Jak zapobiec ramieniu miotacza

Rzucanie piłką baseballową to zabawa dla milionów dzieci (i dorosłych) na całym świecie, ale powtarzanie ruchu rzucania może prowadzić do bólu ręki lub poważniejszych obrażeń. Chociaż nie ma jednej definicji „ramienia miotacza”, zwykle odnosi się ono do bólu w górnej części ramienia i barku spowodowanego napięciem i zmęczeniem mięśni. Kiedy doświadczasz ręki miotacza, odpoczynek jest prawie zawsze najlepszym zabiegiem. Istnieją jednak kroki, które możesz podjąć przed, w trakcie i po wyjściu na boisko, aby znacznie zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia tego stanu.

Kroki

Część jeden z 2: Unikanie nadużywania

1. jeden Nie przebijaj się przez ból lub ból. Czasami można usłyszeć, jak zawodowi gracze w piłkę mówią o przechodzeniu przez przypadek „martwej ręki”, który jest niejasno definiowany jako ogólna słabość, która wpływa na szybkość i dokładność miotania. Jednak miotacze z dużej ligi wiedzą, że lepiej nie ryzykować zdrowia ramienia (i potencjału zarobkowego), rzucając z obolałą lub bolesną ręką, a gracze na każdym poziomie powinni postępować zgodnie z tą samą radą.
   • Ból mięśni to sposób, w jaki organizm wskazuje na nadużywanie i może być spowodowany mikrozerwaniem tkanek mięśniowych. Kontynuowanie rzutów w przypadku bólu lub bólu jest największym czynnikiem ryzyka wystąpienia poważnego urazu ramienia.
   • Kiedy ramię zacznie boleć, przestań rzucać i odpocznij. W przeciwnym razie będzie tylko bardziej bolesne i będzie coraz większe ryzyko kontuzji.
   • Nie ma „magicznej liczby” określającej ilość potrzebnego odpoczynku. Jednak jako jeden z przykładów ogólnych wytycznych, Little League Baseball wymaga okresów odpoczynku od jednego do czterech dni w zależności od wieku miotacza (7-17) i liczby narzutów wyrzuconych podczas wycieczki.
2. 2 Przestrzegaj limitów boiska i inningów. Nie ma „magicznej liczby” wyciągów, inningów czy czasu odpoczynku, które gwarantowałyby zapobieganie bólom ręki lub kontuzjom. To powiedziawszy, zwiększona świadomość doprowadziła do ustanowienia zdroworozsądkowych (lub nawet określonych reguł) granic w ligach młodzieżowych aż do lig profesjonalnych. Poznaj ograniczenia swojej ligi / poziomu i przestrzegaj ich.
   • Zalecenia i ograniczenia mogą się różnić, ale niektórzy eksperci twierdzą, że młodzi miotacze (w wieku 9-14 lat) nigdy nie powinni rzucać więcej niż 75 narzutów w meczu (lub 90, jeśli są w wieku 15-18 lat); nie powinien rzucać więcej niż 600 boisk (wiek 9-14) lub 100 rund (wiek 15-18) rocznie; i nie powinien składać więcej niż dwa mecze w tygodniu.
   • Będziesz musiał osobiście śledzić boiska, rundy i odpoczynek między wycieczkami, jeśli ty lub twoje dziecko gracie w wielu ligach (takich jak drużyna licealna i drużyna podróżnicza) jednocześnie. Ogólnie rzecz biorąc, najlepiej jest, aby dzieci i tak unikały rzucania się na wiele drużyn w pokrywających się sezonach.
3. 3 Kontroluj prędkość i intensywność. Jednym z powodów, dla których liczba narzutów i limity inningów mogą być jedynie zaleceniami, jest to, że nie wszystkie narzuty i rundy są takie same. Długi, intensywny inning podnosi poziom stresu, intensywności i zmęczenia, zwiększając prawdopodobieństwo bólu i kontuzji. Oznacza to, że trzy łatwe zmiany na dziesięć wyciągów są mniej męczące niż jedna stresująca zmiana na trzydzieści.
   • Uważnie obserwuj, czy miotacz zużywa się podczas długiej lub intensywnej rundy. Awaria w mechanice kołysania jest często wyraźnym wskaźnikiem zmęczenia. Szybka kula, która stale podnosi się w strefie uderzenia, zwykle wskazuje na załamanie się mechaniki i zmęczenie.
   • Nic dziwnego, że zwiększona prędkość pochylania zwiększa ryzyko bólu i kontuzji. Zwracaj szczególną uwagę na oznaki zmęczenia, jeśli miotacz młodzieżowy rzuca w mistrzostwach lub w innym ważnym meczu, w „prezentacji” dla rekrutów z uczelni lub zawodowych skautów, lub gdy do śledzenia prędkości używana jest broń radarowa. Chęć pogłębienia się w celu uzyskania odrobiny dodatkowej energii na fastballu może prowadzić do problemów z rękami.
4. 4 Daj miotającemu ramieniu uzasadnione wakacje od rzucania. Tradycyjnie baseball był sezonowym zajęciem od późnej wiosny do wczesnej jesieni, pozostawiając resztę roku na inne sporty, takie jak piłka nożna, koszykówka czy piłka nożna. Jednak w pogoni za stypendiami uniwersyteckimi i wielomilionowymi kontraktami zawodowymi wielu młodych miotaczy zaczęło grać w baseball przez cały rok w wielu nakładających się ligach. Jednak takie wysiłki prawdopodobnie przynoszą więcej szkody niż pożytku.
   • Wielu ekspertów zaleca, aby dzbanki młodzieżowe startowały co najmniej cztery miesiące w roku, przy czym co najmniej dwa lub trzy z nich przyjmowane są pod rząd. Dłuższe okresy całkowitego odpoczynku od ruchu ramion podczas rzucania piłką baseballową są niezbędne dla gojenia się i rozwoju mięśni, szczególnie w przypadku rosnących ciał młodych sportowców.
   Reklama

Część 2 z 2: Doskonalenie techniki i warunkowania

1. jeden Wzmocnij mięśnie ramion, nóg i rdzenia miotacza. Jeśli spojrzysz na odnoszących sukcesy „miotaczy mocy” z wyjątkowymi szybkimi piłkami w dużych ligach, zauważysz, że większość z nich ma grube, muskularne nogi, których używają do popychania ciała w kierunku bazy domowej. Mięśnie nóg i tułowia są silniejsze i trwalsze niż mięśnie ramion i ramion, a wszystkie te grupy mięśni powinny być rozwijane i wykorzystywane wspólnie, aby uzyskać jak najlepsze (i najbardziej przyjazne dla rąk) rezultaty z pochylania.
   • Skonsultuj się z doświadczonymi trenerami sportowymi, fizjoterapeutami, lekarzami medycyny sportowej lub trenerami pitchingu, aby opracować „globalny program wzmacniający” w celu zwiększenia stabilności i siły mięśni w tych kluczowych obszarach. Na przykład, „Program rzucający dziesięć” wykorzystuje opaski, hantle i piłkę do ćwiczeń w prostym, dziesięciostopniowym schemacie mającym na celu wzmocnienie mięśni ramion, rdzenia i nóg miotacza.
   • Programy siłowe, takie jak „Thrower's Ten”, są przeznaczone do użytku podczas sezonu baseballowego (w tym przypadku trzy lub cztery razy w tygodniu), ale nie powinny być używane na krótko przed lub po przedstawieniu miotania. Pamiętaj, aby dać czas na odpoczynek i regenerację mięśni.
2. 2 Rozwijaj spójny ruch pochylania, który wykorzystuje całe ciało. Silniejsze mięśnie nóg i rdzenia nie pomogą zmniejszyć obciążenia ramienia, chyba że zastosuje się skuteczny, powtarzalny ruch pochylania. Chcesz mieć możliwość wrzucenia całego ciała do przodu na boisko zamiast machania ręką. Chcesz także czuć się komfortowo z ruchem i móc go konsekwentnie powtarzać, nawet gdy zaczynasz się męczyć podczas wycieczki.
   • Nie ma jednego ruchu kiwania, który byłby odpowiedni dla wszystkich, ale poznanie mechaniki skutecznych profesjonalnych miotaczy jest dobrym punktem wyjścia do rozwinięcia własnego ruchu. Użyj wideo, aby badać ruchy innych i własne. Polegaj na radach renomowanych przewodników i trenerów pitching, ale także słuchaj swojego ciała. Jeśli ruch pochylający jest bolesny lub niewygodny, nie jest dla Ciebie odpowiedni.
   • Cały czas opracowywane są nowe technologie, które mają pomóc w ustanawianiu i utrzymywaniu bezpieczniejszych i bardziej efektywnych ruchów kołyszących. Na przykład istnieją teraz rękawy, które mogą śledzić ruch ramienia i rejestrować kąt ramienia, moment obrotowy łokcia i inne kluczowe dane.
3. 3 Rozciągnij się i odpowiednio rozgrzej. Dobry ruch pochylający wykorzystuje główne grupy mięśni w całym ciele, dlatego przed wzięciem kopca do rzucania należy poświęcić trochę czasu na rozluźnienie i rozgrzanie nie tylko ramienia. To powiedziawszy, odpowiednie rozgrzanie ręki jest niezbędne, aby zapobiec bólom i kontuzjom.
   • Zacznij od dynamicznego rozciągania, na przykład wykonywania pajacyków lub biegania przez trzy do pięciu minut, aby zapewnić przepływ krwi i rozluźnić mięśnie.
   • Przejdź do statycznego rozciągania, delikatnie rozciągając wszystkie główne grupy mięśni od stóp do głów i utrzymując każde rozciągnięcie przez około trzydzieści sekund.
   • Na koniec zacznij rzucać piłką, zaczynając od „miękkiego rzutu” (łatwe rzuty na krótki dystans). Powoli zwiększaj odległość i prędkość, a na koniec przejdź do wykonywania rozgrzewających wyciągów, które przybliżą intensywność i warunki rzucania na kopiec.
4. 4 Odpoczywaj i regeneruj się między wychylaniem. Jak wspomniano w innym miejscu tego artykułu, w szczególności młodzieżowe ligi baseballowe coraz częściej ustanawiają wymagane okresy odpoczynku po przedstawieniu na boisku (często w oparciu o liczbę wykonanych narzutów lub rund). Zawsze przestrzegaj tych protokołów odpoczynku, ale także kieruj się zdrowym rozsądkiem i słuchaj swojego ciała. Jeśli ramię jest zmęczone lub obolałe, odpocznij, aż poczujesz się lepiej.
   • Oblodzenie ramienia miotacza lodem na zakończenie wycieczki jest standardową praktyką od dziesięcioleci w pro baseballu, a oblodzenie pomaga zmniejszyć stan zapalny, który może wystąpić z powodu możliwego mikrouszkodzenia tkanek mięśniowych. Nałóż lód na ramię i ramię natychmiast po zakończeniu wyprawy na boki, a następnie od czasu do czasu w razie potrzeby.
   • Przeciwzapalne środki przeciwbólowe mogą pomóc złagodzić bolesność, ale nie próbuj używać leków do maskowania bólu ramienia, aby ponownie wykonać skok. To przepis na potencjalnie poważny uraz ramienia.
   Reklama

Pytania i odpowiedzi społeczności

Szukaj Dodaj nowe pytanie Zadaj pytanie Pozostało 200 znaków Dołącz swój adres e-mail, aby otrzymać wiadomość z odpowiedzią na to pytanie. Zatwierdź
Reklama