z Top 75 do Top 10, czy też powinniśmy wykorzystać je na wprowadzenie tenisa do większej liczby szkół? Taką rozmowę prowadzi większość federacji. Craig Morris, dyrektor naczelny USTA ds. tenisa społecznościowego

Craig Morris, dyrektor naczelny ds. tenisa społecznościowego w USTA, uznaje sukces, jaki odniósł rozwój graczy, i mówi, że program „należy pochwalić” za „nadmierne indeksowanie”, jeśli chodzi o 100 najlepszych graczy. Przyznaje również, że siostry Williams „z pewnością wpłynęły na wzrost w wielu segmentach gry”.

Ale Morris mówi również, że nie ma wielu badań sugerujących, że osiągnięcia najlepszych graczy zawsze korelują z rozwojem oddolnym.

„Czasami tak, absolutnie, ale czasami nie” – mówi.

jak czyścić zabłocone buty do tenisa

Morris wskazuje na zaangażowanie USTA w wydarzenia Pro Circuit, turnieje juniorów, takie jak Easter Bowl, i tenis uniwersytecki jako przykłady rozwoju elitarnych graczy. Mówi, że próba maksymalizacji uczestnictwa na wszystkich poziomach to ciągły proces podejmowania decyzji o tym, gdzie przeznaczyć fundusze, które nie są nieograniczone, nawet dla USTA.

„Czy powinniśmy wydać określoną kwotę pieniędzy, aby spróbować przenieść gracza z Top 75 do Top 10, czy też powinniśmy wykorzystać je na wprowadzenie tenisa do większej liczby szkół?” mówi Morris. „Taką rozmowę prowadzi większość federacji”.

Carlos Alcaraz i Frances Tiafoe zmierzyli się w zeszłorocznym półfinale US Open, a Hiszpan pokonał Amerykanina w pięciu setach. „Myślę, że jest potworem” — Higueras mówi o Alcaraz w najmilszy możliwy sposób.

Dla Higuerasa najlepszą odpowiedzią na te pytania pozostaje program Rozwoju Zawodników, który pomagał tworzyć.

„Nie mówię tylko o dobrych graczach” – mówi. „PD to znacznie więcej niż Orlando. Obozy były ogromną wartością dla kraju, jako sposób na rozwój gry. Kiedy mówię „rozwój piłkarza”, mam na myśli rozwój piłkarzy w każdym wieku i na każdym poziomie.

Higueras poświęcił czas i przebył kilometry, aby tak się stało w jego przybranym kraju. Życie jest dobre, mówi, z końmi i domami na zachodzie. Ale nie może całkowicie trzymać się z dala od kortu. W tym miesiącu udał się do Barcelony, aby pomóc w prowadzeniu kliniki z trenerami z Australii.

Niezależnie od tego, skąd pochodzą, Higueras nadal chce, aby gracze byli lepsi.