Rafael Nadal świętuje zwycięstwo we French Open 2014
To zmęczony argument. To kłopotliwe, kontrproduktywne, dzielące i według wszystkich rachunków bezsensowne. Heck, powiedziałbym nawet, że jest to jedyna dyskusja na temat tenisa, która jest gwarantowana pozostawiają niesmak w ustach każdej zaangażowanej osoby. Ale z każdym zwycięstwem, które Rafael Nadal odnotowuje w swojej i tak już błyskotliwej karierze, z każdą przeszkodą, którą niszczy z celowością, jakiej nigdy wcześniej nie widział na korcie tenisowym, z każdym krokiem, jaki robi w kierunku nieśmiertelności, nie możesz nie dać się ponieść największemu debata o nich wszystkich. Czy Nadal jest najlepszym tenisistą wszech czasów?
Sam fakt, że teraz zadajemy sobie pytanie, czy jest on największym „graczem”, czy też największym „gliniarzem”, wskazuje na ogromne dodatki, jakie ten człowiek wniósł do swojego dziedzictwa w ciągu ostatnich kilku lat. To, że jest największym gliniarzem w historii, jest dziś niepodważalnym faktem. Zostawił wszystkich innych, w tym wielkiego Bjorna Borga, podążających za nim; z dziewięcioma tytułami French Open, niedorzecznym rekordem 66-1 w Paryżu i oszałamiającym rekordem wygranych 92,86% na powierzchni, nie ma nikogo – i mam na myśli nikogo – kto choćby się do tego zbliżył. A dzięki wygranej 3-6, 7-5, 6-2, 6-4 nad swoim arcyrywalem Novakiem Djokoviciem w dzisiejszym finale French Open, Nadal podniósł swoje referencje na kortach ziemnych do jeszcze bardziej mitycznych rozmiarów – jeśli to w ogóle możliwe. .
obrazy ćwiczeń łokcia tenisisty
Każdego roku świat tenisa rozpoczyna sezon wspólnie zastanawiając się, czy ktokolwiek będzie miał kręgosłup, aby rzucić wyzwanie Nadalowi w Roland Garros. Przez całą dekadę sięgającą 2005 roku podejrzani byli różni, ale w ostatnich latach ograniczyli się do jednego człowieka – pewnego nieoczekiwanego Serba. Obawy fanów Nadala i nadzieje hejterów Nadala zależą wyłącznie od Djokovica, człowieka, który chce odzyskać swoje prawowite panowanie nad jedyną ziemią, której nie udało się zdobyć ciosami jego rakiety. Co roku wymieniamy między sobą uroczyste komentarze, zastanawiając się nad losem Djokovica w Paryżu, często zadając retoryczne pytanie, na pewno Djokovic wygra French Open pewnego dnia ? Każdego roku myślimy lub martwimy się, że „pewnego dnia” nadejdzie tej wiosny.
Ale jeśli 10 lat Nadal trzyma fort z pewnego rodzaju spektakularnym uporem jest czymś, przez co można przejść, to „kiedyś dnia” może się nigdy nie wydarzyć. Może wszyscy moglibyśmy zaoszczędzić sobie wiele stresu, po prostu zamieniając to w uniwersalną prawdę? Mówiąc w czterech słowach – nie da się tego zrobić. Jest nie szansa na przegraną Nadala we French Open. Zero. Zilcz. Nada.
Oczywiście jest mała sprawa, że Nadal przegrał mecz w Roland Garros z legendarnym Robinem Soderlingiem w 2009 roku. Ale można to łatwo wytłumaczyć faktem, że przez całą tę przegraną męczył go jego kolana. i faktycznie wycofał się z następnego Szlema – Wimbledonu – pomimo tego, że był tam broniącym mistrzem. Tak więc z niewielką poprawką uniwersalna prawda nadal będzie się utrzymywać – pokonanie w pełni sprawnego Nadala na French Open jest po prostu niemożliwe.
Na początku jego kariery – i ta przegrana w 2009 roku odegrała w tym dużą rolę – było wiele spekulacji na temat podatnego na kontuzje ciała Nadala, który skraca jego karierę. Ale teraz to wszystko brzmi jak bzdury. Dziś ma 28 lat i nadal gra tak dobrze, jak kiedyś. Jego forhend wciąż ma to samo cudowne ukłucie, jego obrona jest wciąż zdumiewająco nie do zdobycia, a jego ruch na ziemi wciąż regularnie wywołuje westchnienia niedowierzania tłumu. A potem jest jego umysł.
najlepsze buty do tenisa z dżinsami
Wczoraj mówiłem o odmowie poddania się Marii Szarapowej i o tym, jak czyni ją tak wspaniałą mistrzynią. Ale w przypadku Szarapowej masz wrażenie, że kiedy zostaje zepchnięta w kąt, rzuca wszystko na boisko, rzucając kostką i mając nadzieję, że fortuna sprzyja odważnym. Z drugiej strony Nadal idzie o kilka kroków dalej; gdy Nadal jest osaczony, Nadal nie tylko rzuca to wszystko na boisko, ale także zapewnia, że robi to ze zdrową dawką praktyczności. Hiszpan często wydaje się pesymistą, kiedy mówi, ale tak naprawdę jest wytrawnym realistą. Nawet gdy jest na dole, nawet gdy desperacko miota się w obliczu pewnej katastrofy, zapewnia, że tylko on kontroluje swoje przeznaczenie. Nie podda się, nie, ale też do cholery upewni się, że przeciwnik ma każdą okazję do rzucenia ręcznika. On sprawi, że będziesz grać przysłowiowa dodatkowa piłka, i zazwyczaj zmusza cię do tego z niewygodnej pozycji na boisku.
I to ostatecznie doprowadziło do upadku wszystkich tych niezliczonych pretendentów, którzy odważyli się rzucić wyzwanie panowaniu Rafy na glinie, a w szczególności do upadku dzisiejszego Djokovica. Djokovic przejął kontrolę nad niezliczonymi rajdami swoimi odważnymi uderzeniami, ale Nadal jakoś by przywrócić piłkę do gry, wyciągnięcie błędu z rakiety Serbów. Djokovic uderzałby w stopy Nadala, ale Hiszpan w jakiś sposób przekierowywał piłkę na neutralne miejsce na boisku. Djokovic wygrał pierwszego seta z genialną mieszanką ataku i zawziętej obrony, ale Nadal po prostu wyrzuciłby to z głowy, zaostrzył grę i wrócił do pracy. Djokovic przez cały mecz strzelał wielkimi sekundami w dół T i wychodził szeroko, by skuć Nadala kajdankami przez cały mecz, ale Hiszpan spokojnie odkładał piłkę z powrotem na boisko prawie za każdym razem, w końcu wyprowadzając Serba z podwójnego błędu w punkcie meczu. .
bo jackson 30 za 30
Mówiłem to pewnie wiele razy w przeszłości, ale po prostu nie ma się gdzie schować przed Nadalem na glinie. Od czasu do czasu może przegrać mecz do dwóch trzech setów na powierzchni, tak jak zrobił to dwa razy w tym roku. Ale w ciągu pięciu setów, na największym korcie ziemnym na świecie, nie można go skrzywdzić na tyle długo, by wygrać mecz. Możesz biegać tak szybko jak on i uderzać mocniej niż on, ale po prostu nie możesz go przetrzymać; prędzej czy później, on Wola zmęczyć cię. Pokonanie Rafaela Nadala na French Open może być najtrudniejszym zadaniem we współczesnym sporcie. Nie czekaj, podrap to; pokonanie Rafaela Nadala na French Open to tylko niemożliwe zadanie we współczesnym sporcie.
A więc tak, jak powiedziałem na początku tej rubryki, nie ma argumentu, że Nadal jest największym gliniarzem wszechczasów. Ale teraz ma na swoim koncie 14 szlemów, rekord łeb w łeb 23-10 z kolejnym najsilniejszym kandydatem GOAT i niezwykły zwrot w jego rywalizacji z jego rzekomym wrogiem (Nadal wygrał teraz ostatnie cztery mecze Wielkiego Szlema z Djokoviciem ), czy naprawdę musi osiągnąć tę magiczną liczbę 17, aby zostać nazwanym największym graczem wszechczasów?
To zmęczona kłótnia i być może niekończąca się (a przynajmniej do czasu, gdy Nadal dotrze do 17. miejsca). Jestem pewien, że Nadal nie myśli o tym w tej chwili, więc może i my nie powinniśmy, choć może się to wydawać kuszące. Zamiast tego, może powinniśmy podrapać się po głowach, próbując znaleźć odpowiedź na to pytanie: czy Rafael Nadal wygrywa we French Open jeszcze pewne niż śmierć i podatki?
