Przygnębiony Roddick patrzy, jak Roger Federer świętuje swoje 6. zwycięstwo w mistrzostwach Wimbledonu
Klubowe Mistrzostwa Anglii lub po prostu Mistrzostwa Wimbledonu to najstarszy i najbardziej prestiżowy turniej tenisowy na świecie. Mistrzostwa odbyły się po raz pierwszy ponad półtora wieku temu, w 1877 roku. Od tego czasu marzeniem każdego początkującego młodzieńca było podniesienie upragnionego trofeum na korcie centralnym.
Kort Centralny Mistrzostw Wimbledonu, znajdujący się przy SW19, Church Road, był świadkiem jednych z najbardziej pamiętnych meczów tenisowych wszechczasów. Wiele legend krążyło po uświęconych trawnikach Court Court i przyczyniło się do bogatej tradycji i historii tego wielkiego turnieju. Słynny Kort Centralny przetrwał próbę czasu, wytrzymując nawet wybuch bomby podczas II wojny światowej.
Miejsce wielu epickich bitew na przestrzeni lat słusznie nosi następujący napis w tunelu prowadzącym na dwór: „Jeśli możesz spotkać triumf i klęskę / I tych dwóch oszustów potraktuj tak samo”.
Spojrzymy wstecz na 5 największych finałów singli mężczyzn w erze Open:
# 5 Roger Federer kontra Andy Roddick (2009)
Amerykanin Andy Roddick przegrał wcześniej z Rogerem Federerem w 3 finałach Wielkiego Szlema, z których dwa miały miejsce na korcie centralnym Wimbledonu. Nie będąc w finale Wielkiego Szlema od ponad 3 lat, Roddick desperacko szukał nieuchwytnego zwycięstwa Wielkiego Szlema z Federerem.
Uzbrojony w nowy talent ofensywny w połączeniu z ulepszoną grą w sieci, Roddick był szóstym rozstawionym. Jego przejście do drugiego tygodnia nie było łatwe, ponieważ musiał zmierzyć się z 3 kolejnymi 4-setowymi meczami, zanim wygrał trudnego 5-setowego z Hewittem. Po czterosetowym zwycięstwie z Andym Murrayem Roddick zapewnił sobie miejsce w finale.
Serw Roddicka został złamany tylko raz, w 77. meczu (ostatnim meczu) finału mężczyzn. Marginesy w finale były wąskie, ponieważ ta jedna przerwa w serwisie Roddicka, po ponad czterech i kwadransach gry na korcie centralnym, wystarczyła Rogerowi Federerowi, aby zagrać piąty set 16-14 i zostać pierwszym. człowieka, aby wygrać 15 Wielkich Szlemów i odzyskać światowy ranking nr 1. Był to szósty tytuł Wielkiego Szlema Rogera Federera i pomógł mu pomścić bolesną stratę do Nadala w 2008 roku.
Ostateczny wynik to 5-7, 7-6, 7-6, 3-6, 16-14 i był to najdłuższy w historii finał Wimbledonu pod względem liczby rozegranych meczów.
